Ο χώρος αυτός είναι χώρος διαλόγου και μπορεί να φιλοξενήσει τις απόψεις σας. Στείλτε στο email: synpolitisstagironakanthou@yahoo.gr

Επισκέψεις από 20-11-07

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Η κυβέρνηση θα μας δώσει απόδειξη;

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ: Άσχετο με το θέμα μας, αλλά επειδή η σαρακοστή είναι κοντά και μπορεί κάποιοι να πάνε και για εξομολόγηση, ας δούν πρώτα το video για να ξέρουν τι θα πούν.

Εκπνέει οσονούπω η συμβολική προθεσμία των 100 πρώτων ημερών της νέας μας κυβέρνησης και άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες αποτιμήσεις και εκτιμήσεις για τις επιδόσεις της. Όχι πως έχει εξαντληθεί η υπομονή μας, αναμένοντας τα μέτρα και τις ανατροπές που είχαν εξαγγείλει προεκλογικά, αλλά μια κουβέντα μπορούμε να πούμε για την πρώτη εντύπωση. Άλλωστε έχουμε πια συνηθίσει, τόσα χρόνια Έλληνες, στους ρυθμούς της «καθ’ ημάς Ανατολής» που έλεγε κι ο συχωρεμένος ο Κ. Μοσκώφ.
Το έργο λοιπόν της διακυβέρνησης των 100 πρώτων ημερών κρίνεται ισχνό, αν και έχει καταγραφεί πλήθος καλών προθέσεων, στο επίπεδο των διακηρύξεων κυρίως. Όμως, όπως είπε κι ένας σοφός, «ο δρόμος για την κόλαση, είναι γεμάτος με καλές προθέσεις».
Απ’ ότι φαίνεται, τα παιδιά της ομάδας του Γ. Παπανδρέου, δεν είχαν σχέδιο επεξεργασμένο και σίγουρο για άμεσες παρεμβάσεις στα επείγοντα ζητήματα, παρά τα όσα διατείνονταν. Την πεπατημένη φαίνεται να ακολουθούν. Λίγο κουβέντα, λίγο επικοινωνία, λίγο διαβούλευση, λίγο μπρος – πίσω, λίγο απ’ όλα δηλαδή. Υπάρχουν βέβαια και μερικές εξαιρέσεις που πρέπει να κατονομάζονται. Ο Χρυσοχοίδης, ας πούμε, τα πάει καλά, παρά τα όσα κραυγάζουν μερικοί επαγγελματίες του ασύλου, αριστεροί (κατά δήλωσή τους).
Όχι πως τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας είναι τέτοια που θα μπορούσε κανείς να τα βάλει σε στράτα, προς άμεση επίλυση. Όποιος το ισχυρίζεται αυτό και βλάκας είναι και ανιστόρητος και εκτός τόπου και χρόνου. Αυτά είναι πράγματα μεταφυσικά, για μάγους και μυροβλύτες. Και μόνο το ξεχείλωμα που έχουμε –ως κοινωνία- να έχει συνειδητοποιήσει κανείς, φτάνει για να αποκτήσει επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος. Όμως και οι κυβερνήσεις για τα δύσκολα είναι. Αν ήταν εύκολα θα τα κατάφερνε κι ο πλασιές, ο Καραμανλής.
Ναι μεν τα προβλήματα είναι δύσκολα, αλλά από την άλλη μεριά υπάρχει μια συναίνεση και μια αναμονή και μια συνείδηση, για τομές και ανατροπές, στην Ελληνική κοινωνία (στους πολίτες δηλαδή) που δεν πρέπει να χαθεί. Ο κόσμος, όπως φαίνεται, λίγο από την δική του επίγνωση για την δυσκολία της κατάστασης, λίγο από την τρομοκρατία των Βρυξελλών και των τηλεοράσεων, μοιάζει σαν απελπισμένος ασθενής στην εντατική, στο χειρουργείο, παραδομένος στα χέρια των γιατρών. Η συγκυρία για το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ καλή –έτσι νομίζω εγώ τουλάχιστον- καθώς ούτε σοβαρή αντιπολίτευση υπάρχει (ούτε αξιωματική, ούτε και άλλη) για να αμφισβητήσει τις όποιες κυβερνητικές επιλογές, αρκεί αυτές να είναι καθαρές, τίμιες και δίκαιες. Άλλωστε η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης φαίνεται κι από το υψηλό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου. Έχει κανείς αντίρρηση πως, εάν ο Γ. Παπανδρέου έπειθε λίγο – λίγο τον Ελληνικό λαό ότι μπορεί να τα καταφέρει, θα έπαιρνε μόνο 44%; Με βαριά καρδιά τον ψήφισε ο κόσμος, στριμωγμένος στην γωνία και με τον φόβο μήπως αποδειχθεί ανεπαρκής. Αλλά τι να κάνει, μπροστά στην λαμογιά, την ανεπάρκεια και στην έλλειψη σοβαρότητας των άλλων (διαλέγετε και παίρνετε κατά περίπτωση) τον επέλεξε. Αν τον πίστευε κιόλας θα του έδινε 50% (είπαμε, ας όψεται η ανεπάρκεια των άλλων).
Υπάρχει ακόμα καιρός για το ΠΑΣΟΚ να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Παρ’ όλους τους ερασιτεχνισμούς και τις καθυστερήσεις στην στελέχωση του κράτους, οι πολίτες περιμένουν τα δείγματα γραφής (ουσιαστικής γραφής) για να κρίνουν. Και η πιο ουσιαστική γραφή, εν προκειμένω, θα είναι το φορολογικό, εκεί θα κριθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Ποιοι θα πληρώσουν και πόσο; Εάν εκεί δεν τα καταφέρει να πείσει τον κόσμο, ότι δεν είναι μία από τα ίδια, το παιχνίδι το έχει χαμένο και μάλιστα γρήγορα.
Οι Έλληνες χρειάζονται έναν πατριωτισμό να τους συνεπάρει για να στηρίξουν αλλαγές και ανατροπές που ξέρουν ενδόμυχα, αλλά πολύ καλά, πως χρειάζονται για να μπει η χώρα μας ουσιαστικά στην Ευρώπη και στον 21ο αιώνα. Μπορεί η νέα κυβέρνηση να δημιουργήσει αυτή την αίσθηση στους πολίτες, ότι θα υποστούν τις όποιες θυσίες δίκαια κατανεμημένες; Εάν κερδίσει αυτό το στοίχημα, μπορεί να πετύχει κάτι και στα υπόλοιπα που πρέπει να ακολουθήσουν και –κατά την άποψή μου πάντα- διακρίνονται στα άμεσα και στα πιο μακροπρόθεσμα που θα εκσυγχρονίσουν πραγματικά την χώρα.
Στα άμεσα συγκαταλέγεται το νοικοκύρεμα (απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, μηχανοργάνωση του κράτους, έλεγχος των δημοσίων υπαλλήλων και απολύσεις στους ασυμμόρφωτους, διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας). Στα μακροπρόθεσμα, βασικά εντάσσω το θέμα της παιδείας που αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνίας και η καλή της ποιότητα βοηθάει να λύνονται καλύτερα όλα τα άλλα προβλήματά της. Η αναμόρφωση της παιδείας όμως –πέρα από το ότι απαιτεί μια μεγάλη συζήτηση και πολύ μελετημένα και σίγουρα βήματα- θέλει και μια ολόκληρη γενιά για να αποδώσει καρπούς, καθώς η δουλειά –εδώ που φτάσαμε- πρέπει να αρχίσει από το Δημοτικό Σχολείο και το Νηπιαγωγείο και εν πάσει περιπτώσει δεν έχουμε την πρόθεση να πασαλείψουμε σε ένα τέτοιο σημείωμα ένα τόσο μεγάλο θέμα.
Προς το παρόν χρειαζόμαστε δείγματα γραφής και αποδείξεις ειλικρίνειας και καλής πρόθεσης, από την νέα κυβέρνηση. Εκεί θα κριθούν. Άργησαν ήδη και πρέπει να βιαστούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: