Του Παύλου Τσίμα από τα ΝΕΑ«Η ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων είναι η μεγάλη δύναμη της Αριστεράς»
«Σε καιρούς όπου η Αριστερά βρίσκεται σε υποχώρηση στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αξίζει να θυμόμαστε ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντα η ενότητα όλων των προοδευτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από διαφορές πολιτικής στρατηγικής και οργάνωσης». Με αυτό το καθαρό και επίκαιρο πολιτικό μήνυμα παρεμβαίνει σε ένα ιστορικό συνέδριο – αφιερωμένο στην μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου – ο κορυφαίος ιστορικός του καιρού μας, ο Έρικ Χόμπσμπαουμ.
O Χόμπσμπαουμ ήταν καλεσμένος στο ιστορικό συνέδριο, με θέμα «Κρίσεις και διασπάσεις της Αριστεράς», που άρχισε την Παρασκευή στο Ναύπλιο, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του δήμου της πόλης στη μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου. Η υγεία του δεν επέτρεψε στον υπερήλικα ιστορικό να ταξιδέψει. Το μήνυμα που έστειλε όμως ανοίγει μια εξαιρετικά επίκαιρη συζήτηση όχι περί ιστορίας, αλλά περί τρέχουσας πολιτικής –στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τη συζήτηση για τη συνένωση του ευρύτερου προοδευτικού πόλου στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ώστε η απάντηση στην κρίση να έχει προοδευτικό πρόσημο.
Το κρίσιμο απόσπασμα του μηνύματος Χόμπσμπαουμ αναφέρει:
«O Γρηγόρης Φαράκος ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο ιδανικό της δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου. Το κομμουνιστικό κίνημα, μέσω του οποίου εκείνος και πολλοί άλλοι ήλπισαν να επιτύχουν τον σκοπό αυτό, δεν αποτελεί πια μείζονα πολιτική δύναμη στην Ευρώπη. Και στα μέρη του κόσμου, όπου εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο, έχει αλλάξει τον χαρακτήρα του. Μετά το 1948 και ακόμη περισσότερο μετά τη ρήξη ΕΣΣΔ - Κίνας το 1960 και τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, το 1968, το κίνημα έδειξε μια αυξανόμενη τάση προς τις ρήξεις και τις διασπάσεις τόσο διεθνώς όσο και στα πλαίσια των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων. Παρ’ ότι οι ιστορικές εξελίξεις παρέμειναν ευνοϊκές για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική Αριστερά μετά τη δεκαετία του ’70, αυτές οι ρήξεις εξασθένησαν και αποθάρρυναν το κίνημα για έναν διαφορετικό και καλύτερο κόσμο. Στη χώρα μου, αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις κατέστρεψαν το κομμουνιστικό κόμμα και είναι φανερό ότι και στην Ελλάδα είχαν αρνητικές συνέπειες.
Σε καιρούς όπου η Αριστερά βρίσκεται σε υποχώρηση στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αξίζει να θυμόμαστε ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντοτε η ενότητα όλων των προοδευτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από διαφορές πολιτικής στρατηγικής και οργάνωσης.
O Γρηγόρης Φαράκος, που από ορισμένες απόψεις ήταν το θύμα αυτών των διαρέσεων, αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της Αριστεράς και τα βιβλία στη μνήμη όλων όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στις ιδέες της. Χαιρετίζω τη μνήμη αυτού του ξεχωριστού διανοουμένου».
«Σε καιρούς όπου η Αριστερά βρίσκεται σε υποχώρηση στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αξίζει να θυμόμαστε ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντα η ενότητα όλων των προοδευτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από διαφορές πολιτικής στρατηγικής και οργάνωσης». Με αυτό το καθαρό και επίκαιρο πολιτικό μήνυμα παρεμβαίνει σε ένα ιστορικό συνέδριο – αφιερωμένο στην μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου – ο κορυφαίος ιστορικός του καιρού μας, ο Έρικ Χόμπσμπαουμ.
O Χόμπσμπαουμ ήταν καλεσμένος στο ιστορικό συνέδριο, με θέμα «Κρίσεις και διασπάσεις της Αριστεράς», που άρχισε την Παρασκευή στο Ναύπλιο, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του δήμου της πόλης στη μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου. Η υγεία του δεν επέτρεψε στον υπερήλικα ιστορικό να ταξιδέψει. Το μήνυμα που έστειλε όμως ανοίγει μια εξαιρετικά επίκαιρη συζήτηση όχι περί ιστορίας, αλλά περί τρέχουσας πολιτικής –στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τη συζήτηση για τη συνένωση του ευρύτερου προοδευτικού πόλου στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ώστε η απάντηση στην κρίση να έχει προοδευτικό πρόσημο.
Το κρίσιμο απόσπασμα του μηνύματος Χόμπσμπαουμ αναφέρει:
«O Γρηγόρης Φαράκος ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο ιδανικό της δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου. Το κομμουνιστικό κίνημα, μέσω του οποίου εκείνος και πολλοί άλλοι ήλπισαν να επιτύχουν τον σκοπό αυτό, δεν αποτελεί πια μείζονα πολιτική δύναμη στην Ευρώπη. Και στα μέρη του κόσμου, όπου εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο, έχει αλλάξει τον χαρακτήρα του. Μετά το 1948 και ακόμη περισσότερο μετά τη ρήξη ΕΣΣΔ - Κίνας το 1960 και τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, το 1968, το κίνημα έδειξε μια αυξανόμενη τάση προς τις ρήξεις και τις διασπάσεις τόσο διεθνώς όσο και στα πλαίσια των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων. Παρ’ ότι οι ιστορικές εξελίξεις παρέμειναν ευνοϊκές για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική Αριστερά μετά τη δεκαετία του ’70, αυτές οι ρήξεις εξασθένησαν και αποθάρρυναν το κίνημα για έναν διαφορετικό και καλύτερο κόσμο. Στη χώρα μου, αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις κατέστρεψαν το κομμουνιστικό κόμμα και είναι φανερό ότι και στην Ελλάδα είχαν αρνητικές συνέπειες.
Σε καιρούς όπου η Αριστερά βρίσκεται σε υποχώρηση στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αξίζει να θυμόμαστε ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντοτε η ενότητα όλων των προοδευτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από διαφορές πολιτικής στρατηγικής και οργάνωσης.
O Γρηγόρης Φαράκος, που από ορισμένες απόψεις ήταν το θύμα αυτών των διαρέσεων, αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της Αριστεράς και τα βιβλία στη μνήμη όλων όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στις ιδέες της. Χαιρετίζω τη μνήμη αυτού του ξεχωριστού διανοουμένου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου