Ο χώρος αυτός είναι χώρος διαλόγου και μπορεί να φιλοξενήσει τις απόψεις σας. Στείλτε στο email: synpolitisstagironakanthou@yahoo.gr

Επισκέψεις από 20-11-07

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 30 ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Είναι σε όλους αντιληπτά τα συναισθήματα που διακατέχουν τα μέλη του κόμματος την περίοδο μετά τις Ευρωεκλογές και τη διαχείριση του αρνητικού αποτελέσματος: Αγανάκτηση, οργή, απογοήτευση, ντροπή. Δεν ξέρουμε τι να πούμε, ειδικά απέναντι στους ανθρώπους που μας εμπιστεύθηκαν και μας ψήφισαν, αναζητώντας κάποια διέξοδο στο δικό μας πολιτικό χώρο.
Έχει ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου» και τα ηγετικά στελέχη του κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να διαγκωνίζονται για το ποιος θα αναδείξει το χειρότερο πρόσωπο.
Ταυτόχρονα όμως η βάση του κόμματος διατρανώνει τη θέλησή της να βρεθεί λύση, λύση ενότητας και προοπτικής, λύση που θα συμβαδίζει με τις ανάγκες της κοινωνίας, θεωρώντας ότι δεν είναι δυνατόν να μη μπορεί να λειτουργήσει ο ΣΥΝ σαν ένα σύγχρονο, σοβαρό, φερέγγυο, ενιαίο αριστερό κόμμα, με κοινά αποδεκτούς κανόνες λειτουργίας, όπου η φωνή των μελών θα συναντάται σε μια αμφίδρομη σχέση με αυτή της ηγεσίας.
Φτάνει πια η εικόνα «Βαβέλ» που εκπέμπει το κόμμα μας, φτάνουν πια οι μικροεγωισμοί και τα μικροσυμφέροντα! Εδώ και τώρα να ανασυντάξουμε το κόμμα μας και να συμβάλλουμε προωθητικά στην αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ!
Θεωρούμε, λοιπόν, ότι ήρθε η ώρα η υπόθεση του κόμματος να γίνει υπόθεση των μελών. Τα μέλη να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Η μόνη λύση γιʼ αυτό είναι το Έκτακτο Συνέδριο.
Συμμεριζόμαστε όλες τις επιφυλάξεις και τους ενδοιασμούς που ακούγονται, όμως πιστεύουμε ότι τις περισσότερες φορές μιλά η φωνή των μηχανισμών και των κατεστημένων νοοτροπιών, της κομματικής γραφειοκρατίας, που λειτουργεί με τη δικιά της λογική, μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας, μακριά από τις ανάγκες του αριστερού κόσμου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, τώρα είναι η στιγμή να πάρουμε το ρίσκο της δημοκρατικής αναβάπτισης του κόμματος μας, η στιγμή να αποδεχτούμε την πρόταση του Προέδρου για Έκτακτο Συνέδριο και να διαμορφώσουμε τους όρους για την επιτυχή έκβασή του.

1. B' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2. ΕΒΡΟΥ
3. ΡΟΔΟΠΗΣ
4. ΞΑΝΘΗΣ
5. ΚΑΒΑΛΑΣ
6. ΔΡΑΜΑΣ
7. ΣΕΡΡΩΝ
8. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
9. ΠΕΛΛΑΣ
10. ΗΜΑΘΙΑΣ
11. ΚΟΖΑΝΗΣ
12. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
13. ΦΛΩΡΙΝΑΣ
14. ΛΑΡΙΣΑΣ
15. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
16. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
17. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
18. ΑΡΤΑΣ
19. ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ
20. ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
21. ΕΥΒΟΙΑΣ
22. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
23. ΛΕΣΒΟΥ
24. Ν. ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ
25. ΣΑΜΟΥ
26. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
27. ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
28. ΑΝ. ΑΤΤΙΚΗΣ
29. ΧΙΟΥ
30. ΦΩΚΙΔΑΣ


Επί τέλους, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και ο -καλώς ενοούμενος- κομματικός πατριωτισμός άρχισε να λειτουργεί στο σώμα του ΣΥΝ. Ας ελπίσουμε -δεν έχουμε κι άλλη επιλογή- ότι την ύστατη ώρα θα πρυτανεύσει η λογική και θα πάμε σε ένα συνέδριο σταθμό, σε ένα συνέδριο αναγέννησης. Είναι η τελευταία ευκαιρία πριν το οριστικό ναυάγιο του εγχειρήματος του ΣΥΝ που ξεκίνησε πριν 20 χρόνια.

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Κατώτεροι και των προσδοκιών και των περιστάσεων

Συνέδριο Αλαβάνου, βαρύγλυκο

«Ώστε γι’ αυτό έβλεπα τόσο κόσμο μαζεμένο στις πλατείες και στα βενζινάδικα να συζητούν!.. Ξέρετε πόσοι, απλοί άνθρωποι, νέοι και νέες, παππούδες και γιαγιάδες με ρωτούσαν αν θα κάνουμε τελικά έκτακτο ή διαρκές συνέδριο;»
«Την κοινωνία δεν την ενδιαφέρει για το κάθε κόμμα αν θα κάνει τακτικό, αν θα κάνει έκτακτο, αν θα κάνει διαρκές συνέδριο, αν θα κάνει συνέδριο με ολίγη ή συνέδριο γλυκύ βραστό.»
Θαυμάστε το χιούμορ του ανδρός και την προσπάθεια απαξίωσης. Οι ανωτέρω αποστροφές στον λόγο του Αλαβάνου, αν αναλυθούν, αναδεικνύουν πολλά και αποτροπιαστικά.
Ιδιοκτησιακή αντίληψη του κόμματος. Σου λέει: Εικοσιέξι χρόνια πρωτοκλασάτος, βουλευτής, ευρωβουλευτής, πρόεδρος, και να μην μπορώ να κάνω κουμάντο, να με αμφισβητούν τα μειράκια που ανέδειξα, τα απλά μέλη του κόμματος και να θέλουν έκτακτο συνέδριο;
Αντιδημοκρατική αντίληψη. Φτύσιμο κατά πρόσωπο στα απλά μέλη του κόμματος που απαιτούν να αναλάβουν την κατάσταση στα χέρια τους –έτσι όπως την κατάντησαν αυτός, οι επιλογές και οι μεθοδεύσεις του, και η πολιτική «αυθεντία» του.
Κόμπλεξ. Η απαξιωτική και γελοία αντίδραση –εκτός από φτηνό και κρυόκωλο χιούμορ- μόνο κόμπλεξ και τρόμο μπορεί να φανερώνει.

Εκτός όμως του Α. Αλαβάνου και των συν αυτώ, θα πρέπει να αποδώσουμε «τιμές» και στους «ανανεωτικούς» που ούτε κι αυτοί θέλουν το έκτακτο συνέδριο, με διάφορες προφάσεις στην φιλολογία τους. Τους βολεύει φαίνεται περισσότερο η «διαβούλευση» και η «μοιρασιά» μεταξύ των «πεφωτισμένων» στελεχών, η πλέμπα δεν καταλαβαίνει. Η δική μας καμαρίλα δεν βρωμάει, μόνο των άλλων βρωμάει.
Η κρίση του ΣΥΝ είναι βαθειά. Είναι κρίση πολιτικής, είναι κρίση προσώπων και σχέσεων, κρίση ηθικής –εντέλει. Γι’ αυτό και σε κάθε θέμα που προκύπτει, ξαναχαράζονται οι διαχωριστικές γραμμές και οι στοιχίσεις. Αυτό –αν δεν ήταν μόνον θέμα υπολογισμών και τακτικισμών- θα μπορούσε να είναι ελπιδοφόρο, γιατί δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν στοιχίζονται πίσω από τα στελέχη των τάσεων -σώνει και καλά- για κάθε θέμα, έχουν δική τους αντίληψη και άποψη.
Δεν ξέρουμε αν η πρόταση του Τσίπρα, για έκτακτο συνέδριο, ήρθε σαν η ύστατη λύση στην απόγνωση που βρίσκεται κι αυτός και ο ΣΥΝ, γιατί –πώς να το κάνουμε;- ήρθε λίγο αργά. Η τοποθέτηση όμως και η επιχειρηματολογία του, ήταν υπεύθυνη και αληθινή και καταδεικνύει ότι καταλαβαίνει και το μέγεθος της κρίσης που βασανίζει τον ΣΥΝ και το μέγεθος των ευθυνών του. Ακόμα και το ίδιο το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας (49 υπέρ, 48 κατά, 6 λευκά), είναι κι αυτό, επιβεβαίωση της κρίσης και του διχασμού. Ο Α. Τσίπρας όμως, αν θέλει να είναι συνεπής, μπορεί, παραιτούμενος, να οδηγήσει σε έκτακτο συνέδριο το κόμμα. Θα φανεί στην συνέχεια.
Ανεξάρτητα όμως από τον Α. Τσίπρα, στον διχασμό της Κεντρικής Επιτροπής ας απαντήσουν τα μέλη του κόμματος με την συγκέντρωση των υπογραφών για έκτακτο συνέδριο.
Υ.Γ.
Θα παρακαλούσαμε πολύ και τον Κοροβέση και τον Γλέζο και τον Μπανιά και τον Ρινάλντι και όλους αυτούς που βρήκαν έναν ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ, να μας αφήσουν ήσυχους να ρυθμίσουμε τα του οίκου μας. Ούτε τις συμβουλές τους θέλουμε, ούτε τις παραινέσεις τους. Ας κάνουν ένα κόμμα μεταξύ τους, αφού νομίζουν ότι έτσι εύκολα είναι τα πράγματα και εύκολα μπορούν να συμβιώσουν κι ας αφήσουν τον ΣΥΝ να «σωθεί» μόνος του, αν μπορεί. Αρκετά μας «βοήθησαν».

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Για μια Αριστερά χωρίς κόμπλεξ


Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ ζητά ο Αλέξης Τσίπρας

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Ελευθεροτυπίας


Στις αρχές Οκτωβρίου

Προτείνει να δώσουν τα απλά μέλη τη λύση στα εσωκομματικά προβλήματα.
Τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου, στις αρχές Οκτωβρίου, για την πολιτική ανασυγκρότηση του Συνασπισμού και την οργανωτική ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ επιχειρεί μ' αυτόν τον τρόπο να κόψει το γόρδιο δεσμό της εσωστρέφειας και να εξασφαλίσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του από την κομματική βάση.
Σε δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε προβληματική την εικόνα που παρουσιάζει η Αριστερά, από την επομένη των ευρωεκλογών και σημείωσε ότι το κατώτερο των προσδοκιών αποτέλεσμα έδωσε την αφορμή να τεθούν όλα υπό αμφισβήτηση: "Η πολιτική μας γραμμή, η ηγεσία, και εσχάτως ο,τι πολυτιμότερο έχει απομείνει στους χιλιάδες αριστερούς αγωνιστές και αγωνίστριες, η ηθική υπόσταση της αριστεράς".
"Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια του κόσμου της Αριστεράς και βεβαίως η ανάγκη να δοθούν απαντήσεις σε σοβαρότατες πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες, μας οδηγούν σε μια και μοναδική επιλογή, την πιο δημοκρατική που διαθέτουμε: Να δοθεί ο λόγος στα μέλη του κόμματος. Και πρώτα από όλα η ηγεσία του κόμματος να κάνει τον απολογισμό της και να τεθεί υπό την κρίση τους", υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΥΝ.
Ο Αλ. Τσίπρας γνωστοποίησε ότι ζήτησε τη σύγκλιση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος, το σαββατοκύριακο. Εκεί, θα προτείνει τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου στις αρχές Οκτώβριου. "Ο Συνασπισμός, ένα κόμμα με κατοχυρωμένες δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να ξαναβρεί τον βηματισμό του, μόνο αν στηριχτεί στους χιλιάδες φίλους, στα χιλιάδες μέλη του", τόνισε.

Δημ. Βίτσας: "Θέλουμε συνέδριο ενότητας"
Ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ, Δημήτρης Βίτσας, σε δήλωσή του ανέφερε: "Θέλουμε ένα συνέδριο ενότητας και σύνθεσης για το ΣΥΝ, που θα δώσει και την απαραίτητη προωθητική δύναμη στο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να είναι πιο ανοιχτός, πιο δημοκρατικός, πιο αποτελεσματικός. Ένα συνέδριο που θα βάλει τελεία στην εσωστρέφεια, ένα συνέδριο αντίστοιχο με τις απαιτήσεις της Αριστεράς και της κοινωνίας".

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Πτωχή, πλην τίμια (;)

Amedeo Modigliani

Η αριστερά είναι, κατ’ αρχήν και πριν απ’ όλα, ένα ηθικό αίτημα. Κι αυτό ισχύει από την πρώτη-πρώτη εμφάνισή της, σ’ αυτό που λέμε πολιτική ζωή, δηλαδή από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, από όπου έλκει, ως γνωστόν, την καταγωγή του ο τοπογραφικός –κατ’ αρχήν- όρος, με την έννοια που τον χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. Τα αριστερά έδρανα του κοινοβουλίου κατείχαν οι Ιακωβίνοι και γενικότερα οι ριζοσπάστες, που ήταν υπέρ των πολιτικών αλλαγών και των ανατροπών στην γαλλική κοινωνία.
Κι αφού βέβαια θέλεις να αλλάξεις την κοινωνία και να την κάνεις ηθικότερη, εξυπακούεται ότι εσύ, ο φορέας της αλλαγής, είσαι ένα σκαλοπάτι τουλάχιστον ηθικότερος από την κοινωνία που θέλεις να αλλάξεις. Εξυπακούεται επίσης ότι η χρήση του όρου ηθικός δεν γίνεται με την τρέχουσα, ή –πολύ περισσότερο- με την σεξουαλική του απόχρωση.
Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό και γράφτηκαν πολλά κεφάλαια στην ιστορία και της αριστεράς και της ανθρωπότητας. Λέξεις πολλές έχασαν το αρχικό τους νόημα, άλλες απογυμνώθηκαν κι άλλες μπασταρδεύτηκαν, άλλοτε από την πίεση της ίδιας της ζωής και της εξέλιξης κι άλλοτε από το ψευδεπίγραφό τους, ή την κακή τους χρήση και τον βιασμό τους, τον «παρά φύση», πολλές φορές. Όλα αυτά ισχύουν πρωτίστως για τις λέξεις «αριστερά, αριστερός» και τα νοήματα που κουβαλούν.
Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, όλα τα χρόνια υπήρχε διαδεδομένη η αίσθηση ότι η αριστερά, παρά το ανιστόρητό της, παρά την ανοησία της, τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες της, διατηρούσε ακόμα το ηθικό της κεφάλαιο. Τουλάχιστον έτσι νομίζαμε. Η ηθική των στελεχών της είχε κάποια ελάχιστα στάνταρ, αδιαπραγμάτευτα, που δεν τα έθεταν εν αμφιβόλω, ακόμα και οι αιώνιοι αντίπαλοί της. Ακόμα και πρόσφατα, ένα από τα προεκλογικά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνιζε ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» και η ελληνική κοινωνία το πίστευε, ανεξάρτητα αν διαφωνούσε με την πολιτική του.
Στην σύγχρονη, μεταπολιτευτική πολιτική μας ιστορία, δεν είχε ακουστεί –σοβαρή- φωνή που να καταγγέλλει τα κόμματα της αριστεράς για μίζες και κλοπές του δημοσίου χρήματος, ίδιες κι απαράλλαχτες μ’ αυτές που η ίδια κατάγγελλε για τα κυβερνητικά κόμματα, δεξιά κεντρώα ή σοσιαλδημοκρατικά. Κάτι ψιλά με μεμονωμένα στελέχη της –δεν είμαστε δα και στον παράδεισο με τους αγίους- δεν ήταν άξια λόγου και ξεκαθάριζαν πάραυτα.
Και βέβαια ήταν και η προσωπική ζωή των στελεχών που δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιου είδους υπόνοιες.
Έτσι πορευόμασταν, συχνά πυκνά διαφωνώντας και μαλώνοντας μέχρι ανοησίας, αλλά η τιμή και η ακεραιότητα, δεδομένα και αναμφισβήτητα.
Κι έρχεται σήμερα, ένας βουλευτής της αριστεράς, με ολίγον διαφορετικές προδιαγραφές από τις κλασσικές των κομματικών στελεχών –είναι αλήθεια- και λέει το πρωτάκουστο: «ότι, αφού βγήκαν έγκριτοι δημοσιογράφοι –εγνωσμένου ήθους- και σας ξεφώνησαν ότι κι εσείς τα πήρατε από την Siemens, επί οικουμενικής που συγκυβερνούσατε με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και δεν είπατε τίποτα, δεν το διαψεύσατε με στοιχεία, τότε άρα είναι αλήθεια: και σεις τα πήρατε». Αυτά πάνω – κάτω είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Περικλής Κοροβέσης, προσθέτοντας –όταν προκλήθηκε να προσκομίσει στοιχεία- ότι αυτός δεν έχει στοιχεία, απλώς «ανακυκλώνει» ρήσεις άλλων.

Κι εμείς, ήμασταν που ήμασταν πάνω στα σαράντα κύματα, τώρα τα έχουμε και χαμένα.
Θαυμάστε όμως επιχειρήματα και αριστερό ήθος σ’ αυτά που ακούστηκαν, εκατέρωθεν. Ότι και να υποθέσεις, ότι ερμηνείες και να δώσεις, κινδυνεύεις να πέσεις μέσα, εξ’ ίσου με το να γελοιοποιηθείς.
- Μήπως ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρξουν στοιχεία για τα χρήματα που πήρε ο τότε ενιαίος ΣΥΝ; Αυτά έτσι γίνονται πάντα, χωρίς αποδείξεις.
- Ο Π. Κοροβέσης είναι γραφικός, είναι μεθύστακας, είναι μέρος ενός σχεδίου διάσπασης του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
- Όταν τον έβαζαν στο ψηφοδέλτιο ήταν καλός, τώρα που λέει αυτά που λέει, έγινε γραφικός και μεθύστακας;
- Αφού ο Π. Κοροβέσης λέει και προσάπτει αυτά που προσάπτει, γιατί δέχτηκε να γίνει βουλευτής και μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας μαζί με βουλευτές που τότε ήταν υπουργοί και είναι απίθανο να μην ήξεραν τι έγινε; Η ηθική του είναι αποσπασματική και κατά περίπτωση.
- Να παραιτηθεί, να διαγραφεί.
- Δεν παραιτούμαι ούτε μπορείτε να με διαγράψτε.
- Δεν υπάρχει θέμα διαγραφής.
- Δεν περίμενε ότι κάποιοι θα αντιδράσουν με τον τρόπο που αντέδρασαν (βλέπε Λ. Κύρκος, Φ. Κουβέλης, Γ. Δραγασάκης);
- Και τι ανταπάντησε ο Π. Κοροβέσης στον Λ. Κύρκο; Αφού καταδίκασε κι αυτός με την σειρά του τον Σταλινισμό, είπε ότι τα λέει αυτά ο Κύρκος γιατί είναι Πασόκος. Δηλαδή αν ο Κύρκος δεν ήθελε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, δεν θα υπήρχε θέμα, θα είχε άγιο σκοπό η μίζα;
- Κι ο Κύρκος, αφού καταδίκαζε τον Σταλινισμό, γιατί έπαιρνε λεφτά από τον Τσαουσέσκου και την Βόρεια Κορέα για το ΚΚΕ εσωτερικού;
Κι άλλα πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν στις εφημερίδες και στα κανάλια, που -σε κάθε περίπτωση- δεν είναι τιμητικά και για τα πρόσωπα και για την αριστερά. Όπως και να το δει κανείς, ότι και όποιον να πιστέψει, κατακλύζεται από την μαύρη σκέψη ότι «υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Διαφωνούμε πολιτικά –θεμιτό; Ή μήπως δεν είναι θεμιτό;- και ακολουθούν οι οχετοί και τα «πούστικα» χτυπήματα, το ξεκατίνιασμα. Η παλιά καλή και γνωστή συνταγή στην ιστορία της αριστεράς, για να μην ξεχνιόμαστε. Λίγο ξύστηκε η πληγή και όρμηξε το πύον και η βρώμα της ιστορίας μας, που θέλουμε να ξεχάσουμε.
Με όσα διαδραματίζονται τελευταία, υπάρχει μια υποδόρια και ανεξήγητη αίσθηση ότι επιστρέψαμε στο 1968, στην παλιά «καλή» διαμάχη μεταξύ «ορθόδοξων» και «αναθεωρητών». Οι παλιοί λογαριασμοί ξανάνοιξαν. Η ιστορία όμως, ως γνωστόν, επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως κωμωδία. Διαλέγετε και παίρνετε.

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Ώρα να μιλήσουν οι απλοί αριστεροί

Camille Pissarro: Το μάζεμα των μήλων στο Eragny
Είναι να εξακολουθεί να αναρωτιέται κανείς –εν έτει 2009-, κατά πόσο οι διακηρύξεις της αριστεράς για όλες τις αυτονόητες αξίες της, περί δημοκρατίας, ισοπολιτείας, σεβασμού στον πολίτη, έχουν πραγματικό αντίκρισμα στην λειτουργία της. Και άντε με το ΚΚΕ είναι εύκολοι οι λογαριασμοί και τα συμπεράσματα, καθώς υπάρχουν εξόφθαλμα παραδείγματα πολιτικής συμπεριφοράς δεκαετιών, με θαυμαστή συνέπεια στον Σταλινισμό και στις «αξίες» του. Δεν θα επανέλθουμε, το κεφάλαιο έκλεισε.
Ο λόγος είναι για την ανανεωτική αριστερά, για τον ΣΥΝ δηλαδή στα καθ’ ημάς, που άλλα επαγγέλλεται.
Ενώ έχουν μεσολαβήσει τόσα και τόσα, μέσα σε λίγους μήνες, ενώ ήρθαν τα πάνω κάτω με τις εκλογές, με τις ερμηνείες του αποτελέσματος, τις τάσεις και την λειτουργία τους, με την δημόσια εικόνα των στελεχών να διαπληκτίζονται, με άλλους να επισείουν μέχρι και τον κίνδυνο διασπάσεων, και με όλους να διαπιστώνουν ότι πολλά πρέπει ν’ αλλάξουν –και ο κατάλογος των ζοφερών διαπιστώσεων και των συμβάντων δεν έχει τέλος-, ενώ διαδραματίζονται όλα αυτά, βγήκαν μερικοί απλοί αριστεροί, που δεν ανήκουν σε κονκλάβια, και είπαν το αυτονόητο: Η κατάσταση απαιτεί έκτακτο συνέδριο. Ότι είναι να γίνει –μετά τα όσα μεσολάβησαν- να γίνει με την προσφυγή στην βάση, στα απλά μέλη του κόμματος. Να αναλάβουν αυτοί την ευθύνη. Να μιλήσουν. Τι πιο δημοκρατικό απ’ αυτή την πρόταση; Στα υψηλά κλιμάκια του ΣΥΝ δεν την κουβεντιάζουν. Φαίνεται ακόμα μετρούν και ζυγιάζουν.
Πότε δηλαδή γίνονται τα έκτακτα συνέδρια σε ένα κόμμα; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να διαπιστώσουν οι ηγεσίες ότι δεν πάει άλλο κι ότι εξαντλούνται και τα τελευταία αποθέματα υπομονής και κατανόησης που έχουν απομείνει στον κόσμο της ανανεωτικής αριστεράς; Δεν καταλαβαίνουν ότι τίθεται θέμα επιβίωσης του χώρου –τουλάχιστον με την σημερινή του μορφή, καθώς η ζωή, έτσι κι αλλιώς, προχωράει και ερήμην μας; Δεν καταλαβαίνουν ότι στις επόμενες πράξεις των πολιτικών εξελίξεων, πάμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια και ενδέχεται να βαρέσουμε διάλυση;
Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι ένα έκτακτο συνέδριο –από μόνο του- μπορεί να σταματήσει την κατρακύλα και ως από μηχανής Θεός να επαναφέρει την ομόνοια, την συμφωνία των απόψεων και την ανάταση. Μεταφυσικές θεωρήσεις. Εάν υπάρχει όμως ΜΙΑ δυνατότητα να γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, θα γίνουν μέσα από αυτήν την διαδικασία του συνεδρίου. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η παρούσα κατάσταση οδηγεί σίγουρα στην ανακύκλωση και στον εκφυλισμό και μόνη διέξοδος –όχι σίγουρη, αλλά μόνη- είναι η προσφυγή στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και στην σοφία των απλών αριστερών, των μελών του ΣΥΝ.
Εάν στην διαδρομή προς το συνέδριο, γίνει σοβαρή και ειλικρινής συζήτηση, χωρίς κόμπλεξ, αγκυλώσεις, προαπαιτούμενα και πρωτοκαθεδρίες –με άλλα λόγια: να συζητηθούν όλα από το μηδέν- τότε, ίσως υπάρξει διέξοδος και ανάκαμψη. Να σκεφτούμε και να μιλήσουμε, να συσκεφτούμε και να συνομιλήσουμε. Πρόκειται για την ύπαρξή μας.
Διαφορετικά, ακόμα και το έκτακτο συνέδριο, θα αποτελέσει ακόμα μία εκδοχή αλληλοσυμβιβασμών και μοιρασιάς, ακόμα μια πράξη της ανεπάρκειάς μας να εκφράσουμε την κοινωνία, ή ακόμα μπορεί και να αποτελέσει την τελευταία πράξη του δράματος.
Να πάμε σ’ ένα έκτακτο συνέδριο με την σκέψη ότι η κοινωνία μας χρειάζεται. Ότι πιο τίμιο και ανιδιοτελές και σκεπτόμενο υπάρχει στην κοινωνία, ή είναι στον χώρο μας, ή μας ακούει και περιμένει από μας, ή μπορεί να συνυπάρξει και να συνεργαστεί μαζί μας. Είναι κρίμα να τελειώσει έτσι -άδικα και άδοξα- αυτό το εγχείρημα.

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Υπάρχει καθόλου λεβεντιά;