Ο χώρος αυτός είναι χώρος διαλόγου και μπορεί να φιλοξενήσει τις απόψεις σας. Στείλτε στο email: synpolitisstagironakanthou@yahoo.gr

Επισκέψεις από 20-11-07

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Οι μονοδρομήσεις στον ΣΥΝ


Στις αρχές του χρόνου, με την πραγματοποίηση του συνεδρίου του, ο ΣΥΝ θα αποκτήσει νέο Πρόεδρο, νέα Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ) και νέα πολιτική πρόταση.
Οι δύο υποψηφιότητες που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα, (του Φώτη Κουβέλη και του Αλέξη Τσίπρα), πέρα από τα ηλικιακά και άλλα χαρακτηριστικά τους, στο πολιτικό επίπεδο έχουν την εξής σημαντική διαφορετική προσέγγιση:
Η υποψηφιότητα Τσίπρα εκφράζει την θέση ότι είναι αδύνατη και άρα δεν συζητείται καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ενώ εξακολουθεί να επιδιώκεται η συνεργασία με το ΚΚΕ, παρά την άρνηση –μετά βδελυγμίας- του τελευταίου. Η υποψηφιότητα Κουβέλη προτείνει την δημιουργία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας σε συνεργασία και με το ΠΑΣΟΚ, πάνω σε συμφωνημένο πρόγραμμα.
Αυτά, υπό την αίρεση ότι σωστά ερμηνεύονται τα πράγματα και ότι η ανάδειξη στην ηγεσία, του ενός ή του άλλου, θα σηματοδοτήσει την διατήρηση ή την προώθηση της αντίστοιχης πολιτικής.
Η όλη διαδικασία δρομολογήθηκε με την απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία του ΣΥΝ, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.
Στο προσωπικό επίπεδο ευχόμαστε οι λόγοι που επικαλείται ο Πρόεδρος του ΣΥΝ να μην είναι τόσο σοβαροί. Ανεξάρτητα απ’ αυτό όμως, η απόφασή του είναι βαθύτατα πολιτική και ασυνήθιστη για τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας αλλά και της αριστεράς. Οι επισημάνσεις αυτές έχουν γίνει από πολλούς στο διάστημα αυτό, αν και αξίζει να ξανασημειωθούν τα εξής:
Ο Α. Αλαβάνος αφήνει την προεδρία του ΣΥΝ, 3 μόλις χρόνια μετά την εκλογή του σ’ αυτήν, μετά από μία πανθομολογούμενη επιτυχή πορεία του κόμματος υπό την ηγεσία του, επιτυχία η οποία και εύκολη δεν ήταν και είχε πολλά ρίσκα, τα οποία ο ίδιος ανέλαβε και προσωπικά.
Υπάρχουν διαφορετικές αναλύσεις και προσεγγίσεις για την όλη πορεία του ΣΥΝ στο διάστημα αυτό και για την πολιτική συμμαχιών του και για την ανάλυση της εκλογικής του αύξησης. Αναφέρουμε τον εξής απλό συλλογισμό: Αν ο ΣΥΝ αύξησε τα ποσοστά του ως επακόλουθο σωστής πολιτικής, πως εξηγείται η εξ’ ίσου μεγάλη αύξηση του ΚΚΕ με την γνωστή πολιτική και τα γνωστά πρόσωπα; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Μάλλον θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την αντιπολιτευτική παρουσία (απουσία) του ΠΑΣΟΚ και τον πρότερο βίο του. Ανεξάρτητα από όλα αυτά όμως, και από πολλά άλλα που μπορούν να ειπωθούν, είναι καθολική ομολογία –φίλων και αντιπάλων- ότι η παρουσία του Α. Αλαβάνου βοήθησε στην πολιτική και εκλογική άνοδο του ΣΥΝ.
Υπό το πρίσμα αυτής της καθολικής διαπίστωσης, αλλά και με την γνώση ότι στην Ελλάδα οι πολιτικοί φεύγουν ή βαριά άρρωστοι ή τους διώχνουν, αποκτάει ιδιαίτερη πολιτική, ηθική και διαπαιδαγωγητική αξία, η απόφαση του Α. Αλαβάνου.
Παράλληλα όμως ενδέχεται να λειτουργήσει και ως καταλύτης για τα πολιτικά πράγματα στην αριστερά και στην χώρα. Εκφράζεται η εκτίμηση –από μερικούς «αναντικατάστατους» κι ο φόβος- ότι η ανανέωση στην ηγεσία του ΣΥΝ –τέτοια που προαλείφεται- θα συμπαρασύρει ως ντόμινο και τους άλλους, μέσα κι έξω απ’ αυτόν. Βάσιμη επίσης είναι η εκτίμηση ότι η απόφαση του Α. Αλαβάνου –υπό ορισμένες προϋποθέσεις- δίνει στον ΣΥΝ την ευκαιρία να «κόψει δρόμο», και ως τέτοια –αν πετύχει- είναι μία κίνηση αριστοτεχνική.
Οι προϋποθέσεις και ο οδικός χάρτης των εξελίξεων όπως προδιαγράφονται:
1. Εκλογή Αλέξη Τσίπρα: Διαφαίνεται σίγουρη, καθώς πολύς κόσμος στον ΣΥΝ –αφουγκραζόμενος και την κοινωνία- θα την επιδιώξει. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η τάση αυτή θα υπερβεί και τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν. Θα υπάρξουν δηλαδή άνθρωποι που ενώ πολιτικά θα συμφωνούν με τον Φώτη Κουβέλη, θα προτιμήσουν τον Αλέξη Τσίπρα επενδύοντας στην ελπίδα –και στο ρίσκο- της απογείωσης που μπορεί να προσφέρει για τον ΣΥΝ. Ένας καλός και φρέσκος 33χρονος είναι ασύγκριτα καλύτερος από έναν πολύ καλό –αλλά και γνωστό- 60χρονο.
2. Με την εκλογή Τσίπρα και με μία καλή παρουσία του ΣΥΝ στο μεσοδιάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές -πράγμα που δεν είναι πολύ δύσκολο, η άνοδος του ΣΥΝ προβλέπεται θεαματική, εάν στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα βαίνουν ως έχουν, πράγμα σίγουρο.
3. Μετά αρχίζουν τα δυσκολότερα. Όλος αυτός ο κόσμος που θα προστρέξει στον ΣΥΝ από το ΠΑΣΟΚ –μαζί μ’ αυτόν που ήδη προσέτρεξε- θέλει την διαχείρισή του και τις απαντήσεις στα ερωτήματά του. Εδώ θα κριθεί η ωριμότητα του ΣΥΝ και η εξυπνάδα της ηγεσίας του -όπως αυτή θα έχει διαμορφωθεί τότε. Απαίτηση όλου αυτού του κόσμου θα είναι η εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Εάν βρει στον ΣΥΝ πειστικές απαντήσεις θα μείνει. Εάν όχι, όπως προσέτρεξε, έτσι και θα αποχαιρετίσει, γιατί εν τω μεταξύ και οι άλλοι πολιτικοί χώροι δεν θα κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια.
Το ζήτημα δηλαδή που θέτουν στον ΣΥΝ –όλο και περισσότερο- διάφοροι, αλλά και ιστορικά στελέχη της αριστεράς, για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας θα προκύψει από μόνο του στην ημερήσια διάταξη, εάν ο οδικός χάρτης που περιγράφτηκε, πληρωθεί. Έτσι στον ΣΥΝ, ίσως για πρώτη φορά, όλοι πρέπει να νιώθουν ευχαριστημένοι, γιατί και η εκλογή Τσίπρα είναι δεδομένος μονόδρομος, αλλά και η πολιτική πρόταση που εκπροσωπεί ο Κουβέλης, επίσης.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υπέρ της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ

Σε πρόσφατη συνέντευξη, στην Αυγή της Κυριακής 16-12-07, ο πώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος, μεταξύ άλλων, καταθέτει την πρότασή του για την δημιουργία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας:

Ερώτηση: Ο δικομματισμός βρίσκεται στη χειρότερή του φάση. Διαβλέπετε αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού;

Απάντηση: Η τάση αναδιάταξης καταγράφηκε στις εκλογές, καταγράφεται και στις πρώτες μετεκλογικές δημοσκοπήσεις. Το ερώτημα είναι εάν θα υπάρξουν πολιτικές πρωτοβουλίες που θα αξιοποιήσουν αυτήν την τάση και θα διαμορφώσουν συγκεκριμένους όρους αναδιάταξης. Εγώ από την πλευρά μου έχω διατυπώσει μια τέτοια πρόταση που απευθύνεται στις ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ. Για να την επαναλάβω σύντομα προτείνω να υπάρξει άμεσα ένα σύμφωνο κοινής αντιπολιτευτικής γραμμής και στη συνέχεια να διαμορφωθεί ένα ευρύ συμμαχικό σχήμα που θα επιδιώκει στις ευρωεκλογές την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, εν συνεχεία στις βουλευτικές εκλογές θα διεκδικήσει την εξουσία προτείνοντας πρόγραμμα εναλλακτικής διακυβέρνησης και κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας στο οποίο θα εκφράζεται το εύρος των δυνάμεων που θα συγκροτήσουν την ευρεία πολιτική συμμαχία. Ένα είδος μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Οι ομοφωνίες δεν διευκολύνουν τις ουσιαστικές συνθέσεις

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ

Amadeo Modigliani, Cypress Trees and Houses

Όπως ανάφεραν προχθές οι ειδήσεις, η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές,να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.

Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών ( Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας: guess who?...

Ο κ. Ρουσόπουλος είπε ως δικαιολογία ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας βλέπε Άρθρο 24, περί 'δασικών εκτάσεων και δασών' !!...

Εκτός αυτού, προχτές οι ειδήσεις ακόμα και των κρατικών καναλιών - αναφέραν οτι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω 'παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη' σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.

Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα οτι δεν είμαστε σύμφωνοι και οτι δεν αδιαφορούμε: υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών. Οι τωρινές 80.000 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε 2.000.000 , αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στον ΟΗΕ. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ!


Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Με αγάπη για τον Λάκη και το τσαντήρι του


Το να καταθέτεις την ένστασή σου για τις εκπομπές του Λαζόπουλου, εν μέσω τέτοιας θεαματικότητας και δόξας, μάλλον φαντάζει περίεργο, και ξέρω πως πολλοί θα το σκεφτούν, γιατί οι πολλοί έχουν άλλη άποψη για το θέμα.
Από πότε όμως το μέγα πλήθος ήταν γράδο για την ποιότητα γενικώς και ειδικότερα γι’ αυτήν των θεαμάτων; Μάλλον να το υποψιαζόμαστε πρέπει.
Γιατί πλήθη συρρέουν σε όλα τα μαγαζιά με τις τραγουδίστριες «νταχτιρντί» της μιας χρήσης ή της χρήσης μέχρι που να κρεμάσουν τα μπαλκόνια και οι κώλοι. Το είπε ο συγχωρεμένος ο Ζαμπέτας, σε ανυποψίαστα χρόνια κι "έγραψε", για μια νοστιμούλα που ήθελε να γίνει τραγουδίστρια χωρίς τα προσόντα και έγινε προφήτης για τα «μουσικά» πράγματα στον τόπο μας: «Από φωνή, μουνί, κι’ από μουνί, φωνάρα».
Αυτά τα λίγα, έτσι, για να μην μας τρομοκρατούν τα νούμερα της τηλεθέασης και γιατί δεν είναι σκοπός μας, αυτή τη φορά, να τα βάλουμε με τα «μηδενικά» που γίνονται «νούμερα», στις οθόνες μας. Το έχουν φαίνεται τα χρόνια μας. Ίσως επανέλθουμε μιαν άλλη φορά για τις ασημαντότητες.
Ο λόγος επί του παρόντος είναι για τον Λαζόπουλο και το καταθέτουμε εξ’ αρχής: Περιμέναμε καλύτερη ποιότητα από το ταλέντο και την εξυπνάδα του:
Ένσταση 1η: Πολύ πλάκα του χαβαλέ και ευτελής εξυπνάδα της "κλανιάς". Όταν όμως διεκδικείς ρόλο εθνικού καθοδηγητή, πρέπει να σ’ ενδιαφέρει και η αισθητική του πράγματος, κι εδώ ο Λαζόπουλος πολλές φορές υστέρησε.
Ένσταση 2η: Γιατί ανακυκλώνει την ευτέλεια φιλοξενώντας την και τροφοδοτεί όλες τις ξανθές «καρακαλτάκες» στα πρωινά και τα μεσημεριανά των καναλιών;
Ένσταση 3η: Μέχρι πότε θα κρατάει ίσες αποστάσεις από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ; Τέσσερα χρόνια ΝΔ γιατί θα πρέπει κάθε φορά, όταν βοά το πανελλήνιο από τις επιδόσεις και τις ασχήμιες της, να βάζουμε και μια δόση του τύπου: Θυμηθείτε όμως και τι έκανε το ΠΑΣΟΚ μην τυχόν και αγανακτήσετε πολύ με την ΝΔ και τα ξεχάστε; Προς θεού δεν λέει ψέματα, έτσι είναι, αλλά φαίνεται ότι μάλλον το ΠΑΣΟΚ θέλει να εξακολουθήσει να ξεμπροστιάζει και για να μην γίνεται αντιληπτός, βάζει και μια δόση ΝΔ, κάτι σαν την «νόμιμη μοίρα» στις διαθήκες, για να μην προσβάλλονται από τους αδικημένους. Και επιπλέον, προσέξτε, ο Καραμανλής στο απυρόβλητο, σαν να μην έχει καμία ευθύνη για τον συρφετό. Ύποπτα πράματα.
Ένσταση 4η: Η αντίσταση που προτείνει μήπως είναι ισοπεδωτική; Μήπως υιοθετεί και ενθαρρύνει άκριτα, ακόμα και παράλογες συμπεριφορές ομάδων; Οι καταλήψεις –για παράδειγμα- των παιδιών στα σχολεία, πολλές φορές αδυνατίζουν και συκοφαντούν το μέσο της κατάληψης. Το αντιλαμβάνεται αυτό; το λαμβάνει υπ’ όψη του ή τον αφήνει αδιάφορο;
Ένσταση 5η: Υπάρχει ένας συγκεκριμένος πολιτικός χώρος που στέκει στο απυρόβλητο της κριτικής του κι αυτό είναι εμφανές. Δεν έχει άραγε να του προσάψει τίποτε; Ούτε για τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις στις εργατικές κινητοποιήσεις, ούτε για την περί δημοκρατίας αντίληψή του;
Ο Λαζόπουλος διεκδικεί ρόλο εθνικού καθοδηγητή. Το ίδιο πράγμα το έκανε παλιότερα κι ο Σαββόπουλος με τον δικό του τρόπο και μετά..... σιωπή. Αδιέξοδο, ωριμότητα, ή απλά καταφέραμε αυτό που θέλαμε; Δύσκολος ρόλος για έναν καλλιτέχνη όσο προικισμένος κι αν είναι και πολύ μεγάλη η ευθύνη του, ειδικά όταν έχει πέραση ο λόγος του. Οι αναλογίες και οι δόσεις έχουν τεράστια σημασία και για να μην χαλάσει το γλυκό και γίνει σούπα και για να μην παρεξηγούνται οι προθέσεις.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

Μήπως ήρθε καιρός για άλλου είδους κινητοποιήσεις;

Paul Cezanne, "Μήλα, ροδάκινα, αχλάδια και σταφύλια"


Στον τόπο μας υπάρχουν προβλήματα, πολλά προβλήματα:
  • Οι υποδομές υγείας είναι ανύπαρκτες. Το πολυιατρείο στην Ιερισσό παραμένει εδώ και 4 χρόνια χωρίς γιατρούς, ασθενοφόρο και μηχανήματα.

  • Η γή μας χαρίζεται στους καλόγερους από την κυβέρνηση.

  • Το οδικό δίκτυο είναι στα χάλια του.

  • Οι ψαράδες δεν μπορούν να ψαρεύουν στο Άγιο Όρος ως να ήταν θάλασσα άλλης χώρας.

  • Σε κέντρα της Αθήνας μεθοδεύεται η "μεγάλη επένδυση της χρυσής μεταλουργίας"

Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε την ταχτική των ήπιων τόνων Δήμαρχε; Τι απέδωσε στην περίπτωση του ιατρείου 4 χρόνια τώρα; ΤΙΠΟΤΑ. Μας κοροιδεύουν. Μήπως πρέπει να δώσουμε στους καλόγερους, στην κυβέρνηση, αλλά και σ' όλο το πανελλήνιο να καταλάβουν ότι ο δρόμος για το "Αγιο Όρος" περνάει από την Ιερισσό και την Ουρανούπολη;


Ο κόσμος αρχίζει και αγανακτεί και θα ζητήσει ευθύνες, και τις ευθύνες θα τις ζητήσει απ' ΟΛΟΥΣ.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ

Εδώ και μερικά χρόνια κυκλοφόρησαν με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιερισσού "Κλειγένης" τα Δημοτικά τραγούδια της Ιερισσού, σε μία κασετίνα με 3 CDs όπου εμπεριέχονται παλιές ηχογραφήσεις των τραγουδιών της Ιερισσού, οι στίχοι τους, παλιές φωτογραφίες και μερικά κείμενα. Ο τίτλος της συλλογής, ποιητικός κι ανεπανόρθωτος, χαρακτηρίζει την ωραία και αιώνια σχέση του τόπου με τον έρωτα: "Αγάπη μου καλουκιρ'νή να σ'είχα ντου χειμώνα". Η έκδοση έγινε με την ευγενική χορηγία των: Γιώργου Συκιώτη, Σωτήρη Τζάρου και Χριστόδουλου Τριανταφύλλου. Η συλλογή διατίθεται από τον "Κλειγένη".

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Στην πορεία για το συνέδριο του Συνασπισμού

Egon Schiele, Self-Portrait with Chinese Laterns, 1912
Η Ευρώπη, αυτό που λέμε ευρωπαϊκό μοντέλο πάνω - κάτω, ήταν και είναι ότι καλύτερο υπάρχει σήμερα στον κόσμο, αν αναλογισθεί κανείς τι επικρατεί στις άλλες γωνιές του πλανήτη και που οδήγησαν τα «σοσιαλιστικά» πειράματα στις χώρες όπου επιχειρήθηκαν. Κι αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί, χωρίς να αποσιωπώνται τα προβλήματα που υπάρχουν ούτε και οι δυνάμεις που επιχειρούν συστηματικά να ακυρώσουν τις κατακτήσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών που επετεύχθησαν μετά από αιώνες αγώνων, θυσιών και επαναστάσεων.
Το μοντέλο αυτό σήμερα, στις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, πρέπει να το υπερασπισθούμε, καθώς πολλοί, όλο και περισσότερο, θέλουν να το υποτάξουν στον οικονομισμό και την ανταγωνιστικότητα, ερήμην των ανθρώπων και της ζωής τους. Να το υπερασπισθούμε με λύσσα και να το αναπτύξουμε, να του προσδώσουμε αίγλη για όλες τις γωνιές του κόσμου.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι κοινωνίες για να ενεργοποιηθούν χρειαζόταν πάντα ένα όραμα που να τις συνεπαίρνει. Σε άλλες εποχές, πιο δύσκολες και πιο βάρβαρες, τα οράματα υπήρξαν μεγαλεπήβολα και μερικές φορές ολοκληρωτικά που όμως δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Ο «σοσιαλισμός» κατέρρευσε κι αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη, χωρίς να εθελοτυφλούμε. Θα πρέπει να παραδεχτούμε, εμείς που πιστέψαμε σ’ αυτόν, ότι «εμείς στραβά αρμενίζαμε». Ίσως το σάπιο να ενυπάρχει μέσα μας και να μην το είδαμε ή να το αποσιωπήσαμε. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα εκτιμήσουν τις αιτίες αυτής της αποτυχίας. Σημασία έχει ότι για τους λαούς που δοκίμασαν (με την θέλησή τους ή με το ζόρι), το εγχείρημα του «σοσιαλισμού», κατέληξε τραγωδία.
Αυτές οι γενικές αφετηριακές παραδοχές δεν νομίζω να αμφισβητούνται σοβαρά από κανέναν κι αυτοί που τις αμφισβητούν, παρακαλώ να προτείνουν ένα άλλο καλύτερο -και πιο ελκυστικό- μοντέλο και τότε «μετά χαράς θα πάμε μαζί τους».
Πιστεύω λοιπόν –με βάση τις παραπάνω παραδοχές- πως το ζητούμενο σήμερα για την χώρα μας είναι να γίνει ένα σύγχρονο, ευνομούμενο Ευρωπαϊκό κράτος. Ένα κράτος που θα σέβεται τους πολίτες του και θα ορίσει κοινούς και καθαρούς όρους του παιχνιδιού για όλους. Δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο να καταφέρει η χώρα μας να αποκτήσει ένα καλό σύστημα υγείας, ποιοτική παιδεία, καλές υπηρεσίες του κράτους, καλό επίπεδο διαβίωσης, αξιοπρεπή καθημερινότητα, όπως έχουν οι υπόλοιπες πιο αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Κοντολογίς, αυτό πρέπει να αναχθεί σε όραμα της Ελληνικής κοινωνίας και για τον σκοπό αυτό πρέπει να δουλέψουν οι πολιτικές δυνάμεις. Αυτό το όραμα μιας καλύτερης καθημερινότητας δεν μπορεί παρά να είναι το όραμα της Αριστεράς, της καθ’ ημάς Αριστεράς, του ΣΥΝ δηλαδή. Γιατί η πιο μεγάλη επανάσταση είναι να βελτιώσεις την άθλια καθημερινότητα. Τα υπόλοιπα, περί σοσιαλισμού και περί των άλλων βαρύγδουπων ιδεοληψιών, ο κόσμος τα ακούει βερεσέ, χαμογελάει με κατανόηση, αλλά δεν πείθεται. Μήπως εσάς σας πείθουν τα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν αυτές τις ιδέες, σας πείθει η ιστορία τους και οι πρακτικές τους;
Τι άλλο παρά σαν ιδεοληψία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η εμμονή στο ότι όλα πρέπει να είναι κρατικά, αν δεν εξυπηρετούν τον πολίτη; Το μετρό, ας πούμε, της Αθήνας το διαχειρίζεται ιδιώτης -με κανόνες- είναι καθαρό και εξυπηρετεί. Για φανταστείτε πως θα ήταν αν το διαχειριζόταν δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα και προς μίμηση και προς αποφυγή.
Η ΝΔ, στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης, απέδειξε με καταστροφικό τρόπο ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να οδηγήσει την χώρα σε άλλον δρόμο. Τα υλικά της και οι νοοτροπίες της είναι παλιές, πολύ παλιές. Ήρθε και παραμένει στα πράγματα όχι με τρόπο θετικό, επειδή πείθει, αλλά γιατί οι άλλοι είναι ανεπαρκείς, κούρασαν και απογοήτευσαν τον κόσμο. Άνθρωποί της, Υπουργοί της, Νομάρχες της, ερωτοτροπούν με τα συμφέροντα, τα εκπροσωπούν και τα υπηρετούν. Ερωτοτροπούν με τα πρότυπα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», με την ευτέλεια και την χυδαιότητα. Η ΝΔ είναι ανίκανη και γι’ αυτήν ακόμα την διαχείριση.
Τι γίνεται όμως με τους από δω; Με τον «προοδευτικό χώρο»; Ο όρος είναι με εισαγωγικά για την ανάγκη της συνεννόησης, γιατί –όπως έγιναν τα πράγματα- θέλει μεγάλη κουβέντα ο ορισμός του προοδευτικού.
Το τελευταίο διάστημα με την διαδικασία εκλογής αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ ήρθαν ανάγλυφα στο προσκήνιο αυτά που πολλοί έλεγαν κατά καιρούς και ακόμα περισσότεροι δεν εννοούσαν να καταλάβουν. Θα το πούμε καθαρά και απροκάλυπτα: Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ο εαυτός του, τα στελέχη του, από τα μικρά ως τα μεγάλα. Είναι οι καρέκλες τους, η νοοτροπία που απόχτησαν, για πολλά χρόνια, στους διαδρόμους της εξουσίας, στην άσκησή της, στην συνδιαλλαγή. Φάνηκε ότι πολλοί είναι αθεράπευτα «εκπορνευμένοι» και είναι απίθανο να υπερβούν τους εαυτούς τους.
Ποιος όμως μπορεί να ισχυρισθεί ότι εμείς στην αριστερά δεν έχουμε «φρούτα», δεν έχουμε «κολλημένους», δεν έχουμε φιλόδοξους; Λίγους άντλησε από μας το ΠΑΣΟΚ;
Για το ΚΚΕ τι να πει κανείς; Σας δίνουν την εντύπωση ότι έχουν διδαχθεί τίποτα από την ιστορία; Εγώ νομίζω πως δεν αντιλήφθηκαν ότι το «Τείχος του Βερολίνου» έπεσε και τους πλάκωσε. Στα γραφεία τους θαυμάζουν ακόμα την αυθεντία του Στάλιν στα πορτρέτα που έχουν κρεμασμένα. Είναι κρίμα για την ιστορία αυτού του κόμματος και των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για τις ιδέες του, αλλά φοβάμαι μετά βεβαιότητας, ότι με το ΚΚΕ όπως είναι, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για συνεργασίες.
Τα κόμματα όμως είναι αυτά, η κοινωνία είναι αυτή. Τι θα κάνουμε, θα περιμένουμε να αλλάξει για να προχωρήσουμε ή θα προσπαθούμε να την αλλάζουμε προχωρώντας; Εγώ πιστεύω στο δεύτερο γιατί το πρώτο οδηγεί στον μοναχισμό και στις καλένδες.
Πίσω τους όμως υπάρχουν οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι άνεργοι, οι νέοι των 500 €, οι ηλικιωμένοι με τις συντάξεις πείνας. Όλους αυτούς δεν μπορούμε να τους αγνοήσουμε, είναι οι άνθρωποι που θα φτιάξουν την κοινωνική συμμαχία και θα επιβάλλουν νέα πρόσωπα. Μπροστά σ’ αυτούς οφείλουμε να καταθέσουμε την πρότασή μας για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ κι όποιος θέλει ας την αγνοήσει για να εισπράξει την αντίδρασή τους.
Η αριστερά και η κοινωνία μόνον να κερδίσει έχει από την πρόταση αυτή, είτε το ΠΑΣΟΚ είναι ειλικρινές είτε όχι, όταν μιλάει για συνεργασία. Και στο κάτω – κάτω δεν καταλαβαίνω γιατί επιδιώκουμε την, με κάθε τρόπο, συνεργασία με το ΚΚΕ και με το ΠΑΣΟΚ όχι; Μας χωρίζουν περισσότερα πράγματα; Ποιος έχει το γράδο και γραδάρει και αποφαίνεται, ότι αυτός κάνει κι εκείνος όχι;
Για την πραγμάτωση αυτού του οράματος οφείλει η Αριστερά να επιδιώξει συνεργασίες με όλους όσους θέλουν, χωρίς αποκλεισμούς και αποκλειστικότητες, χωρίς copyright. Υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχει το παρελθόν, «οι απατημένοι σύζυγοι», όλα αυτά είναι δυσκολίες που πρέπει να τις υπερβούμε με εξετάσεις βήμα – βήμα.
Εν γνώσει λοιπόν των δυσκολιών που λίγο – πολύ σημαίνουν ότι πρέπει να υπερβούμε τους εαυτούς μας – κι αυτό θα ήταν ένα στοίχημα με ουσία - θα ήταν ενδιαφέρον να επιχειρηθεί αυτή η συνεργασία για την συμφωνία στα κάτωθι ελάχιστα:
· Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
· Αναπροσαρμογή των ελάχιστων ημερομισθίων
· Κατάργηση της μερικής εργασίας
· Αναθεώρηση του συστήματος ασφάλισης (συνταξιοδοτικό)
· Αναπροσαρμογή της σχέσης έμμεσων – άμεσων φόρων
· Εθνικό Σύστημα Υγείας
· 5% του προϋπολογισμού για την παιδεία και αξιολόγηση όλων των συντελεστών της
· Μη αναθεώρηση του άρθρου 16
· Διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος
· Εθνικό κτηματολόγιο και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος
· Απλή αναλογική σε όλες τις εκλογές (βουλευτικές, αυτοδιοικητικές)
· Μια καλύτερη τηλεόραση που να προάγει και όχι να ευτελίζει την παιδεία και την αισθητική.

Με τις σκέψεις – προτάσεις αυτές, πηγαίνοντας προς το συνέδριο, ας ακούσουμε το ρεύμα, την φωνή της κοινωνίας.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

ΑΝΔΡΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δείτε ως που μπορεί να φτάσει η αλληλεγγύη.