Οι δύο όψεις της χυδαιότητας

Ο Θόδωρος Πάγκαλος μπορεί να είναι εμπαθής και χοντρόπετσος και να έχει κι άλλα πολλά τέτοια χαρίσματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι είναι έξυπνος άνθρωπος και έχει άποψη για τα πράγματα. Άλλο που, από την αθυροστομία και τον εγωκεντρισμό του, αναγκάστηκε πολλές φορές να γλύψει και να ξαναγλύψει εκεί που έφτυσε. Είπαμε, η εξυπνάδα δεν είναι το μόνο του προσόν, διαθέτει και περισσή ξετσιπωσιά, τόσα κιλά άλλωστε δεν τα αποχτάς έτσι από περισσή ευαισθησία και αξιοπρέπεια. Να θυμίσουμε τι έλεγε για τον αρχηγό του τον σημερινό; Τι έλεγε για τον Σημίτη ή για τον Βενιζέλο;
Και βέβαια τα περισσότερα από αυτά που λέει ο Πάγκαλος για το ΚΚΕ, για την πολιτική την νοοτροπία και την ιστορία του, είναι αλήθεια, αν εξαιρέσεις τις ανοησίες για τα γκαζάκια (είπαμε και η μαλακία έχει όρια). Όσοι πέρασαν από τις γραμμές του –και ο Πάγκαλος είναι ένας απ’ αυτούς- ξέρουν πολύ καλά, ότι κάποιες σκοτεινές εποχές η διαφωνία με την ηγεσία, κόστιζε την απομόνωση, την συκοφαντία, ακόμα και την ζωή. Και σήμερα ακόμα –όσο τους παίρνει- την ίδια ταχτική ακολουθούν με τους διαφωνούντες (συμβιβασμένοι, βολεψάκηδες, μικροαστοί, καριερίστες και άλλα κοσμητικά). Δεν χωράει στο μυαλό τους ότι μπορεί και να μην κατέχουν την μία και μοναδική αλήθεια και ίσως να κάνουν και λάθος. Την ιστορία την διαβάζουν όπως τους την μαθαίνει η ηγεσία κι αν δεν πέσουν σε δυσμένεια ζουν και πεθαίνουν με το «Πιστεύω εις έναν Θεό Πατέρα Παντοκράτορα».
Να θυμίσουμε πως πέθανε ο Κώστας Καραγιώργης (ή Γυφτοδήμος) στις φυλακές της Ρουμανίας; Να θυμίσουμε πως πέθανε ο Ζαχαριάδης; Να θυμίσουμε την υπόθεση Πλουμπίδη; Τι να πρωτοθυμίσουμε; Όλα έχουν καταγραφεί από την ιστορία κι όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τα διαβάσει.
Ο Πάγκαλος τα βάζει όμως και με τον ΣΥΝ -για τις πολιτικές του θέσεις- χωρίς να παρεκτρέπεται σε χυδαιότητες τέτοιας μορφής. Η κριτική του συνήθως είναι πιο πολιτική και μερικές φορές είναι και εύστοχη.
Τις τελευταίες μέρες έχουμε μια επανάληψη των παραστάσεων σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Πέρα από την ιδιορρυθμία του Πάγκαλου, η συμπεριφορά του μοιάζει λίγο μ’ εκείνης της παροιμίας που λέει: «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και δεν την αφήνει η χαρά της». Βλέπει ότι επανέρχονται στο προσκήνιο και δεν συγκρατιέται ούτε για τα προσχήματα.
Υπάρχει όμως και ακόμα μια εξήγηση: Το ΠΑΣΟΚ προχωράει προς τις εκλογές και πρέπει να προσελκύσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, τους νοικοκυραίους, αυτούς που φεύγουν από την ΝΔ απογοητευμένοι και μπορεί να τραβήξουν και προς Καρατζαφέρη μεριά –ο οποίος επίσης είναι έξυπνος και το παίζει καλά το παιχνίδι. Σ’ αυτόν τον κόσμο -με τον «αντιΚΚΕ» οίστρο του- απευθύνεται ο Πάγκαλος, για να του θυμίσει ότι και το ΠΑΣΟΚ καθεστωτικό κόμμα είναι και έχει σηκωμένα τείχη με την αριστερά.
Ο Πάγκαλος λοιπόν για το σπίτι του ενδιαφέρεται και κάνει ότι μπορεί για να ξανακερδίσει το κόμμα του την κυβέρνηση και την αυτοδυναμία. Η αριστερά τι κάνει; Και βέβαια δεν μιλάμε για το ΚΚΕ που είναι σταλινικό, αγκυλωμένο και ανιστόρητο.
Ο ΣΥΝ γιατί –με την πολιτική του- στρώνει τον δρόμο της επιστροφής στον Πάγκαλο και στους ομοίους του, οι οποίοι θα επιστρέψουν δαφνοστεφείς, χωρίς να έχουν αλλάξει στο παραμικρό; Γιατί τους χαρίζει κόσμο και μάλιστα στο όνομα μιας πολιτικής αντιΠΑΣΟΚ;
Άραγε εκεί στην Κουμουνδούρου έχουν κάνει καμία μέτρηση για να δουν τους λόγους της πτώσης, ή πιστεύουν αυτά που λένε ότι δεν πέφτουν;