Έτσι, σαν αστυνομικό μυθιστόρημα

Όπως ξετυλίγεται το μέγα σκάνδαλο του Βατοπεδίου και αναδύεται η ύπαρξη σχεδίου με βάση το οποίο εξελίσσονταν βήμα το βήμα, διαφαίνονται όλο και περισσότερο οι ρόλοι που κλήθηκαν να παίξουν οι τοπικοί παράγοντες του Δήμου μας.
Ο ρόλος του Δημάρχου κ. Μ. Βλαχόπουλου, στα πλαίσια της αγαστής του συνεργασία με τον Εφραίμ, ήταν ρόλος «αμορντεσέρ» στις ενδεχόμενες αντιδράσεις των κατοίκων του Δήμου μας.
Οι μεσίτες – καλόγεροι και οι συνεργάτες - αποδέκτες των προϊόντων του εγκλήματος, ήθελαν να κυλίσουν όλα χωρίς την παραμικρή δημοσιότητα –αν ήταν δυνατόν.
Γνωρίζοντας, και διδασκόμενοι από την προηγούμενη πράξη του σκανδάλου που παίχτηκε στο Πόρτο Λάγος, όπου ο ξεσηκωμός των κατοίκων και σύσσωμης της τοπικής ηγεσίας με τον Μητροπολίτη και τον Νομάρχη, τους ανάγκασε να αποσυρθούν από κει, ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν κάτι ανάλογο στα σύνορα του Αγίου Όρους, στον Δήμο Σταγείρων - Ακάνθου.
Φοβόντουσαν μήπως και επαναληφθούν τα γεγονότα που είχαν γίνει με την υπόθεση της μεταλλουργίας χρυσού. Τότε είχαν πολιορκηθεί τα χωριά με ΜΑΤ, είχαν κλείσει δρόμοι, είχαν ανάψει φωτιές, έγιναν απεργίες πείνας. Αυτές τις αντιδράσεις ήταν που φοβόντουσαν οι ιθύνοντες του σκανδάλου.
Ο Δήμαρχος ήλεγχε πλήρως την δική του παράταξη, είχε κάθε λόγο να το διαβεβαιώνει. Όποιον ήθελε έβαζε, όπου ήθελε. Η σιωπή των αμνών, επί αμοιβή.

Καλά μέχρι εδώ, έπρεπε όμως να ελεγχθεί και η αντιπολίτευση. Αυτός ήταν και ο λόγος που φρόντισαν να προσεταιρισθούν τον κ. Α. Παπαγεωργίου –Δημοτικό Σύμβουλο της μειοψηφίας- γνωστό για τον «ακτιβισμό» που επέδειξε στην υπόθεση των μεταλλείων και τον μόνο από την μειοψηφία που είχε κάποια ικανότητα για να αποπειραθεί να τους δημιουργήσει προβλήματα. Ίσως βέβαια να γνώριζαν και τους βαθύτερους λόγους του «ακτιβισμού» που «ανέπτυσσε» στα διάφορα θέματα που του γυάλιζαν.
Εκτίμησαν λοιπόν ότι: Βλαχόπουλος και Παπαγεωργίου μπορούσαν συνεργαζόμενοι να φέρουν σε πέρας το έργο της αδρανοποίησης της τοπικής κοινωνίας και της απόσβεσης των όποιων αντιδράσεων –συμπεριλαμβανομένων και των νομικών.
Όπερ και εγένετο. Αυτοί που βριζόντουσαν επί σειράν ετών, έγιναν σύμμαχοι «για το καλό του τόπου». Είπαμε: Στην υπόθεση Βατοπεδίου δεν υπήρξε " ούτε ιερό, ούτε όσιο" από πολλές πλευρές.
Προς τον σκοπό αυτό –και για να ξεγελάσουν του «ιθαγενείς»- εμφάνιζαν στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και σε όσους τυχόν ρωτούσαν να μάθουν τι συμβαίνει με την υπόθεση, ότι το Βατοπέδι ενδιαφέρεται να «συνδιαχειρισθεί» με τον Δήμο τις εκτάσεις, να κάνουν δηλαδή «μπίζνες από κοινού με τον Δήμο». Μιλούσαν για Πνευματικά Ιδρύματα, για Πανεπιστήμια, για Συνεδριακά Κέντρα, θρησκευτικό τουρισμό, για οργασμό ανάπτυξης. Έφτασαν να μιλάνε μέχρι και για 50% - 50% συνιδιοκτησία εξ αδιαιρέτου με τον Δήμο, όταν κάποιοι άρχισαν να αντιδρούν για την απραξία του Δήμου. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι όπου έπαιρναν εκτάσεις και κτίρια, το ίδιο παραμύθι έλεγαν, περί πνευματικού ιδρύματος και πανεπιστημίου, "καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς".

Έλεγαν -άκουσον, άκουσον- και το άλλο "ευρηματικό": "Δεν γίνεται να προσβληθούν τα "Χρυσόβουλα" και τα άλλα κωλόχαρτα -λέμε εμείς-, γιατί λέει, έτσι θα χάσει το Πατριαρχείο την περιουσία που έχει στην Τουρκία. Υπάρχουν "Εθνικοί λόγοι" και δεν πρέπει να προσβληθούν τα Χρυσόβουλα". Δηλαδή επιχειρήματα ανάλογα με αυτά της -αλήστου μνήμης- εθνικοφροσύνης. Και βέβαια η επωδός των επιχειρημάτων ήταν: «Αφού θα τα πάρουν που θα τα πάρουν, γιατί να μην γίνουμε συνέταιροι; Σε διαφορετική περίπτωση οι εκτάσεις θα επιστρέψουν στο Δημόσιο, η αρχαιολογία και το δασαρχείο δεν θα μας αφήνουν να χτίσουμε». Δηλαδή επί το χυδαιότερον: «Αφού θα τα πάρουν που θα τα πάρουν, χαλαρώστε να το ευχαριστηθούμε». Δηλαδή από την μια η ανάπτυξη, τα πανεπιστήμια, τα συνεδριακά κέντρα και τα «χρυσά κουτάλια», από την άλλη ο μπαμπούλας της κακής αρχαιολογίας και το δασαρχείου που θα δεσμεύσουν την περιοχή και δεν θα μας αφήνουν να χτίσουμε.
Πρέπει να μην ξεχνάμε επίσης ότι όλα αυτά τα επιχειρήματα αρθρώνονται όταν, "μήνες πολλούς μετά την αμαρτία", για το σκάνδαλο δεν μιλάει κανείς. Εφημερίδες, κανάλια, πολιτικοί, σιωπούν, ελάχιστοι ψελλίζουν και πολλοί αβαντάρουν κιόλας. Ο κόσμος –που έχει και κακή ιστορική εμπειρία από τους καλόγερους και τις διασυνδέσεις τους- απογοητευμένος σου λέει: «Με ποιους θα τα βάλω; Οι υπουργοί κι ο Πρωθυπουργός είναι μαζί τους, μπαινοβγαίνουν στο μοναστήρι, όλος ο μηχανισμός του κράτους είναι μαζί τους, η αντιπολίτευση δεν μιλάει, οι εφημερίδες δεν γράφουν, οι τηλεοράσεις δεν παίζουν».
Αυτό το κλίμα καλλιεργήθηκε και έτσι ακυρώθηκαν επιτυχώς οι μεγάλες αντιδράσεις του κόσμου της περιοχής.
Αλλά όμως, όπως συμβαίνει και στα πιο τέλεια εγκλήματα του αστυνομικού ρεπορτάζ, που τροφοδοτούν τα αστυνομικά μυθιστορήματα, υπάρχει πάντα μια λεπτομέρεια, μια τυχαία, άσχετη και ασήμαντη λεπτομέρεια, που προδίδει και ξεσκεπάζει τον δολοφόνο, έτσι έγινε και δω. Φαίνεται πως υπάρχει Θεός και αν τελειώσει καλά η ιστορία -για τον τόπο- μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις δοξασίες μας περί Θεού -λέμε τώρα-. Τουλάχιστον όμως υπήρξε ο από μηχανής Θεός: Τα χάλασε ο Κοντομηνάς με τον Ρουσσόπουλο και…. «βγήκαν τα μπακίρια στο σιάδι» που λέει κι η παροιμία.

Ας ελπίσουμε πως θα τελειώσει καλά η ιστορία για τον τόπο. Ενδεχομένως να είναι και η ευκαιρία να σταματήσει η όλη κωμωδία με την μοναστηριακή και την εκκλησιαστική περιουσία. Διαφαίνονται κάποιες ελπίδες.

Αυτό που μας στεναχωρεί όμως, είναι μήπως -κατά τα λεγόμενα του Δημάρχου κ. Μιχαήλ Βλαχόπουλου- χάσει τώρα και το Πατριαρχείο την περιουσία του που την έχει με "Χρυσόβουλα".

Ο Άγιος Εφραίμ σκότωνε τα άλογα όταν γερνούσαν

Ένα καημένο μουλάρι μόνο του

Ο Άγιος Εφραίμ, εν μέσω δύο χερουβείμ

Από όλα όσα ακούστηκαν αυτές τις μέρες για τα έργα και τις ημέρες του μοναχού Εφραίμ, αυτό που ήταν περισσότερο σοκαριστικό για την ποιότητα του ανθρώπου, ήταν η μαρτυρία ενός άλλου γέροντα μοναχού που διηγήθηκε στην τηλεόραση ότι ο Εφραίμ -στις αρχές της καριέρας του στο Άγιο Όρος- έδωσε εντολή να περιμαζέψουν τα γέρικα μουλάρια, που συνήθως τα αφήνουν στα βουνά γύρω απ’ το μοναστήρι για να τελειώσουν την ζωή τους (μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς) και τα πούλησε σ’ ένα τσίρκο που τότε ήταν στην Θεσσαλονίκη, για να γίνουν τροφή στα λιοντάρια.
Τέτοια κυνικότητα και σκληρότητα ψυχής δύσκολα συναντά κανείς ακόμα και σε εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Τι σχέση μπορεί να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος με τον χριστιανισμό και τον μοναχισμό; Το αθώο βλέμα των γέρικων και ταλαίπωρων ζώων δεν τον συγκινούσε. Όλα γι' αυτόν ήταν χρήμα από τότε.

Εντάξει, ξέρουμε ότι πολλοί ιερωμένοι λατρεύουν το χρήμα και είναι βουτηγμένοι στην «αμαρτία», κι ότι οι χριστιανικές διακυρήξεις τους είναι υποκριτικές και κενές περιεχομένου, αλλά τέτοια αιμοβόρα επίδοση δύσκολα μπορείς να συναντήσεις.

Σοβαρευτείτε, κουραστήκαμε

Δεν πρόλαβε ο Αλαβάνος να καταθέσει την πρότασή του με τα 6 σημεία για την συνεργασία του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ και βγήκαν εκατέρωθεν οι κομμουνισμένοι και οι υπουργοποιήσιμοι τύπου Λαφαζάνη και Μιλένας αντίστοιχα να πουν «φτού, φτού κακά».
Επειδή η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε στα χέρια του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της Μιλένας Αποστολάκη, μήπως να ορίσουν τα δύο κόμματα μία επιτροπή αναζήτησης των σημείων συνεργασίας (υπό τους Κώστα Σκανδαλίδη και Μιχάλη Παπαγιαννάκη) για να δουλέψει με σοβαρότητα και να καταλήξει κάπου; Ο δημόσιος λόγος που αρθρώνουν επί του θέματος της συνεργασίας (εδώ και πολύ καιρό) τα δύο στελέχη των κομμάτων (χωρίς να είναι οι μόνοι), και καθαρός είναι και ειλικρινής κι αυτό η κοινωνία το ανιχνεύει. Μπορεί να ξεχωρίσει την πρόθεση από την μεθόδευση, την ειλικρίνεια από τον καιροσκοπισμό.

"Κάλιο αργά παρά ποτέ"

Επί τέλους εκεί στον ΣΥΝ κάτι άρχισε να αλλάζει. Το καμπανάκι των δημοσκοπήσεων βλέπετε ήταν ηχηρό και δεν μπορούσαν πλέον να το αγνοούν. Αυτά που καταθέταμε από την αρχή της λειτουργίας αυτού του ιστοχώρου, ήρθαν να τα επιβεβαιώσουν απανωτές δημοσκοπήσεις. Δηλαδή ότι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος και τώρα είναι η ευκαιρία να ορίσει ο ΣΥΝ την ατζέντα της συζήτησης.
Και να, σήμερα κιόλας, ο Αλέκος Αλαβάνος, για πρώτη φορά, στην συνέντευξή του στο «Έθνος» κάνει την πρώτη σωστή «επίθεση» για το περιεχόμενο της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Λέει επί λέξη:

«Ορίστε, από την εφημερίδα σας μπορώ να διατυπώσω έξι προτάσεις, με βάση μόνο τη θεματολογία της εβδομάδας που πέρασε, προς όλη την αντιπολίτευση και προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

• Πρώτον, κοινή δράση για τον δημόσιο χαρακτήρα μιας ανανεωμένης Ολυμπιακής και απόρριψη κάθε είδους ιδιωτικοποίησης.


• Δεύτερον, κοινή νομοθετική πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης για τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους.


• Τρίτον, Εξεταστική Επιτροπή για το Βατοπέδιο, από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε το πρόβλημα, το 1999, με την εγκατάλειψη της δικαστικής διεκδίκησης της δημόσιας κυριότητας, μέχρι σήμερα.


• Τέταρτον, άμεση δράση για τη συνταγματική υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου με την κατάργηση όλων των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια.


• Πέμπτον, μια που έχει αρχίσει η συζήτηση για τις εκλογές, ενδεχομένως αλλεπάλληλες, κοινή νομοθετική πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης για την απλή αναλογική.


• Έκτον, κοινή δράση για να μην εγκατασταθεί στη Σούδα το Κέντρο Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής του ΝΑΤΟ, που αποφασίστηκε αυτήν την εβδομάδα στη Βουλή, με κόστος μάλιστα των Ελλήνων φορολογουμένων.
  

Ας δούμε λοιπόν τι πόρτες, ποιος τις ανοίγει και ποιος τις κλείνει, και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας καλόπιστα».

Η κοινωνία που δοκιμάζεται, βλέπει, ακούει και κρίνει. Η "μπάλα τώρα είναι στο γήπεδο του ΠΑΣΟΚ" που οφείλει να απαντήσει εξίσου θετικά.
Όλη η συζήτηση να γίνει δημόσια κι όποιος ειλικρινά τοποθετείται θα είναι κερδισμένος.

Όποιος έχει το μέσον

Η Ελληνική Δημοκρατία μας είναι τηλεοπτική. Ήταν που ήταν εκ καταβολής της ανάπηρη και προβληματική, τα τελευταία χρόνια –αρκετά χρόνια δηλαδή- της προστέθηκε κι’ άλλο κουσούρι, η τηλεοπτικότης. Λέμε κουσούρι αλλά αν το καλοεξετάσεις, είναι μία εξέλιξη αναπόφευκτη της τεχνολογίας που είχε προαναγγελθεί εδώ και καμιά σαρανταριά χρόνια γι’ αυτούς που μπορούσαν να προεκτείνουν λίγο την σκέψη τους στο μέλλον. Το πρόβλημα με την δημοκρατία μας είναι ότι η τηλεόραση έχει αλώσει τους άλλους θεσμούς της δημοκρατίας: κόμματα, κοινοβούλια, βουλευτές. Όποιος «έχει το μέσον» το τηλεοπτικό, μπορεί να περνάει πολιτική, να καθορίζει ατζέντα, να διαπαιδαγωγεί και να καθοδηγεί την κοινωνία. Έτσι είναι οριστικά και αμετάκλητα κι όποιος το κατάλαβε το κατάλαβε.
Κι αυτό το λέμε γιατί, όσο ευνόητο κι αν είναι, στην αριστερά φαίνεται ότι δεν το κατάλαβαν πολλοί. Αντί να δουν πως θα αποκτήσουν τηλεοπτικό μέσο για να φωνάξουμε τις θέσεις και την πολιτική μας στην κοινωνία, πετροβολούν την εποχή και τις τηλεοράσεις, όπως έκαναν αντίστοιχα τις μηχανές την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, γιατί λέει έχαναν τις δουλειές οι εργάτες.
Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι ο ΣΥΝ –το ΚΚΕ δεν μ’ ενδιαφέρει ούτε περιμένω τίποτα απ’ αυτήν την «αριστερά»- βρέθηκε ξεβράκωτος στην εποχή, χωρίς τηλεοπτικό μέσο, με μια «Αυγή» μονάχη που την διαβάζει καμιά δεκαριά χιλιάδες κόσμος, κι αυτό μόνο τις Κυριακές.
Ο –όξω από εδώ- Καρατζαφέρης, ένας άνθρωπος μονάχος, μέσα σε πέντε-έξι χρόνια, με μια τηλεόραση άθλια –λιγότερο ή περισσότερο άθλια από τις άλλες, αλλά τηλεόραση- κατάφερε να κάνει κόμμα, να το βάλει στη βουλή και να γίνει παίχτης. Κι εμείς, με ιστορία, με κόσμο –και καλό κόσμο- σ’ όλη την Ελλάδα, δεν λέμε να ξεκολλήσουμε από τα υπαρξιακά μας και να βάλουμε πλώρη για την κοινωνία.
Αν έπρεπε ο ΣΥΝ να έχει μόνο μία δραστηριότητα, αυτή έπρεπε να ήταν η δημιουργία μιας καλής τηλεόρασης. Τι να τα κάνουμε τα γραφεία ανά την Ελλάδα αφού θα μπορούσαμε να μπαίνουμε στα σπίτια; Πιο χρήσιμη, ακόμα κι από την κοινοβουλευτική μας ομάδα, είναι η τηλεόραση. Αυτή θα μας έδινε και μεγάλη δύναμη εκλογική και μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα και όλα τα επακόλουθα που ένα κόμμα έχει ως στόχους.

Κι όμως παρ' όλα αυτά εμείς ακόμα μαλώνουμε για τα αυτονόητα.

Σύντροφοι, σοβαρευτείτε, δεν θα προκάνουμε

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μία σοβαρή κάμψη της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τον Απρίλιο, η οποία φτάνει σχεδόν μέχρι και τις 6 ποσοστιαίες μονάδες (METRON ANALYSIS για την εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ).
Στην ίδια δημοσκόπηση υπάρχουν ευρήματα τα οποία αξίζουν προσοχής και εκτίμησης:
· Πώς περιμένουν οι ερωτώμενοι την ομιλία του Καραμανλή στη ΔΕΘ: έξι στους δέκα (58,3%) την αντιμετωπίζουν με αδιαφορία, ενώ πάνω από δύο στους δέκα (23,1%) με επιφυλάξεις. Μόλις το 15,5% περιμένουν με προσδοκίες τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού.
· Η κυβέρνηση εμφανίζει πλέον ηθικό μειονέκτημα στα θέματα διαφάνειας: η άλλοτε ηθικώς κραταιά κυβερνώσα παράταξη μάλλον συγκαλύπτει (54,1%) ή ανέχεται (21,9%) τα σκάνδαλα. Μόλις το 17,5% συνεχίζει να θεωρεί ότι η κυβέρνηση τα... αποκαλύπτει.
· Για το ΠΑΣΟΚ, ένα θετικό στοιχείο είναι ότι χαλαρώνει η δημοσκοπική πίεση του ΣΥΡΙΖΑ: άλλο το 22%-18% που διαμορφωνόταν προ μηνών και άλλο το σημερινό 26%-11%. Κρίνοντας μάλιστα από τη στρατηγική της τελευταίας περιόδου, λογικά θα ποντάρουν στη Χ. Τρικούπη λίγο παραπάνω στην πίεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα των συνεργασιών, στο οποίο ευελπιστούν ότι μπορούν να πιέσουν ακόμη περισσότερο την Κουμουνδούρου.
· Το 55% του συνόλου των ερωτηθέντων, (το 62,7% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, το 83,5% όσων ψηφίζουν Λοιπά Κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, και το 55,2% όσων βρίσκονται στην γκρίζα ζώνη («Άλλο») βλέπουν πολιτική διέξοδο στις κυβερνήσεις συνεργασίας.
· Στην αυτοδυναμία επιμένουν κυρίως οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. (63,3%), ενώ η αντίληψη αυτή είναι μειοψηφική σε όσους ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ (34%), Λοιπά Κόμματα (9,1%) ή «Άλλο» (33,8%).
· Στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, ο δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός (62,9%) είναι ο Τσίπρας, με δεύτερο τον Παπανδρέου (61,8%), ο οποίος σε απόσταση αναπνοής έχει τον Αλαβάνο (57,6%).
· Η πλειονότητα της κοινωνίας προσβλέπει σε κυβερνήσεις συνεργασίας (55%, έναντι μόνο 39,6%, που επιθυμεί τις μονοκομματικές).

Από τις αποτυπώσεις, αυτής αλλά και άλλων δημοσκοπήσεων, φαίνεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών (που είναι ακόμα μεγαλύτερη στον κόσμο της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ) προσβλέπει στις κυβερνήσεις συνεργασίας την διέξοδο από την κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μονότονα επιμένει ότι δεν συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΠΑΣΟΚ, πιο έξυπνα λειτουργώντας, επιμένει -σε τακτά χρονικά διαστήματα- να δηλώνει δια των πρωτοκλασάτων στελεχών του, την εμμονή του στην συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, επαναπατρίζοντας έτσι ένα μέρος των ψηφοφόρων του που έφευγαν αριστερότερα (προς τον ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω).
Μ’ αυτές τις διαπιστώσεις να βγάζουν μάτι, αναρωτιέται κανείς αν χρειάζεται τόση μεγάλη εξυπνάδα για να καταλάβουν τα think tank της Κουμουνδούρου ότι η συνεργασία πουλάει και ότι το ΠΑΣΟΚ την παίζει γιατί του βγαίνει σε καλό; Δηλαδή το χαρτί της συνεργασίας που παίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ και τους βγαίνει, γιατί δεν το παίζουν με το ΠΑΣΟΚ; Μην λερωθούν; Η συνεργασία με το ΚΚΕ δεν λερώνει αλλά με το ΠΑΣΟΚ λερώνει; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος θέλει ελπίδα απαλλαγής από την δεξιά και δεν είναι διατεθειμένος να δώσει λευκές επιταγές στον καθένα; Γιατί δεν αφουγκράζονται την κοινωνία; Και στο κάτω – κάτω κανείς δεν είπε συνεργασία για την συνεργασία, χωρίς όρους, για να ξαναγίνουν υπουργοί οι Πρωτοπαπάδες, οι Μαντέληδες κι όποιοι άλλοι αποπάτησαν. Ο κόσμος θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ με σημαντική εκλογική δύναμη, στα πλαίσια όμως μιας κεντροαριστερής συνεργασίας (με το ΠΑΣΟΚ, κι όποιον άλλο τον φωτίσει μαζί, τι να κάνουμε αφού αυτός είναι ο πολιτικός χάρτης της χώρας) με πρόγραμμα συμφωνημένο και πρόσωπα φερέγγυα.
Όταν ένας ολόκληρος κόσμος του ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι ο δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός (62,9%) είναι ο Τσίπρας, με δεύτερο τον Παπανδρέου (61,8%) και τρίτο -σε απόσταση αναπνοής- τον Αλαβάνο (57,6%), και συ του πετάς κατάμουτρα και ξερά-κοφτά ότι δεν συνεργάζεσαι, είναι σαν να τον «φτύνεις» και δεν θα σου βγει σε καλό. Η συμπάθεια αυτή, δεν θέλει και πολύ να γίνει απέχθεια, όταν εισπράττει την απόρριψη.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο της ανάγνωσης των δημοσκοπήσεων.
Αυτή η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ να χειρισθεί το θέμα της συνεργασίας, είναι και ο λόγος της πτώσης της δημοσκοπικής εκλογικής του επιρροής. Τα ποικιλόμορφα άλλα, που εφευρίσκουν οι της ηγεσίας του –των Τσίπρα και Αλαβάνου συμπεριλαμβανομένων- για να εξηγήσουν την πτώση, είναι στρουθοκαμηλισμοί και αλχημείες κουκουέδικου τύπου και δεν πείθουν τον κόσμο, εντός και εκτός ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ.

Υστερόγραφο: Στην συνέντευξη τύπου του Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ ειπώθηκε και το εξής παλαβό: Όταν γίνουν οι εκλογές και πάρουμε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, θα σχηματίσουμε μία αριστερή κυβέρνηση.
Τώρα ή εμείς είμαστε εκτός πραγματικότητας και δεν βλέπουμε την επερχόμενη βούληση της κοινωνίας να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό κόμμα ή έχουν δίκιο μερικοί που λένε ότι «τα παιδία παίζει».

Υστερόγραφο 2: Πάνω που λέγαμε τα παραπάνω, ήρθε η συνέντευξη του Νίκου Κωνσταντόπουλου στον ΕΤ να συνηγορήσει στις απόψεις μας. Παραθέτουμε τα σημεία της.

Ο ΣΥΝ πρέπει να πείσει ότι εργάζεται ειλικρινά ώστε να προετοιμαστεί για να προκύψει εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση της Ν.Δ. Ετσι, τα ποσοστά του θα εκτοξευθούν πολύ ψηλά, λέει σε συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος.
Προσθέτοντας πως αν ο ΣΥΝ πείσει ότι ενδιαφέρεται για να μεγαλώσει απλώς «τα ποσοστά του», πιστεύει ότι θα χάσει αυτόν τον κόσμο. Ο κ. Κωνσταντόπουλος τονίζει ότι «στις εκλογές θα κριθεί ο νέος ηγέτης του ΣΥΝ» και πως «πρέπει από τώρα να έχει την αυτόνομη οντότητά του, χωρίς να τον τραβάνε από το μανίκι, χωρίς «εικόνες πατερναλισμών κι εγγυητών της μοναδικής αλήθειας». Επίσης στην εφ όλης συνέντευξη τύπου ο κ. Κωνστατνόπουλος χαρακτηρίζει «τρισάθλια» την κατάσταση στο δημόσιο βίο, ενώ ερωτηθείς για την υπόθεση της μονή Βατοπαιδίου σημειώνει «πως η δεξιά του Κυρίου ολοκλήρωσε ότι άρχισε η κεντροαριστερά του Κυρίου». Εμμέσως πλην σαφώς ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ τάσσεται υπέρ της προεκλογικής συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ λέγοντας ότι «αναζητούνται πρωτοβουλίες νέου τύπου και νέες εμπνεύσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της αριστεράς».
Ο ΣΥΝ πρέπει να πείσει ότι εργάζεται ειλικρινά ώστε να προετοιμαστεί για να προκύψει εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση της Ν.Δ. Ετσι, τα ποσοστά του θα εκτοξευθούν πολύ ψηλά, λέει σε συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος.
Προσθέτοντας πως αν ο ΣΥΝ πείσει ότι ενδιαφέρεται για να μεγαλώσει απλώς «τα ποσοστά του», πιστεύει ότι θα χάσει αυτόν τον κόσμο. Ο κ. Κωνσταντόπουλος τονίζει ότι «στις εκλογές θα κριθεί ο νέος ηγέτης του ΣΥΝ» και πως «πρέπει από τώρα να έχει την αυτόνομη οντότητά του, χωρίς να τον τραβάνε από το μανίκι, χωρίς «εικόνες πατερναλισμών κι εγγυητών της μοναδικής αλήθειας». Επίσης στην εφ όλης συνέντευξη τύπου ο κ. Κωνστατνόπουλος χαρακτηρίζει «τρισάθλια» την κατάσταση στο δημόσιο βίο, ενώ ερωτηθείς για την υπόθεση της μονή Βατοπαιδίου σημειώνει «πως η δεξιά του Κυρίου ολοκλήρωσε ότι άρχισε η κεντροαριστερά του Κυρίου». Εμμέσως πλην σαφώς ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ τάσσεται υπέρ της προεκλογικής συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ λέγοντας ότι «αναζητούνται πρωτοβουλίες νέου τύπου και νέες εμπνεύσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της αριστεράς».

Ο πλασιέ στην ΔΕΘ

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, Καθημερινή 6-9-08

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, ΝΕΑ 6-9-08

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, ΝΕΑ 6-9-08

Ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής, ο Κωστάκης, με το γνωστό ύφος του πλασιέ που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και που του το έμαθαν καλά οι πληρωμένοι σύμβουλοι του, ομολογουμένως, εμφανίστηκε στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης για να μας πουλήσει τα ίδια πράγματα που πουλάει κάθε χρόνο. Κινέζικης ποιότητας είναι όμως τα πράγματα που πουλάει και χαλάνε την επαύριο κι έρχεται κάθε χρόνο να μας τα ξαναπουλήσει.

Μιλάμε για τις μεγάλες τομές, για την διαφάνεια, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την σεμνότητα και την ταπεινότητα που -χάρη σ' αυτούς- έγινε πικρό και αστείο σλόγκαν.

Την ίδια ώρα που ο κ. Καραμανλής μιλάει για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ο υπουργός του κ. Βουλγαράκης δηλώνει ότι έκανε την εταιρεία για να γλυτώσει φόρους. Κι ο πλασιέ, ξεδιάντροπα θέλει να μας ξαναπουλήσει το προιόν.

Ευτυχώς που υπάρχουν οι γελοιογράφοι και πέρνουν το αίμα μας πίσω απ' αυτούς που υποτιμούν την νοημοσύνη μας.

Μια πρόταση για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ

Πολύ καλή η κίνηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν συνέντευξη τύπου με θέμα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου (βλέπε περισσότερα http://ierissos.blogspot.com/). Μήπως θα έπρεπε να αναλάβει και την δικαστική διαδικασία της ακύρωσης, όλων αυτών των παράνομων και ηθικά απαράδεκτων συμβολαίων, ώστε να απαλλάξει την τοπική κοινωνία της Χαλκιδικής αλλά και την Ελληνική κοινωνία ολόκληρη –αφού δεν έμεινε τόπος, ανά την Ελληνική επικράτεια, που να μην υπάρχουν τέτοιες αμαρτωλές παραχωρήσεις.
Κι αυτό γιατί και την απαραίτητη νομική ομάδα μπορεί να διαθέσει (τόσοι βουλευτές του είναι έγκριτοι νομικοί) και οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν άλλη σιγουριά όταν την νομική τους υποστήριξη την έχει αναλάβει ένα κόμμα που από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό τους και μπορεί να εξασφαλίσει φερεγγυότητα για την νομική υποστήριξη της υπόθεσης. Οι καλόγεροι είναι τόσο διαπλεκόμενοι που θα αποπειραθούν να εξαγοράζουν και τον ίδιο τον Χριστό.