Η μέρα της ποίησης

Γιάννη Τσαρούχη: Νέος με άσπρα λινά

Η 21η Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα για την ποίηση. Και όπως υποψιάζεστε αφού οι κεφαλές αυτού του κόσμου την θέσπισαν ως τέτοια, φαίνεται ότι ή η ποίηση κινδυνεύει, ή τουλάχιστον δεν τυγχάνει επαρκούς εκτίμησης στις σύγχρονες κοινωνίες μας. Τηρουμένων των αναλογιών δηλαδή, όπως θεσπίστηκε ημέρα για την γυναίκα –επειδή προφανώς η θέση της στην κοινωνία μας δεν ήταν η αρμόζουσα-, ή όπως θεσπίστηκε ημέρα για το περιβάλλον ή το νερό –που αμφότερα βρίσκονται εν κινδύνω. Πριν μερικά χρόνια, το είπε ευθέως, χωρίς περιστροφές κι ένας υπουργός αλήστου μνήμης –Κούβελα νομίζω τον έλεγαν και ήταν και του πολιτισμού, τρομάρα μας- ότι «οι ποιητές είναι λαπάδες». Αυτά τα εισαγωγικά για την ιστορία. Κι επειδή αυτό το blog –ανάμεσα στα άλλα- πιστεύει ότι η τέχνη –η κάθε τέχνη- είναι ένα μέσο για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, θα γιορτάσει φέτος την ημέρα της ποίησης –με όσους θέλουν να γιορτάσουν- σεμνά, επιλέγοντας ένα ποίημα από τα πολλά που μας αρέσουν, ευελπιστώντας να προκαλέσουμε έστω ένα χαμόγελό σας –χαμόγελο πικρό ή μειδίαμα. Κι ας μην έχουμε αυταπάτες. Όπως λέει κι ο αγαπημένος Μανώλης Αναγνωστάκης: «κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες, κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα». Όπως και να ‘χει όμως, η κοινή συγκίνηση που φέρνει η τέχνη, είναι η βαθύτερη επικοινωνία.

Ἐπιτύμβιον του Μανώλη Αναγνωστάκη

Πέθανες- κι ἔγινες καὶ σύ: ὁ καλός,
Ὁ λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ὁ πατριώτης.
Τριάντα ἕξη στέφανα σὲ συνοδέψανε, τρεῖς λόγοι ἀντιπροέδρων,
Ἑφτὰ ψηφίσματα γιὰ τὶς ὑπέροχες ὑπηρεσίες ποὺ προσέφερες.
Ἄ, ρὲ Λαυρέντη, ἐγὼ ποὺ μόνο τὄξερα τί κάθαρμα ἤσουν,
Τί κάλπικος παρᾶς, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ μέσα στὸ ψέμα
Κοιμοῦ ἐν εἰρήνῃ, δὲν θὰ ῾ρθῶ τὴν ἡσυχία σου νὰ ταράξω.
(Ἐγώ, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ μὲς στὴ σιωπὴ θὰ τὴν ἐξαγοράσω
Πολὺ ἀκριβὰ κι ὄχι μὲ τίμημα τὸ θλιβερό σου τὸ σαρκίο.)
Κοιμοῦ ἐν εἰρήνῃ. Ὡς ἤσουν πάντα στὴ ζωή: ὁ καλός,
Ὁ λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ὁ πατριώτης.
Δὲ θά ῾σαι ὁ πρῶτος οὔτε δὰ κι ὁ τελευταῖος.