Οι ορθοδοξίες μας οδηγούνΔιαβάζουμε ότι στο ΚΚΕ, εν όψει του Συνεδρίου τους που γίνεται τον Φεβρουάριο, προτείνουν την επαναθεώρηση της θέσης του Στάλιν στο εικονοστάσιο. Ο σοσιαλισμός, λένε, σταμάτησε με τον θάνατό του.
Όλοι το ξέραμε. Αυτοί που θήτευσαν στις γραμμές του, δεν είχαν ποτέ καμία αμφιβολία ότι ήταν η κρυφή κομματική υπερηφάνεια. Ακόμα κι όταν οι συγκυρίες δεν το επέτρεπαν να λέγεται φωναχτά, ο Στάλιν είχε εικόνισμα αγίου, του πρώτου τη τάξει. Σήμερα, που δεν θέλουν συνεργασίες οι άνθρωποι και δεν έχουν ανάγκη να κρύβονται για να ξεγελάσουν συμμάχους, το λένε φωναχτά.
Το ΚΚΕ δεν έκανε ποτέ αποσταλινοποίηση, γιατί ποτέ δεν πίστεψαν σε κάτι άλλο οι άνθρωποι. Ο Στάλιν ήταν και είναι ο πατερούλης τους. Καθαρός, αταλάντευτος, πούρος κομμουνιστής όπως τον περιέγραφαν με ποδοσφαιρικό φανατισμό. Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν για τις δολοφονίες του, για τις ανθρώπινες ζωές που χαλάστηκαν ενώ πίστεψαν στον σοσιαλισμό και στην επανάσταση. Κι αν σκότωνε, αντιπάλους σκότωνε κι αναθεωρητές.
Άλλωστε η ορθοδοξία –ανεξαρτήτως θέματος και εποχής- έχει τα ίδια πάντα χαρακτηριστικά της αγιοποίησης των δικών μας και της διαβολοποίησης των διαφορετικών απόψεων. Μεταφυσική κι «Άγιος ο Θεός». Χοντροκομμένη και καθυστερημένη θεώρηση που χαϊδεύει τα πρωτόγονα και ζωώδη ένστικτα των «αριστερών» του άσπρου – μαύρου, που διευκολύνουν το μυαλουδάκι τους καταφεύγοντας στο δόγμα «πιστεύω εις έναν Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα», «το κόμμα ξέρει, ο αρχηγός ξέρει, εμείς πιστεύουμε και εκτελούμε».
Μ’ αυτούς θέλει ο ΣΥΝ –κατά τα λεγόμενα της ηγεσίας του- να φτιάξει την «Μεγάλη Αριστερά». Το λέει και το ξαναλέει χωρίς να ντρέπεται. Σ’ αυτούς προσπαθεί να δώσει εξετάσεις για να του δώσουν πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης;
Τι είδους όμως κοινή αντίληψη μπορεί να έχει ο ΣΥΝ μ’ αυτούς, για την δημοκρατία, την ελευθερία της έκφρασης και της επιλογής, τον σεβασμό και την προστασία της διαφορετικής άποψης;
Τρόμος με πιάνει μην τυχόν και το ΚΚΕ ενδώσει στην πολιορκία μας. Ευτυχώς όμως συνεχίζει να μας φτύνει. Ευτυχώς, αυτό το κατασκεύασμα –της μεγάλης αριστεράς- δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην ζωή, κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, ο Αλέξης, ο Αλέκος και οι άλλοι θιασώτες αυτής της άποψης, τόσο το καλύτερο. Μ’ αυτές τις αντιλήψεις και με τέτοιους συμμάχους, ούτε μεγάλη, ούτε αριστερά μπορεί να υπάρξει. Αν θέλουμε να μην βιάζουμε –στοιχειωδώς- τις λέξεις, την ιστορία και τις μνήμες των ανθρώπων. Ότι σχέση μπορεί να έχει ο Εφραίμ με τον Χριστό, άλλη τόση σχέση έχει και το ΚΚΕ με την Αριστερά.
Όλοι το ξέραμε. Αυτοί που θήτευσαν στις γραμμές του, δεν είχαν ποτέ καμία αμφιβολία ότι ήταν η κρυφή κομματική υπερηφάνεια. Ακόμα κι όταν οι συγκυρίες δεν το επέτρεπαν να λέγεται φωναχτά, ο Στάλιν είχε εικόνισμα αγίου, του πρώτου τη τάξει. Σήμερα, που δεν θέλουν συνεργασίες οι άνθρωποι και δεν έχουν ανάγκη να κρύβονται για να ξεγελάσουν συμμάχους, το λένε φωναχτά.
Το ΚΚΕ δεν έκανε ποτέ αποσταλινοποίηση, γιατί ποτέ δεν πίστεψαν σε κάτι άλλο οι άνθρωποι. Ο Στάλιν ήταν και είναι ο πατερούλης τους. Καθαρός, αταλάντευτος, πούρος κομμουνιστής όπως τον περιέγραφαν με ποδοσφαιρικό φανατισμό. Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν για τις δολοφονίες του, για τις ανθρώπινες ζωές που χαλάστηκαν ενώ πίστεψαν στον σοσιαλισμό και στην επανάσταση. Κι αν σκότωνε, αντιπάλους σκότωνε κι αναθεωρητές.
Άλλωστε η ορθοδοξία –ανεξαρτήτως θέματος και εποχής- έχει τα ίδια πάντα χαρακτηριστικά της αγιοποίησης των δικών μας και της διαβολοποίησης των διαφορετικών απόψεων. Μεταφυσική κι «Άγιος ο Θεός». Χοντροκομμένη και καθυστερημένη θεώρηση που χαϊδεύει τα πρωτόγονα και ζωώδη ένστικτα των «αριστερών» του άσπρου – μαύρου, που διευκολύνουν το μυαλουδάκι τους καταφεύγοντας στο δόγμα «πιστεύω εις έναν Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα», «το κόμμα ξέρει, ο αρχηγός ξέρει, εμείς πιστεύουμε και εκτελούμε».
Μ’ αυτούς θέλει ο ΣΥΝ –κατά τα λεγόμενα της ηγεσίας του- να φτιάξει την «Μεγάλη Αριστερά». Το λέει και το ξαναλέει χωρίς να ντρέπεται. Σ’ αυτούς προσπαθεί να δώσει εξετάσεις για να του δώσουν πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης;
Τι είδους όμως κοινή αντίληψη μπορεί να έχει ο ΣΥΝ μ’ αυτούς, για την δημοκρατία, την ελευθερία της έκφρασης και της επιλογής, τον σεβασμό και την προστασία της διαφορετικής άποψης;
Τρόμος με πιάνει μην τυχόν και το ΚΚΕ ενδώσει στην πολιορκία μας. Ευτυχώς όμως συνεχίζει να μας φτύνει. Ευτυχώς, αυτό το κατασκεύασμα –της μεγάλης αριστεράς- δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην ζωή, κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, ο Αλέξης, ο Αλέκος και οι άλλοι θιασώτες αυτής της άποψης, τόσο το καλύτερο. Μ’ αυτές τις αντιλήψεις και με τέτοιους συμμάχους, ούτε μεγάλη, ούτε αριστερά μπορεί να υπάρξει. Αν θέλουμε να μην βιάζουμε –στοιχειωδώς- τις λέξεις, την ιστορία και τις μνήμες των ανθρώπων. Ότι σχέση μπορεί να έχει ο Εφραίμ με τον Χριστό, άλλη τόση σχέση έχει και το ΚΚΕ με την Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου