Αυτό τους αξίζει

Ας με συγχωρέσουν οι νεοδημοκράτες, φίλοι και μη, αλλά η όλη ιστορία με την εκλογή του αρχηγού τους, εγγίζει –αν δεν τα έχει ξεπεράσει- τα όρια του γελοίου. Και μιλάω βέβαια για τους δύο, που περνάνε για σοβαρές περιπτώσεις, γιατί ο «Ζορός» έτσι κι αλλιώς είναι για τα πανηγύρια. Λαϊκά μεν, αλλά πανηγύρια.
Οι μνηστήρες, που μαλώνουν για το ποιος θα καθίσει στον σβέρκο τους, μιλάνε και μοιάζουν σαν να ήρθαν από άλλο πλανήτη ή από παρθενογέννεση. Λες και δεν ήταν εδώ, τόσα χρόνια που η κυβέρνησή τους έκανε αυτά που έκανε, λες και δεν ήταν πρωτοκλασάτοι υπουργοί με βαρύνουσα θέση και γνώμη στις αποφάσεις. Απουσίαζαν όταν έπεσε ο Ζαχόπουλος από το μπαλκόνι ή ήταν στην εντατική; Όταν φαγώθηκαν τα λεφτά με τα ομόλογα; Οι μίζες με την Siemens; Όταν οι Εφραίμηδες μπαινόβγαιναν στα υπουργικά γραφεία και οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός θυμιάζονταν στο Βατοπέδι; Όταν ο Παυλίδης τους έδειχνε το δάχτυλο; Όταν οι κουμπάροι έκαναν τα γάλατα ριζόγαλα; Όταν, όταν, όταν…..
Που ήταν και οι δύο τους για να μιλήσουν; Όχι βέβαια πως μίλησε και κανείς άλλος –εκτός Τατούλη, που είναι όντως εκτός.
Τριγυρίζουν στις πόλεις και στα χωριά και βγάζουν λόγους της δεκάρας με στημένους ανόητους χειροκροτητές και υστερόβουλους υποστηρικτές, νομίζοντας ότι οι λωτοφάγοι θα τους περάσουν για καινούργιους και αμόλυντους.
Ας αναρωτηθούν οι Νεοδημοκράτες; Έχουν αυτοί οι δυο το ηθικό ανάστημα να οδηγήσουν την παράταξή τους σε ένα αξιοπρεπή δρόμο; Έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι δεν είναι σαν τον Καραμανλή –ή και χειρότεροί του- αφού ούτε σ’ αυτόν δεν τόλμησαν να σηκώσουν ανάστημα; Τι έχουν να επιδείξουν στην προσωπική τους επαγγελματική ζωή; Μπούληδες του θερμοκηπίου, με την γνωστή προίκα της οικογένειας.
Η πιο υγιής στάση είναι να τους πουν: Ά σιχτίρ, και να μην πάνε να ψηφίσουν νομιμοποιώντας την σαπίλα και την ανεπάρκεια. Να τους αφήσουν γυμνούς στην μέση του δρόμου, καταλογίζοντάς τους τις ευθύνες για το κατάντημα στο οποίο οδήγησαν την παράταξή τους και την χώρα –κατά το μερτικό τους βέβαια, γιατί είναι κι άλλοι που έχουν μερτικό.
Όχι πως οι άλλες πολιτικές παρατάξεις είναι στα πάνω τους, στην έρημη την χώρα μας. Όλοι είναι κατώτεροι των περιστάσεων –πως άλλωστε φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; αλλά η ΝΔ είναι απ’ όλους πιο διεφθαρμένη σαν χώρος. Περισσότερο από όπου αλλού καλλιεργείται η νοοτροπία του βολέματος, της συνδιαλλαγής, του «δικού» μας. Μακάρι να ήταν συντηρητικός χώρος, με την κλασσική έννοια του όρου, ότι δηλαδή έχουμε σταθερές αξίες –έστω λίγο ξεπερασμένες, αλλά σταθερές- τις οποίες κρατάμε και υπερασπιζόμαστε. Αυτοί, ενώ εμφανίστηκαν με την ρομφαία της ακεραιότητας και της ηθικής (αυτό πουλάει στην έρμη την κοινωνία μας), μέσα σε πέντε χρόνια ξεπέρασαν τις επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ που πέτυχε στα είκοσι, καταφέρνοντας να μας εξαποστείλουν στην 71η θέση από την 56η που ήμασταν. Ο μόνος που τόλμησε και μίλησε, ο Τατούλης, είναι εκτός.

Φωνάξτε τους ά σιχτίρ, λοιπόν, Νεοδημοκράτες. Μόνο αυτό τους αξίζει.