Την άρση της ασυλίας της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ.Ευαγγελίας Αμανατίδου για παραβίαση του άβατου ζητεί η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους. Σε επιστολή της προς τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Δ.Σιούφα η Ιερά Επιστασία της αγιορείτικης μοναστικής κοινότητας αναφέρει ότι η βουλευτής «μετέβη εις την περιοχήν των συνόρων της ΝΔ πλευράς της Αθωνικής χερσονήσου (περιοχή Φραγκοκάστρου), εν η ωρισμένοι βιαίως κατέστρεψαν την περίφραξιν των αγιορειτικών συνόρων, και εισήλθεν εις το εσωτερικόν του μανδροτοίχου, μετά τινων ανδρών και άλλων γυναικών, παραβιάζουσα ούτω προκλητικώς το άβατον του Αγίου Όρους και το άσυλον της κατοικίας».Την επιστολή αυτή κοινοποίησε ο πρόεδρος της Βουλής στον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέκο Αλαβάνο. «Η ηγεσία του Όρους επιλέγει να κάνει τον εισαγγελέα, αντί να βλέπει την ουσία του προβλήματος που είναι οι διεκδικήσεις εκτάσεων από Μονές, γεγονός που δε συνάδει με το μοναχικό πνεύμα», δήλωσε στην Τηλεόραση SUPER η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελία Αμανατίδου και τόνισε πως η κίνηση των γυναικών ήταν συμβολική.
Υπενθυμίζεται ότι στις 8 Ιανουαρίου 2008 είχε γίνει πορεία από την Ουρανούπολη προς τα όρια του Αγίου Όρους, όπου συμμετείχαν πάνω από 1500 γυναίκες και άνδρες, από την Τορώνη, τον Άγιο Νικόλαο, την Ομρύλια, την Τρίγλια και την Ουρανούπολη για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην πρωτοφανή και συνεχιζόμενη διεκδίκηση δασικών και δημοσίων εκτάσεων καθώς και ιδιωτικών ιδιοκτησιών εντός και εκτός σχεδίου πόλεως από Μονές του Αγίου Όρους. Την εκδήλωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσαν μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής (Χαλκιδική SOS) στήριξαν η νομαρχία και οι δήμοι Σταγείρων Ακάνθου, Τορώνης, Σιθωνίας, Καλλικράτειας, Τρίγλιας και Ορμύλιας.
Ρεπορτάζ: Θοδωρής Δούκας από τα Νέα της Χαλκιδικής
Υπενθυμίζεται ότι στις 8 Ιανουαρίου 2008 είχε γίνει πορεία από την Ουρανούπολη προς τα όρια του Αγίου Όρους, όπου συμμετείχαν πάνω από 1500 γυναίκες και άνδρες, από την Τορώνη, τον Άγιο Νικόλαο, την Ομρύλια, την Τρίγλια και την Ουρανούπολη για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην πρωτοφανή και συνεχιζόμενη διεκδίκηση δασικών και δημοσίων εκτάσεων καθώς και ιδιωτικών ιδιοκτησιών εντός και εκτός σχεδίου πόλεως από Μονές του Αγίου Όρους. Την εκδήλωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσαν μέλη της Διαδημοτικής Κίνησης Πολιτών Χαλκιδικής (Χαλκιδική SOS) στήριξαν η νομαρχία και οι δήμοι Σταγείρων Ακάνθου, Τορώνης, Σιθωνίας, Καλλικράτειας, Τρίγλιας και Ορμύλιας.
Ρεπορτάζ: Θοδωρής Δούκας από τα Νέα της Χαλκιδικής
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΛΙΤΣΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΟΥΝ ΤΟ "ΑΒΑΤΟ"
Η «Ιερά Επιστασία» - όπως θα λέγαμε «Ιερά Εξέταση» στον μεσαίωνα – που τόσους μήνες, τόσα χρόνια, τόσους αιώνες, συνθηκολόγησε με σουλτάνους, με κατακτητές, με βασιλιάδες και αυτοκράτορες, με τους ισχυρούς αυτού του κόσμου γενικώς, ζητά την άρση της ασυλίας της βουλευτού Λίτσας Αμανατίδου επειδή «λέει» παραβίασε το «άβατον» του Αγίου Όρους.
Κουβέντα οι «ιερο»μόναχοι για την ταμπακέρα, για την λαιμαργία τους την «χριστιανική» να αρπάξουν τα χωράφια και το βιός των κατοίκων, απανταχού της Ελλάδας. Αμύθητη η περιουσία τους επειδή έγλειψαν, ανά τους αιώνες, όλους τους αυτοκράτορες και τους σουλτάνους και εξεβίαζαν τους φτωχοκολίγους σκλάβους τους που δούλευαν για ένα κομμάτι ξερό ψωμί στα τσιφλίκια τους.
Για να καταλάβετε την «χριστιανική» τους αχορταγία, θα σας διηγηθώ μια ιστορία που συνέβη στην Ιερισσό. Μου την διηγήθηκε ο πατέρας μου, που ήταν τότε μικρό παιδί, στην δεκαετία του ’20, όταν διαδραματίστηκε.
Το χωριό ήταν ακόμα στην παλιά του θέση, πριν το καταστρέψει ο μεταγενέστερος σεισμός του 1932. Το νεκροταφείο του χωριού ήταν στην περιοχή που είναι σήμερα το 1ο Δημοτικό Σχολείο και προς το νέο χωριό. Η εν λόγω περιοχή ήταν παλαιότερα μετόχι Ιβηρίτικο (της Μονής Ιβήρων) όπως και πολλές άλλες εκτάσεις στην Χαλκιδική και αλλού.
Κάποια μέρα, βγήκαν από το «Άγιο Όρος» μερικοί καλόγεροι για να διεκδικήσουν το μέρος. Μπήκαν μέσα στο νεκροταφείο και ξήλωναν αλλόφρονες τους σταυρούς από τα μνήματα. Χτύπησαν οι καμπάνες στο χωριό και κατέβηκαν οι γυναίκες σύσσωμες με τα ξύλα στο νεκροταφείο, καθώς οι άντρες ήταν στις δουλειές, στα χωράφια και στο ψάρεμα. Τους έδειραν και τους έδιωξαν κακήν κακώς από το νεκροταφείο. Αυτό που λέμε «υπέρ βωμών και εστιών».
Ποιος όρισε τα σύνορα του «Αγίου Όρους» εκεί που είναι σήμερα; Εμείς από την Ιερισσό, ακόμα και μέχρι την δεκαετία του 1980, πηγαίναμε με τις βάρκες, με τα καΐκια, με τα πόδια -γυναίκες, άντρες, παιδιά- στην περιοχή του Αράπη και κανένας δεν έλεγε ότι εκεί είναι Άγιο Όρος. Μήπως πρέπει η Νομαρχία, η Πολιτεία να ανακινήσουν το θέμα των ορίων του Αγίου Όρους;
Σήμερα όμως οι κεφαλές της περιοχής μας –βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, νομάρχες- τους χαϊδεύουν. Τα Άγιο Όρος και το Άγιο Όρος. Οι Υπουργοί μας τους έχουν λέει πνευματικούς. Οι θεομπαίχτες τους θεομπαίχτες. Ας αναρωτηθούν τι είδε η περιοχή μας από το Άγιο Όρος. Κολιγιά και άγρια εκμετάλλευση.
Μήπως ήρθε καιρός να αναλάβει η πολιτεία και οι τοπικοί φορείς έναν αγώνα για τον φραγμό της επεκτατικότητας και της ασυδοσίας τους; Μήπως τα κόμματα και οι αρχηγοί τους –αυτοί που σφυρίζουν αδιάφορα, ανέχονται και υποθάλπουν την αρπαγή- πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών τους για το έγκλημα που συντελείται 180 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας και την απελευθέρωσή της από τους σουλτάνους; Που είναι ο πατριωτισμός τους; Πού είναι η χριστιανική τους πίστη;
Κουβέντα οι «ιερο»μόναχοι για την ταμπακέρα, για την λαιμαργία τους την «χριστιανική» να αρπάξουν τα χωράφια και το βιός των κατοίκων, απανταχού της Ελλάδας. Αμύθητη η περιουσία τους επειδή έγλειψαν, ανά τους αιώνες, όλους τους αυτοκράτορες και τους σουλτάνους και εξεβίαζαν τους φτωχοκολίγους σκλάβους τους που δούλευαν για ένα κομμάτι ξερό ψωμί στα τσιφλίκια τους.
Για να καταλάβετε την «χριστιανική» τους αχορταγία, θα σας διηγηθώ μια ιστορία που συνέβη στην Ιερισσό. Μου την διηγήθηκε ο πατέρας μου, που ήταν τότε μικρό παιδί, στην δεκαετία του ’20, όταν διαδραματίστηκε.
Το χωριό ήταν ακόμα στην παλιά του θέση, πριν το καταστρέψει ο μεταγενέστερος σεισμός του 1932. Το νεκροταφείο του χωριού ήταν στην περιοχή που είναι σήμερα το 1ο Δημοτικό Σχολείο και προς το νέο χωριό. Η εν λόγω περιοχή ήταν παλαιότερα μετόχι Ιβηρίτικο (της Μονής Ιβήρων) όπως και πολλές άλλες εκτάσεις στην Χαλκιδική και αλλού.
Κάποια μέρα, βγήκαν από το «Άγιο Όρος» μερικοί καλόγεροι για να διεκδικήσουν το μέρος. Μπήκαν μέσα στο νεκροταφείο και ξήλωναν αλλόφρονες τους σταυρούς από τα μνήματα. Χτύπησαν οι καμπάνες στο χωριό και κατέβηκαν οι γυναίκες σύσσωμες με τα ξύλα στο νεκροταφείο, καθώς οι άντρες ήταν στις δουλειές, στα χωράφια και στο ψάρεμα. Τους έδειραν και τους έδιωξαν κακήν κακώς από το νεκροταφείο. Αυτό που λέμε «υπέρ βωμών και εστιών».
Ποιος όρισε τα σύνορα του «Αγίου Όρους» εκεί που είναι σήμερα; Εμείς από την Ιερισσό, ακόμα και μέχρι την δεκαετία του 1980, πηγαίναμε με τις βάρκες, με τα καΐκια, με τα πόδια -γυναίκες, άντρες, παιδιά- στην περιοχή του Αράπη και κανένας δεν έλεγε ότι εκεί είναι Άγιο Όρος. Μήπως πρέπει η Νομαρχία, η Πολιτεία να ανακινήσουν το θέμα των ορίων του Αγίου Όρους;
Σήμερα όμως οι κεφαλές της περιοχής μας –βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, νομάρχες- τους χαϊδεύουν. Τα Άγιο Όρος και το Άγιο Όρος. Οι Υπουργοί μας τους έχουν λέει πνευματικούς. Οι θεομπαίχτες τους θεομπαίχτες. Ας αναρωτηθούν τι είδε η περιοχή μας από το Άγιο Όρος. Κολιγιά και άγρια εκμετάλλευση.
Μήπως ήρθε καιρός να αναλάβει η πολιτεία και οι τοπικοί φορείς έναν αγώνα για τον φραγμό της επεκτατικότητας και της ασυδοσίας τους; Μήπως τα κόμματα και οι αρχηγοί τους –αυτοί που σφυρίζουν αδιάφορα, ανέχονται και υποθάλπουν την αρπαγή- πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών τους για το έγκλημα που συντελείται 180 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας και την απελευθέρωσή της από τους σουλτάνους; Που είναι ο πατριωτισμός τους; Πού είναι η χριστιανική τους πίστη;
Η στάση της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Λίτσας Αμανατίδου, ίσως είναι η απαρχή του ξυπνήματος των πολιτικών δυνάμεων. Για τον ΣΥΝ και τον Αλέξη Τσίπρα είναι ακόμα μία ευκαιρία να δείξουν την συνέπειά τους. Αν το κάνει αυτός, οι άλλοι θα συρθούν, τρομοκρατημένοι, πίσω του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου