Ο χώρος αυτός είναι χώρος διαλόγου και μπορεί να φιλοξενήσει τις απόψεις σας. Στείλτε στο email: synpolitisstagironakanthou@yahoo.gr

Επισκέψεις από 20-11-07

Τρίτη 29 Απριλίου 2008




Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Φωτογραφία από την συνέντευξη του Α. Τσίπρα στους schooligans των ΝΕΩΝ

Αστοχίες
Ρε Αλέξη, άλλο πράμα είναι να είσαι στο λύκειο στις καταλήψεις και στα 15μελή, άλλο πράμα στα φοιτητικά αμφιθέατρα, άλλο πράμα υποψήφιος δήμαρχος, κι άλλο, μα εντελώς άλλο αρχηγός κόμματος της αριστεράς που θέλει να παίξει ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

"Σε τί βοηθά λοιπόν η ποίηση;"

Σήμερα, 31 χρόνια μετά, για να μην ξεχνάμε ότι σ'αυτή την χώρα έγιναν και δικτατορίες, έγιναν και εμφύλιοι, κόσμος σκοτώθηκε, εξορίσθηκε, αυτοεξορίστηκε κυνηγημένος και γενικώς πλήρωσε το μάρμαρο για την όρθια στάση του. Τις ίδιες εποχές κάποιοι άλλοι, πολλοί, πάρα πολλοί, βολεύονταν και βολεύονται με όλα τα καθεστώτα, με όλες τις καταστάσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις δύο αυτές στάσεις ζωής. Η ποίηση βοηθάει την μνήμη. Γι' αυτό τα δυό ποιήματα του Μανώλη Αναγνωστάκη, για να θυμόμαστε.

Μανώλης Αναγνωστάκης (1925-2005)


Επιτύμβιον


Πέθανες -κι έγινες και σύ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.


Ά, ρέ Λαυρέντη, εγώ που μόνο τό 'ξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μιά ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Κοιμού εν ειρήνη δε θά 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μές στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Κοιμού εν ειρήνη. Ώς ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.


Δέ θα 'σαι ο πρώτος ούτε δά κι ο τελευταίος.



Φοβάμαι...


Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρούν λεκέδες στη δική σου.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολύτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντουρη και εχουν και "άπόψεις".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δόμο.
Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.


Νοέμβρης 1983

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Ο Λεωνίδας Κύρκος υπέρ της προσέγγισης του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ

Ο Λεωνίδας Κύρκος, σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, τοποθετείται -μεταξύ άλλων- υπέρ της προγραμματικής συνεργασίας του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ.


Δεν υπάρχει ούτως ή άλλως ένταση αυτήν την περίοδο με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ;
Νομίζω πως όχι. Διαμορφώνονται πια ομαλές σχέσεις που μπορεί να διαταράσσονται από ατυχίες της μιας ή της άλλης πλευράς, άτυχες εκφράσεις, θυμικές εκρήξεις, αλλά πιστεύω ότι συνολικά υπάρχει μία ψυχική προσέγγιση των δύο χώρων.
Επομένως θεωρείτε ότι αυτή η ψυχική προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει και σε μία πολιτική προσέγγιση εν ευθέτω χρόνω;
Το εύχομαι. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο. Δεν υπάρχουν πολιτικές προϋποθέσεις ακόμη, υπάρχει το βάρος που η νομενκλατούρα της κάθε πλευράς ασκεί και δεν απελευθερώνει το πεδίο ώστε να κερδίσουν έδαφος ιδέες προσέγγισης. Νομίζω όμως ότι το θέμα υπάρχει και θα το συναντήσουμε με τη μία ή με την άλλη μορφή στα χρόνια που έρχονται. Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε κι όποιοι το ξορκίζουν απλώς δεν καταλαβαίνουν το βάθος που έχει αυτή η ιστορία.
Είστε από τους ελάχιστους πλέον που υπερασπίζονται την ιδέα της Κεντροαριστεράς. Εκπρόσωποι τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΝ έχουν αρχίσει να απαξιώνουν τα κεντροαριστερά σχήματα. Πού αποδίδετε αυτήν τη στάση;
Βλέπουν τις δυσκολίες που υπάρχουν και μπροστά σ΄ αυτές θυσιάζουν τον μεγάλο στόχο, που όμως παραμένει ως ζητούμενο. Όσο αναβάλλεται μία έγκαιρη συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα τόσο δυσκολότερο γίνεται να φτάσουμε σ΄ ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Ή στο τέλος θα κάνουμε κάτι βιαστικό και κατά συνέπεια εκτρωτικό ή δεν θα κάνουμε τίποτα. Κι άλλη μια φορά θα βρεθούμε κατώτεροι από τις απαιτήσεις και τις εξελίξεις.
Επομένως λέτε ότι θα έπρεπε οι δύο βασικοί πόλοι (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ) να ορίσουν επιτροπές που θα αρχίσουν να συζητούν για προγραμματικά θέματα;
Θα ήταν ευκταίο να γίνει αυτό το πράγμα. Επαναλαμβάνω, καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο και γι΄ αυτό έχω χαμηλώσει κι εγώ τους τόνους, δεν θέλω να δημιουργώ αιρετικές δυσκολίες. Αφήνω τα πράγματα να ωριμάσουν με τον καιρό.
Με το ΚΚΕ, με το οποίο συμπράξατε στο παρελθόν, υπάρχει περιθώριο σύγκλισης σήμερα;
Όχι. Και το λέω κατηγορηματικά, μολονότι είμαι άνθρωπος του διαλόγου. Και στο παρελθόν υπήρχαν αντιθέσεις, αλλά μαζί με τον μακαρίτη τον Φλωράκη μπήκαμε σε μία δύσκολη φάση και συγκροτήσαμε τον Συνασπισμό. Το ΚΚΕ νομίζει ότι είναι ιδιοκτήτης της εργατικής τάξης και δεν ανέχεται να μιλάει κανείς άλλος στο όνομά της. Δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας μέχρι τη στιγμή που η ηγεσία του ΚΚΕ αντιληφθεί ότι βρίσκεται σε λάθος δρόμο.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Βράσε όρυζα στα Βραστά


Μας φλόμωσε στις εξαγγελίες, 15 μήνες τώρα, ο Νομάρχης Χαλκιδικής κ. Α. Ζωγράφος. Και λιμάνια και μαρίνες και δρόμοι και πολιτιστικά κέντρα. Ότι λαχταράει η ψυχή μας σε κάθε τόπο, σε κάθε χωριό. Μέχρι σήμερα συνοψίζοντας: «πολλά λόγια, μικρό καλάθι». Πως αλλιώς να εξηγήσεις την ανεπάρκεια της Νομαρχίας να καταφέρει να τελειώσει –επί τέλους- 1500 μέτρα δρόμου, στην παράκαμψη των Βραστών. Σε λίγες μέρες αρχίζει η τουριστική περίοδος και ο δρόμος βρίσκεται στα χάλια του. Μερικά μηχανήματα δεξιά κι αριστερά και τίποτα δεν προοιωνίζει ότι μέχρι το καλοκαίρι –τουλάχιστον- θα έχει τελειώσει. Το δεύτερο καλοκαίρι του Α. Ζωγράφου στο τιμόνι της Νομαρχίας Χαλκιδικής θα εξακολουθεί να έχει πολύ σκόνη και λακκούβες στα Βραστά. Τα 1500 μέτρα του δρόμου είναι κόλαφος για τον Νομάρχη και θέτουν σοβαρά ερωτήματα για την αξιοπιστία των λόγων και την αποτελεσματικότητα της ομάδας του.

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Σε φίλους παλιούς

Νικόλαος Λύτρας: Το ψάθινο καπέλο
ΙΘ'
Κι αν ο αγέρας φυσά, δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά
Μας βαραίνουν
οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πως να πεθάνουν.

Γιώργος Σεφέρης, από το "Μυθιστόρημα".

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Ας τελειώσουμε με την τρομοκράτηση του λαού μας

Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή

Έχουμε πάθει μία παράκρουση ως λαός τα τελευταία -πολλά- χρόνια, σε σημείο που να θεωρούμε τα αυτονόητα ως θαύματα και τα θαύματα ως φυσιολογικά και αναμενόμενα. Τέτοια είναι η έλλειψη της αυτοπεποίθησης και του αυτοσεβασμού μας και τόσο μεγάλη η εξάρτησή μας από τους τηλεοπτικούς μας "ειδήμονες" που δεν μπορούμε στοιχειωδώς να σκεφτούμε με λογική και αξιοπρέπεια, εάν αυτό δεν καθοδηγείται και δεν εκπέμπεται από τις τηλεοράσεις και τα κέντρα που καθορίζουν την βαθύτερες στοχεύσεις και τις πολιτικές που υπηρετούν.
Ο λόγος για το όνομα του κράτους των Σκοπίων στην συνάντηση του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και την όλη φιλολογία που παρακολουθήσαμε καρέ-καρέ και σε απ' ευθείας συνδέσεις στις τηλεοράσεις μας. "Θα μας πιέσουν οι Αμερικάνοι, ο διεθνής παράγοντας, και τι θα κάνουμε; θα είμαστε στριμωγμένοι στη γωνία και απομονωμένοι από τους λαούς της γης που μας αντιμετωπίζουν σαν ιδιόμορφους και εθνικιστές. Μέχρι που μπορεί να σκιστεί και το καταπέτασμα του ουρανού."
Πολλά χρόνια τώρα, με όλες αυτές τις κινδυνολογίες και τις περισπούδαστες αναλύσεις, με την τρομοκράτηση, μας καλλιεργούν ένα αίσθημα που πριονίζει την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό μας ως λαού, με σκοπό να θεωρούμε την υποχώρησή μας από τα εθνικά μας δίκια και δικαιώματα, περίπου ως αναπόφευκτη υποχρέωσή μας.
Δεν είναι τυχαία όλα αυτά τα πανταχόθεν ενορχηστρωμένα σχέδια. Από κάπου εκπορεύονται και κάποιοι τα εισπράτουν εντός και εκτός της χώρας. Φτάσαμε στο σημείο να αναγορεύσουμε τον Κωστάκη Καραμανλή περίπου ως Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη και την Ντόρα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη περίπου ως Μπουμπουλίνα, γιατί άσκησαν το Βέτο για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, εάν προηγουμένως δεν λυθεί το πρόβλημα του ονόματος. Και εθνική ομοψυχία όλων των Ελλήνων και τέτοια εθνικοπατριωτικά της ευκολίας και της δεκάρας, για τα αυτονόητα.
Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουμε; Να τους πούμε ελάτε ρε παιδιά μπείτε ως "Μακεδόνες". Αφού έχετε πρόβλημα εθνικής ταυτότητας και θέλετε να φτιάξετε τον εθνικό σας μύθο, να σας εκχωρήσουμε τα ονόματα, την ιστορία και άντε αργότερα -άμα κάτσουν καλύτερες εποχές- και μερικά από τα εδάφη που ζητάτε, μέχρι την Χαλκιδική. Δεν πειράζει που στην γλώσσα σας την "Μακεδονική" οι λέξεις αυτές δεν έχουν καμμία έννοια, δεν σημαίνουν τίποτα. Δεν πειράζει που το Φίλιππος δεν σημαίνει κάποιον που αγαπάει τα άλογα, ή το Αλέξανδρος κάποιον που κρατάει μακρυά τους άντρες λόγω της ανδρείας του, δηλαδή τον γενναίο, τον αντρειωμένο.
Όλα αυτά, δεν πειράζει, σας τα εκχωρούμε, για να τα μοιραστείτε με τα τωρινά αφεντικά σας που κι αυτά -καθώς δεν έχουν ιστορία- τα θεωρούν παλιές υποθέσεις κι όλους αυτούς που ασχολούνται μ' αυτά, θα πρέπει να τους δούν ψυχαναλυτές. Έτσι τους βολεύει εδώ και τώρα. Αλλού που τους βολεύει αλλιώς, έχουν άλλα επιχειρήματα.
Ο εθνικισμός των Ελλήνων δεν εκφράζεται μόνον από τον Καρατζαφέρη και τον Ψωμιάδη. Δεν υπάρχει μόνον ο εθνικισμός της γελοιότητας και του θεατρινισμού. Κι έχουν ευθύνες όσοι από τους πολιτικούς μας, με την σιωπή τους, την ανοησία τους και τις διεθνιστικές τους αγκυλώσεις, άφησαν το γήπεδο ελεύθερο στους πατριώτες τύπου Ψωμιάδη να μονοπωλούν την εθνική ευαισθησία.
Υπάρχει και ένας άλλος εθνικισμός που -δυστυχώς- είναι κρυμμένος, γιατί ο εθνικισμός στην χώρα μας και γενικά, έχει συκοφαντηθεί από τις εθνικοφροσύνες, τις γραφικότητες και τις γελοιότητες. Αυτός ο άλλος εθνικισμός όμως υπάρχει και πρέπει να ενισχυθεί, γιατί έχει λογική και σύνεση, αλλά έχει και αξιοπρέπεια και εθνική μνήμη, γιατί είναι πατριωτισμός. Βλέπει την πηγή του προβλήματος και των προβλημάτων στην χώρα μας, στην γειτονιά μας και στον κόσμο ολόκληρο. Θέλει την ειρήνη και την συνεργασία μεταξύ των λαών, την ελεύθερη διακίνηση, την φιλία. Θέλει όμως και τον σεβασμό και την αυτογνωσία του καθενός.