Egon Schiele: The Artist's WifeΑΡΚΕΤΟΙ θεωρούν ότι είναι ανώφελος ένας καβγάς για το όνομα της ΠΓΔΜ, ότι έχουμε σπαταλήσει χρόνο και διπλωματικό κεφάλαιο σε μία υπόθεση που δεν εξυπηρετεί εντέλει τα εθνικά μας συμφέροντα. Αλλοι μίλησαν για εθνικιστική έξαρση, αλλά έκλεισαν τα μάτια στον εθνικισμό των γειτόνων, μεγαλόψυχοι όντες για ένα μικρό κράτος, από το οποίο λόγω μεγεθών και οικονομίας δεν κινδυνεύουμε.Τα πράγματα θα ήταν απλά, αν τα ονόματα, οι λέξεις, είναι μόνο εργαλεία επικοινωνίας, αναπαράστασης και ερμηνείας του κόσμου. Συμβαίνει όμως ν' αποτελούν και φορείς ηθικών αξιών. Προσκτώνται στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις.Ο Θουκυδίδης μάς διδάσκει να μην θεωρούμε ότι κάτι που φαίνεται ανώδυνο και το παραχωρούμε, το παραχωρούμε χωρίς ζημιά. Οταν παραχωρείς λέξεις, έχεις ήδη παραχωρήσει εμπράγματο δικαίωμα. Αυτό που φαίνεται ως αθώος αυτοπροσδιορισμός, για να οικοδομηθεί η ταυτότητα ενός λαού, που δεν έχει ουδεμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες -σύμφωνα και με δήλωση του Γκλιγκόροφ, είναι Σλάβοι που κατοίκησαν μέρος αυτής της γεωγραφικής περιοχής από τον 6ο αιώνα- είναι η κερκόπορτα για πλήρη υφαρπαγή της Ιστορίας. Είναι τυχαίο ότι οι γείτονες απέρριπταν πάντα τον χαρακτηρισμό Σλαβομακεδόνες; Οταν ένα κράτος δείξει υποχωρητικότητα αυτό εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Κι επειδή οι διεθνείς σχέσεις δεν λαμβάνουν χώρα σε κενό, το «μήνυμα» το «λαμβάνουν» κι άλλοι. Η Τουρκία που κλιμακώνει τις διεκδικήσεις της, γκριζάροντας ζώνες στο Αιγαίο, όσοι δειλά εγείρουν, έστω και με τη λογική, «κι αν πιάσει», θέμα «Τσαμουριάς». Αύριο ποιος αποκλείει να τεθεί ζήτημα μακεδονικής μειονότητας; Αναρωτιέμαι εάν υπήρξε ποτέ δυνατότητα λύσης ή απλά δημιουργήθηκε μια αχλή γύρω από το πακέτο Πινέιρο. Η διαπραγματευτική αφετηρία άλλαξε, προκρίθηκε η πραγματιστική προσέγγιση, αλλά ένα επινοημένο ψεύδος που πήρε τη θέση του γεγονότος δεν μπορεί να παραγραφεί.
Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ από την εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου