Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος είναι ένας από τους αιρετικούς διανοούμενους της αριστεράς, δηλαδή δύο φορές αιρετικός. Είναι συγγραφέας ενός πολύ σπουδαίου πονήματος για τον άλλο αιρετικό συγγραφέα της αριστεράς, τον Άρη Αλεξάνδρου: «Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος». Τελευταία κυκλοφόρησε το έργο του: «Αναθεώρηση Τέχνης. Η «Επιθεώρηση Τέχνης» και οι άνθρωποί της» που αναφέρεται στην εποχή του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης», του οποίου υπήρξε συνιδρυτής. Στις 15 Οκτωβρίου του 2008 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του ΑΠΘ. Δικαίωση; Μπορεί. Έστω και τώρα έστω και τόσο αργά. Εμείς αντιγράφουμε μερικά αποσπάσματα από την συνέντευξη που έδωσε στον Ηλία Κανέλλη (Ταχυδρόμος 15-11-2008).
Η. Κανέλλης: Θυμάμαι ορισμένες επιφυλλίδες σας στην «Αυγή» των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, επιθετικά τεκμηριωμένες εναντίον των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Που βρίσκεται σήμερα εκείνη η Αριστερά που διεκδίκησε σοσιαλισμό με ελευθερία;
Δ. Ραυτόπουλος: Το αίτημα της ελευθερίας στην Αριστερά δυσκολεύεται πάντα, κάτι το πνίγει, έστω και αν δεν είναι πια ο ζντανοφικός κρετινισμός. Οι επιφυλλίδες μου στην «Αυγή» της δεκαετίας του 1970 ενδιέφεραν τους ανήσυχους αριστερούς διανοούμενους, ακόμα και πολιτικούς, αλλά προκαλούσαν συσπάσεις πίστεως σε κατηχούμενους, δόκιμες μοναχές και βράχους ορθοδοξίας, κάτι σαν τις υστερικές κρίσεις δαιμονισμού σε μοναστήρια παλαιοημερολογιτισσών……..
Ισότητα και ελευθερία έχουν μείνει αιώνιοι αντίπαλοι. Σοσιαλισμός με ελευθερία δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα ως καθεστώς ή, έστω, ως πείραμα. Πρέπει να υποθέσουμε ότι η ανισότητα είναι η πιο φυσική ανθρώπινη κατάσταση. Όλες οι ουτοπίες, από τον Πλάτωνα και τον Τόμας Μούρ (νονό της ουτοπίας) ως τις μέρες μας, βασίζονται στην κατάπνιξη του υποκειμένου, στην εντομοποίηση του ανθρώπου. Ο οποίος αρνείται να γίνει μυρμήγκι……..
Η. Κανέλλης: Υιοθετήσατε ποτέ επιλογές ζωής που, επί της ουσίας, σας δυσκόλεψαν στη συνέχεια;
Δ. Ραυτόπουλος: Μόνο τέτοιες επιλογές ζωής έκανα. Αντίσταση, πολίτης Γ! κατηγορίας. Αριστερός επίσης Γ! κατηγορίας. Σκεφτείτε ότι η «Αυγή» δεν δημοσίευσε ούτε αγγελία για το πρώτο ου βιβλίο, αν και ήμουν συντάκτης –και κριτικός- της εφημερίδας. Να συνεχίσω; Και τώρα, η επιλογή που κάνω, να μιλάω έτσι, τέτοια είναι….
Η. Κανέλλης: Πως αυτοπροσδιορίζεστε πολιτικά και ιδεολογικά;
Δ. Ραυτόπουλος: Είμαι αριστερός, όπως βεβαίως το εννοώ εγώ. Ανθρωπισμός, ελευθερία με δικαιοσύνη, καλύτερη σχέση ηθικής – δικαίου – εξουσίας, αγώνας με μέσα συνεπή και ηθικώς ανάλογα στο σκοπό. Δεν είμαι με μια Αριστερά που επιχαίρει ηλιθίως για την παγκόσμια οικονομική κρίση, που αντιπροτείνει τον κρατισμό (μια οικονομία στο μοντέλο της Ολυμπιακής, του ΟΣΕ ή της ΕΣΣΔ, της Αλβανίας, της Β. Κορέας, της Κίνας…). Δεν είμαι με μια Αριστερά πρόμαχο κεκτημένων των προνομιούχων και κληρονομική διαιώνισή τους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Δεν είμαι με μια Αριστερά που έχει, δήθεν, λύσεις για όλα, ενώ όπου κυριάρχησε έφερε δυστυχία, βία, απανθρωπιά. Δεν είμαι με μια Αριστερά μειονεκτική, ρεβανσιστική, μισαλλόδοξη, κατέχουσα το Παλλάδιον του αλάθητου και του υπέρτατου κριτή των πάντων……
Δ. Ραυτόπουλος: Το αίτημα της ελευθερίας στην Αριστερά δυσκολεύεται πάντα, κάτι το πνίγει, έστω και αν δεν είναι πια ο ζντανοφικός κρετινισμός. Οι επιφυλλίδες μου στην «Αυγή» της δεκαετίας του 1970 ενδιέφεραν τους ανήσυχους αριστερούς διανοούμενους, ακόμα και πολιτικούς, αλλά προκαλούσαν συσπάσεις πίστεως σε κατηχούμενους, δόκιμες μοναχές και βράχους ορθοδοξίας, κάτι σαν τις υστερικές κρίσεις δαιμονισμού σε μοναστήρια παλαιοημερολογιτισσών……..
Ισότητα και ελευθερία έχουν μείνει αιώνιοι αντίπαλοι. Σοσιαλισμός με ελευθερία δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα ως καθεστώς ή, έστω, ως πείραμα. Πρέπει να υποθέσουμε ότι η ανισότητα είναι η πιο φυσική ανθρώπινη κατάσταση. Όλες οι ουτοπίες, από τον Πλάτωνα και τον Τόμας Μούρ (νονό της ουτοπίας) ως τις μέρες μας, βασίζονται στην κατάπνιξη του υποκειμένου, στην εντομοποίηση του ανθρώπου. Ο οποίος αρνείται να γίνει μυρμήγκι……..
Η. Κανέλλης: Υιοθετήσατε ποτέ επιλογές ζωής που, επί της ουσίας, σας δυσκόλεψαν στη συνέχεια;
Δ. Ραυτόπουλος: Μόνο τέτοιες επιλογές ζωής έκανα. Αντίσταση, πολίτης Γ! κατηγορίας. Αριστερός επίσης Γ! κατηγορίας. Σκεφτείτε ότι η «Αυγή» δεν δημοσίευσε ούτε αγγελία για το πρώτο ου βιβλίο, αν και ήμουν συντάκτης –και κριτικός- της εφημερίδας. Να συνεχίσω; Και τώρα, η επιλογή που κάνω, να μιλάω έτσι, τέτοια είναι….
Η. Κανέλλης: Πως αυτοπροσδιορίζεστε πολιτικά και ιδεολογικά;
Δ. Ραυτόπουλος: Είμαι αριστερός, όπως βεβαίως το εννοώ εγώ. Ανθρωπισμός, ελευθερία με δικαιοσύνη, καλύτερη σχέση ηθικής – δικαίου – εξουσίας, αγώνας με μέσα συνεπή και ηθικώς ανάλογα στο σκοπό. Δεν είμαι με μια Αριστερά που επιχαίρει ηλιθίως για την παγκόσμια οικονομική κρίση, που αντιπροτείνει τον κρατισμό (μια οικονομία στο μοντέλο της Ολυμπιακής, του ΟΣΕ ή της ΕΣΣΔ, της Αλβανίας, της Β. Κορέας, της Κίνας…). Δεν είμαι με μια Αριστερά πρόμαχο κεκτημένων των προνομιούχων και κληρονομική διαιώνισή τους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Δεν είμαι με μια Αριστερά που έχει, δήθεν, λύσεις για όλα, ενώ όπου κυριάρχησε έφερε δυστυχία, βία, απανθρωπιά. Δεν είμαι με μια Αριστερά μειονεκτική, ρεβανσιστική, μισαλλόδοξη, κατέχουσα το Παλλάδιον του αλάθητου και του υπέρτατου κριτή των πάντων……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου