Στις αρχές του χρόνου, με την πραγματοποίηση του συνεδρίου του, ο ΣΥΝ θα αποκτήσει νέο Πρόεδρο, νέα Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ) και νέα πολιτική πρόταση.
Οι δύο υποψηφιότητες που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα, (του Φώτη Κουβέλη και του Αλέξη Τσίπρα), πέρα από τα ηλικιακά και άλλα χαρακτηριστικά τους, στο πολιτικό επίπεδο έχουν την εξής σημαντική διαφορετική προσέγγιση:
Η υποψηφιότητα Τσίπρα εκφράζει την θέση ότι είναι αδύνατη και άρα δεν συζητείται καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ενώ εξακολουθεί να επιδιώκεται η συνεργασία με το ΚΚΕ, παρά την άρνηση –μετά βδελυγμίας- του τελευταίου. Η υποψηφιότητα Κουβέλη προτείνει την δημιουργία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας σε συνεργασία και με το ΠΑΣΟΚ, πάνω σε συμφωνημένο πρόγραμμα.
Αυτά, υπό την αίρεση ότι σωστά ερμηνεύονται τα πράγματα και ότι η ανάδειξη στην ηγεσία, του ενός ή του άλλου, θα σηματοδοτήσει την διατήρηση ή την προώθηση της αντίστοιχης πολιτικής.
Η όλη διαδικασία δρομολογήθηκε με την απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία του ΣΥΝ, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.
Στο προσωπικό επίπεδο ευχόμαστε οι λόγοι που επικαλείται ο Πρόεδρος του ΣΥΝ να μην είναι τόσο σοβαροί. Ανεξάρτητα απ’ αυτό όμως, η απόφασή του είναι βαθύτατα πολιτική και ασυνήθιστη για τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας αλλά και της αριστεράς. Οι επισημάνσεις αυτές έχουν γίνει από πολλούς στο διάστημα αυτό, αν και αξίζει να ξανασημειωθούν τα εξής:
Ο Α. Αλαβάνος αφήνει την προεδρία του ΣΥΝ, 3 μόλις χρόνια μετά την εκλογή του σ’ αυτήν, μετά από μία πανθομολογούμενη επιτυχή πορεία του κόμματος υπό την ηγεσία του, επιτυχία η οποία και εύκολη δεν ήταν και είχε πολλά ρίσκα, τα οποία ο ίδιος ανέλαβε και προσωπικά.
Υπάρχουν διαφορετικές αναλύσεις και προσεγγίσεις για την όλη πορεία του ΣΥΝ στο διάστημα αυτό και για την πολιτική συμμαχιών του και για την ανάλυση της εκλογικής του αύξησης. Αναφέρουμε τον εξής απλό συλλογισμό: Αν ο ΣΥΝ αύξησε τα ποσοστά του ως επακόλουθο σωστής πολιτικής, πως εξηγείται η εξ’ ίσου μεγάλη αύξηση του ΚΚΕ με την γνωστή πολιτική και τα γνωστά πρόσωπα; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Μάλλον θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την αντιπολιτευτική παρουσία (απουσία) του ΠΑΣΟΚ και τον πρότερο βίο του. Ανεξάρτητα από όλα αυτά όμως, και από πολλά άλλα που μπορούν να ειπωθούν, είναι καθολική ομολογία –φίλων και αντιπάλων- ότι η παρουσία του Α. Αλαβάνου βοήθησε στην πολιτική και εκλογική άνοδο του ΣΥΝ.
Υπό το πρίσμα αυτής της καθολικής διαπίστωσης, αλλά και με την γνώση ότι στην Ελλάδα οι πολιτικοί φεύγουν ή βαριά άρρωστοι ή τους διώχνουν, αποκτάει ιδιαίτερη πολιτική, ηθική και διαπαιδαγωγητική αξία, η απόφαση του Α. Αλαβάνου.
Παράλληλα όμως ενδέχεται να λειτουργήσει και ως καταλύτης για τα πολιτικά πράγματα στην αριστερά και στην χώρα. Εκφράζεται η εκτίμηση –από μερικούς «αναντικατάστατους» κι ο φόβος- ότι η ανανέωση στην ηγεσία του ΣΥΝ –τέτοια που προαλείφεται- θα συμπαρασύρει ως ντόμινο και τους άλλους, μέσα κι έξω απ’ αυτόν. Βάσιμη επίσης είναι η εκτίμηση ότι η απόφαση του Α. Αλαβάνου –υπό ορισμένες προϋποθέσεις- δίνει στον ΣΥΝ την ευκαιρία να «κόψει δρόμο», και ως τέτοια –αν πετύχει- είναι μία κίνηση αριστοτεχνική.
Οι προϋποθέσεις και ο οδικός χάρτης των εξελίξεων όπως προδιαγράφονται:
1. Εκλογή Αλέξη Τσίπρα: Διαφαίνεται σίγουρη, καθώς πολύς κόσμος στον ΣΥΝ –αφουγκραζόμενος και την κοινωνία- θα την επιδιώξει. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η τάση αυτή θα υπερβεί και τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν. Θα υπάρξουν δηλαδή άνθρωποι που ενώ πολιτικά θα συμφωνούν με τον Φώτη Κουβέλη, θα προτιμήσουν τον Αλέξη Τσίπρα επενδύοντας στην ελπίδα –και στο ρίσκο- της απογείωσης που μπορεί να προσφέρει για τον ΣΥΝ. Ένας καλός και φρέσκος 33χρονος είναι ασύγκριτα καλύτερος από έναν πολύ καλό –αλλά και γνωστό- 60χρονο.
2. Με την εκλογή Τσίπρα και με μία καλή παρουσία του ΣΥΝ στο μεσοδιάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές -πράγμα που δεν είναι πολύ δύσκολο, η άνοδος του ΣΥΝ προβλέπεται θεαματική, εάν στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα βαίνουν ως έχουν, πράγμα σίγουρο.
3. Μετά αρχίζουν τα δυσκολότερα. Όλος αυτός ο κόσμος που θα προστρέξει στον ΣΥΝ από το ΠΑΣΟΚ –μαζί μ’ αυτόν που ήδη προσέτρεξε- θέλει την διαχείρισή του και τις απαντήσεις στα ερωτήματά του. Εδώ θα κριθεί η ωριμότητα του ΣΥΝ και η εξυπνάδα της ηγεσίας του -όπως αυτή θα έχει διαμορφωθεί τότε. Απαίτηση όλου αυτού του κόσμου θα είναι η εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Εάν βρει στον ΣΥΝ πειστικές απαντήσεις θα μείνει. Εάν όχι, όπως προσέτρεξε, έτσι και θα αποχαιρετίσει, γιατί εν τω μεταξύ και οι άλλοι πολιτικοί χώροι δεν θα κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια.
Το ζήτημα δηλαδή που θέτουν στον ΣΥΝ –όλο και περισσότερο- διάφοροι, αλλά και ιστορικά στελέχη της αριστεράς, για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας θα προκύψει από μόνο του στην ημερήσια διάταξη, εάν ο οδικός χάρτης που περιγράφτηκε, πληρωθεί. Έτσι στον ΣΥΝ, ίσως για πρώτη φορά, όλοι πρέπει να νιώθουν ευχαριστημένοι, γιατί και η εκλογή Τσίπρα είναι δεδομένος μονόδρομος, αλλά και η πολιτική πρόταση που εκπροσωπεί ο Κουβέλης, επίσης.
Οι δύο υποψηφιότητες που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα, (του Φώτη Κουβέλη και του Αλέξη Τσίπρα), πέρα από τα ηλικιακά και άλλα χαρακτηριστικά τους, στο πολιτικό επίπεδο έχουν την εξής σημαντική διαφορετική προσέγγιση:
Η υποψηφιότητα Τσίπρα εκφράζει την θέση ότι είναι αδύνατη και άρα δεν συζητείται καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ενώ εξακολουθεί να επιδιώκεται η συνεργασία με το ΚΚΕ, παρά την άρνηση –μετά βδελυγμίας- του τελευταίου. Η υποψηφιότητα Κουβέλη προτείνει την δημιουργία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας σε συνεργασία και με το ΠΑΣΟΚ, πάνω σε συμφωνημένο πρόγραμμα.
Αυτά, υπό την αίρεση ότι σωστά ερμηνεύονται τα πράγματα και ότι η ανάδειξη στην ηγεσία, του ενός ή του άλλου, θα σηματοδοτήσει την διατήρηση ή την προώθηση της αντίστοιχης πολιτικής.
Η όλη διαδικασία δρομολογήθηκε με την απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία του ΣΥΝ, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.
Στο προσωπικό επίπεδο ευχόμαστε οι λόγοι που επικαλείται ο Πρόεδρος του ΣΥΝ να μην είναι τόσο σοβαροί. Ανεξάρτητα απ’ αυτό όμως, η απόφασή του είναι βαθύτατα πολιτική και ασυνήθιστη για τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας αλλά και της αριστεράς. Οι επισημάνσεις αυτές έχουν γίνει από πολλούς στο διάστημα αυτό, αν και αξίζει να ξανασημειωθούν τα εξής:
Ο Α. Αλαβάνος αφήνει την προεδρία του ΣΥΝ, 3 μόλις χρόνια μετά την εκλογή του σ’ αυτήν, μετά από μία πανθομολογούμενη επιτυχή πορεία του κόμματος υπό την ηγεσία του, επιτυχία η οποία και εύκολη δεν ήταν και είχε πολλά ρίσκα, τα οποία ο ίδιος ανέλαβε και προσωπικά.
Υπάρχουν διαφορετικές αναλύσεις και προσεγγίσεις για την όλη πορεία του ΣΥΝ στο διάστημα αυτό και για την πολιτική συμμαχιών του και για την ανάλυση της εκλογικής του αύξησης. Αναφέρουμε τον εξής απλό συλλογισμό: Αν ο ΣΥΝ αύξησε τα ποσοστά του ως επακόλουθο σωστής πολιτικής, πως εξηγείται η εξ’ ίσου μεγάλη αύξηση του ΚΚΕ με την γνωστή πολιτική και τα γνωστά πρόσωπα; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Μάλλον θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την αντιπολιτευτική παρουσία (απουσία) του ΠΑΣΟΚ και τον πρότερο βίο του. Ανεξάρτητα από όλα αυτά όμως, και από πολλά άλλα που μπορούν να ειπωθούν, είναι καθολική ομολογία –φίλων και αντιπάλων- ότι η παρουσία του Α. Αλαβάνου βοήθησε στην πολιτική και εκλογική άνοδο του ΣΥΝ.
Υπό το πρίσμα αυτής της καθολικής διαπίστωσης, αλλά και με την γνώση ότι στην Ελλάδα οι πολιτικοί φεύγουν ή βαριά άρρωστοι ή τους διώχνουν, αποκτάει ιδιαίτερη πολιτική, ηθική και διαπαιδαγωγητική αξία, η απόφαση του Α. Αλαβάνου.
Παράλληλα όμως ενδέχεται να λειτουργήσει και ως καταλύτης για τα πολιτικά πράγματα στην αριστερά και στην χώρα. Εκφράζεται η εκτίμηση –από μερικούς «αναντικατάστατους» κι ο φόβος- ότι η ανανέωση στην ηγεσία του ΣΥΝ –τέτοια που προαλείφεται- θα συμπαρασύρει ως ντόμινο και τους άλλους, μέσα κι έξω απ’ αυτόν. Βάσιμη επίσης είναι η εκτίμηση ότι η απόφαση του Α. Αλαβάνου –υπό ορισμένες προϋποθέσεις- δίνει στον ΣΥΝ την ευκαιρία να «κόψει δρόμο», και ως τέτοια –αν πετύχει- είναι μία κίνηση αριστοτεχνική.
Οι προϋποθέσεις και ο οδικός χάρτης των εξελίξεων όπως προδιαγράφονται:
1. Εκλογή Αλέξη Τσίπρα: Διαφαίνεται σίγουρη, καθώς πολύς κόσμος στον ΣΥΝ –αφουγκραζόμενος και την κοινωνία- θα την επιδιώξει. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η τάση αυτή θα υπερβεί και τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν. Θα υπάρξουν δηλαδή άνθρωποι που ενώ πολιτικά θα συμφωνούν με τον Φώτη Κουβέλη, θα προτιμήσουν τον Αλέξη Τσίπρα επενδύοντας στην ελπίδα –και στο ρίσκο- της απογείωσης που μπορεί να προσφέρει για τον ΣΥΝ. Ένας καλός και φρέσκος 33χρονος είναι ασύγκριτα καλύτερος από έναν πολύ καλό –αλλά και γνωστό- 60χρονο.
2. Με την εκλογή Τσίπρα και με μία καλή παρουσία του ΣΥΝ στο μεσοδιάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές -πράγμα που δεν είναι πολύ δύσκολο, η άνοδος του ΣΥΝ προβλέπεται θεαματική, εάν στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα βαίνουν ως έχουν, πράγμα σίγουρο.
3. Μετά αρχίζουν τα δυσκολότερα. Όλος αυτός ο κόσμος που θα προστρέξει στον ΣΥΝ από το ΠΑΣΟΚ –μαζί μ’ αυτόν που ήδη προσέτρεξε- θέλει την διαχείρισή του και τις απαντήσεις στα ερωτήματά του. Εδώ θα κριθεί η ωριμότητα του ΣΥΝ και η εξυπνάδα της ηγεσίας του -όπως αυτή θα έχει διαμορφωθεί τότε. Απαίτηση όλου αυτού του κόσμου θα είναι η εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Εάν βρει στον ΣΥΝ πειστικές απαντήσεις θα μείνει. Εάν όχι, όπως προσέτρεξε, έτσι και θα αποχαιρετίσει, γιατί εν τω μεταξύ και οι άλλοι πολιτικοί χώροι δεν θα κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια.
Το ζήτημα δηλαδή που θέτουν στον ΣΥΝ –όλο και περισσότερο- διάφοροι, αλλά και ιστορικά στελέχη της αριστεράς, για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας θα προκύψει από μόνο του στην ημερήσια διάταξη, εάν ο οδικός χάρτης που περιγράφτηκε, πληρωθεί. Έτσι στον ΣΥΝ, ίσως για πρώτη φορά, όλοι πρέπει να νιώθουν ευχαριστημένοι, γιατί και η εκλογή Τσίπρα είναι δεδομένος μονόδρομος, αλλά και η πολιτική πρόταση που εκπροσωπεί ο Κουβέλης, επίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου