Rene Magritte, La promesseΤον τελευταίο καιρό πλήθαιναν τα «φαινόμενα εσωστρέφειας» στον ΣΥΝ. Έτσι το λένε το ξεκατίνιασμα στην πολιτική, εσωστρέφεια. Την μια ο Παπαδημούλης που υπονομεύεται, την άλλη ο Κουβέλης που δείχνει «εκκαθαρίσεις», την άλλη κάποια νεογνά που επιτίθενται με τρόπο απρεπή στον Λεωνίδα Κύρκο.
Ανεξάρτητα αν δίνει κανείς δίκιο ή άδικο στην μία ή στην άλλη πλευρά, μία είναι η διαπίστωση: όλα αυτά δεν είναι φαινόμενα που αρμόζουν στην ανανεωτική αριστερά και στο ήθος που διατείνεται ότι κομίζει.
Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αρχίζει πλέον και δημιουργείται ένα ψυχολογικό ρήγμα μεταξύ των στελεχών που δεν λέει να επουλωθεί και όσο πάει κακοφορμίζει. Με τις συνεχόμενες τελευταίες δημοσκοπικές επιδόσεις δε, επανεμφανίζεται και το γνωστό σύμπτωμα «όπου φτώχεια και γκρίνια», μαζί με τις προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών, ανεξαρτήτως τάσεων.
Η άποψή μας είναι ότι στον πυρήνα αυτών των διενέξεων βρίσκονται οι διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις που υπάρχουν στον ΣΥΝ, σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί σε πολλά, αν όχι σε όλα τα θέματα. Υπάρχουν τέτοιες διαφορές που γεννώνται εύλογα ερωτηματικά για το κατά πόσο μπορούν να συνυπάρχουν πολλοί με πολλούς. Αν δε επεκταθεί κανείς και στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Νομίζεις ότι αναβιώνουν οι παλιές εποχές του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού. Είναι φανερό ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις, σε μερικούς η ιδιοκτησιακή λογική και σε άλλους "στασίδια", σχεδόν κληρονομικώ δικαίω.
Πολύ σωστά ο Λεωνίδας Κύρκος μίλησε για απόπειρα μιας ομάδας που οδηγεί στην «βαθμιαία κατολίσθηση και αλλοίωση των χαρακτηριστικών του ΣΥΝ», για να συμπληρώσει πως «κάνουν λάθος αν μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να του επιβάλλουν πολιτική γραμμή η οποία είναι περισσότερο αριστερίστικη παρά αριστερή». Κι επειδή για τον κόσμο της ελληνικής αριστεράς ο Λεωνίδας Κύρκος είναι από τους πρώτους που σήκωσαν το ανάστημα και την φωνή τους στον σταλινισμό και στον φασισμό της αριστεράς, σε χρόνους δύσκολους. Κι επειδή ο Λεωνίδας Κύρκος με την ζωή του έδειξε ότι και ανιδιοτελής είναι και ήθος έχει, καλό θα ήταν όλοι αυτοί, που έγιναν «ανανεωτές» μετά το 1989, να σκέφτονται και να ξανασκέφτονται την βαρύτητα αυτών που λέει, πολύ δε περισσότερο να σκέφτονται τον τρόπο που απαντούν. Όχι «αγιοποιήσεις» βέβαια, αλλά ούτε και αφορισμοί.
Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αρχίζει πλέον και δημιουργείται ένα ψυχολογικό ρήγμα μεταξύ των στελεχών που δεν λέει να επουλωθεί και όσο πάει κακοφορμίζει. Με τις συνεχόμενες τελευταίες δημοσκοπικές επιδόσεις δε, επανεμφανίζεται και το γνωστό σύμπτωμα «όπου φτώχεια και γκρίνια», μαζί με τις προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών, ανεξαρτήτως τάσεων.
Η άποψή μας είναι ότι στον πυρήνα αυτών των διενέξεων βρίσκονται οι διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις που υπάρχουν στον ΣΥΝ, σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί σε πολλά, αν όχι σε όλα τα θέματα. Υπάρχουν τέτοιες διαφορές που γεννώνται εύλογα ερωτηματικά για το κατά πόσο μπορούν να συνυπάρχουν πολλοί με πολλούς. Αν δε επεκταθεί κανείς και στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Νομίζεις ότι αναβιώνουν οι παλιές εποχές του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού. Είναι φανερό ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις, σε μερικούς η ιδιοκτησιακή λογική και σε άλλους "στασίδια", σχεδόν κληρονομικώ δικαίω.
Πολύ σωστά ο Λεωνίδας Κύρκος μίλησε για απόπειρα μιας ομάδας που οδηγεί στην «βαθμιαία κατολίσθηση και αλλοίωση των χαρακτηριστικών του ΣΥΝ», για να συμπληρώσει πως «κάνουν λάθος αν μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να του επιβάλλουν πολιτική γραμμή η οποία είναι περισσότερο αριστερίστικη παρά αριστερή». Κι επειδή για τον κόσμο της ελληνικής αριστεράς ο Λεωνίδας Κύρκος είναι από τους πρώτους που σήκωσαν το ανάστημα και την φωνή τους στον σταλινισμό και στον φασισμό της αριστεράς, σε χρόνους δύσκολους. Κι επειδή ο Λεωνίδας Κύρκος με την ζωή του έδειξε ότι και ανιδιοτελής είναι και ήθος έχει, καλό θα ήταν όλοι αυτοί, που έγιναν «ανανεωτές» μετά το 1989, να σκέφτονται και να ξανασκέφτονται την βαρύτητα αυτών που λέει, πολύ δε περισσότερο να σκέφτονται τον τρόπο που απαντούν. Όχι «αγιοποιήσεις» βέβαια, αλλά ούτε και αφορισμοί.
1 σχόλιο:
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια.
Δ τσ Χ
Δημοσίευση σχολίου