Μήπως είναι προφητεία κι όχι απλά γελοιογραφία

Άλλοι νιώθουν υπερήφανοι κι άλλοι μαλάκες

Henri Matisse: Οδαλίσκη με μανόλιες

Ευτυχώς η «εθνική» μας συμμετοχή –συνενοχή θα έλεγα εγώ- της Καλομοίρας δεν ευτύχησε να αναδειχθεί 1η νικήτρια στην Eurovision (ήρθε λέει 3η) κι έτσι γλυτώσαμε από το βασανιστήριο να ακούμε –δεν ξέρω- για πόσο καιρό ακόμα την χυδαιότητα και την ανοησία στ’ αυτιά μας νυχθημερόν από τηλεοράσεων και ραδιόφωνων. Την σκαπουλάραμε με μερικές περισπούδαστες –είναι αλήθεια- αναλύσεις ειδημόνων για τις αιτίες της σχετικής αποτυχίας. Τις ίδιες μέρες δύο Έλληνες επιστήμονες, οι καθηγητές Χρήστος Ζερεφός και Αλκιβιάδης Μπάης από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης –έγινε γνωστό ότι τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ για την επιστημονική τους εργασία σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Το ακούσαμε μια – δυο μέρες στις ειδήσεις και μετά σιωπή. Δηλαδή αν για την Καλομοίρα μιλάμε μήνες τώρα γι’ αυτούς τους Έλληνες πόσο έπρεπε να μιλήσουμε; Βλέπετε η κλίμακα των αξιών της κοινωνίας μας στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια –κυρίως όμως στην Ελλάδα- βάζει σε πιο περίοπτη θέση την Καλομοίρα –ή άλλα αστέρια παλαιότερα- από την επιστήμη και την τέχνη. Τέλος πάντων, πολλοί μίλησαν για την ξεφτίλα της Eurovision, αρμοδιότεροι και με εμπεριστατωμένη άποψη για τις ρίζες της ευτέλειας και την αποχαύνωση του κόσμου. Εμείς, αντί άλλων λόγων και αναλύσεων, θα παραθέσουμε τους στίχους του Γιώργου Θαλασσινού στο ποίημά του:

Αποστολή αυτοκτονίας
Ζωσμένος στην μέση μου τον Καβάφη,
Την Μαρία Νεφέλη και το Άξιον Εστί,
Τα Ανεπίδοτα Γράμματα,
Τα ποιήματα του Μανώλη Αναγνωστάκη,
Τις Ακυβέρνητες Πολιτείες,
Το Κατά Σαδδουκαίων,
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας και τον Μεγάλο Ερωτικό,
Τα Θαλασσινά Φεγγάρια και το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού,
Την Σωτηρία Μπέλλου και τον Καϊκτσή,
Τον Καζαντζίδη και την Μαρία Κάλας,
Τον Ρόκκο και τ’ αδέρφια του.
Μ’ αυτά και μ’ άλλα πολλά εκρηκτικά που έχω συγκεντρώσει,
Θα εισχωρήσω μέσα στις τάξεις του εχθρού, ευθυτενής, σαν άλλος Δον Κιχώτης,
να τους ανατινάξω.

Απορρυπαντικό για χρωματιστά

Απορρυπαντικό για λευκά

Υπάρχουνε προϋποθέσεις για μια καινούργια άνοιξη;

Σπύρου Βασιλείου: Η ραπτομηχανή

Εδώ και μερικές μέρες ξεκίνησαν οι εκλογές για την ανάδειξη των νέων διοικήσεων στα ΑΕΙ (ΤΕΙ και Πανεπιστήμια), με την εφαρμογή των διατάξεων του νέου νόμου «πλαίσιο» που ψηφίστηκε πέρυσι από την κυβερνητική πλειοψηφία της Ν.Δ. Δηλαδή εκλέγονται πρυτάνεις – αντιπρυτάνεις και πρόεδροι – αντιπρόεδροι για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ αντίστοιχα.

Αν και σε πολλούς είναι γνωστά πράγματα, για την ενημέρωση -των εκτός των τειχών- είναι απαραίτητο να αναφερθούν περιληπτικά οι διαδικασίες. Με βάση τον νόμο αυτό, εισάγεται –για πρώτη φορά- η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών, των διοικητικών υπαλλήλων και του τεχνικού προσωπικού, με τον συντελεστή βαρύτητας που αναλογεί σε κάθε κατηγορία. Η καθολική ψηφοφορία για το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΑΕΙ ίσχυε ήδη από παλιά.

Η διάταξη αυτή του νέου νόμου έτυχε ευρύτερης αποδοχής από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και τις φοιτητικές παρατάξεις, ανεξάρτητα από τις γενικότερες αντιθέσεις στον νόμο ή την συνολική του απόρριψη. Άλλωστε πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού όλοι κόπτονται για περισσότερη και αμεσότερη δημοκρατία.

Η παλαιότερη κατάσταση, με την συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές –μέσω εκλεκτόρων-αντιπροσώπων- είχε δημιουργήσει πολλά προβλήματα, με έντονο κομματισμό, ανίερες συναλλαγές έως «εκπόρνευσης» των φοιτητών από τις εκάστοτε διοικήσεις των ΑΕΙ. Δυστυχώς η ανηθικότητα δεν είναι ξένη στον χώρο της παιδείας μας – «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω» - όσο τραγικό κι αν είναι αυτό.

Αυτή τουλάχιστον η διάταξη του νέου νόμου ήταν κατά καθολική ομολογία θετική. Μερικοί βέβαια αναγκάστηκαν να το ομολογήσουν μη μπορώντας να κάνουν κι αλλιώς, καθώς η δημοκρατική επίφαση δεν τους άφηνε περιθώρια.

Μόλις όμως ήρθε ο καιρός να εφαρμοστεί ο νέος τρόπος ανάδειξης των διοικήσεων, μερικές φοιτητικές παρατάξεις της αριστεράς, για να αποτρέψουν την εφαρμογή του νόμου –τον οποίο απορρίπτουν συνολικά- προχώρησαν σε καταλήψεις ή και σε επεισόδια, ώστε να μην μπορέσουν να πραγματοποιηθούν οι εκλογές. Κι όλα αυτά στο όνομα της αριστεράς και της δημοκρατίας. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσουν όταν εφαρμοστούν οι διατάξεις για το πολλαπλό σύγγραμμα που προβλέπει ο ίδιος νόμος. Θα ξανακάνουν καταλήψεις για να μην μοιράζονται τα βιβλία, στο όνομα της συνολικής αντίθεσης με τον νόμο;

Γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί γενικώς στην παιδεία μας και στην ανώτατη παιδεία ειδικότερα, ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μία παράκρουση. Οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους. Πολλά είναι ψευδεπίγραφα και αποκτούν διαφορετικές έννοιες και ερμηνείες κατά περίπτωση και όπως βολεύει: Εμποδίζουμε τις εκλογές στο όνομα της αριστεράς και της δημοκρατίας, στο όνομα της υπεράσπισης του δημόσιου πανεπιστημίου.

Δυστυχώς η ιστορία της αριστεράς λέει ότι, ως αντιπολίτευση, λάτρεψε και μάτωσε για την δημοκρατία. Ως δύναμη εξουσίας όμως –έστω και μικρής όπως αυτή που ασκεί στον χώρο της ανώτατης παιδείας- δείχνει ότι δεν της περιποιεί και μεγάλη τιμή.

Επειδή ισχυρίζομαι ότι στρατηγικός στόχος της αριστεράς –ειδικά τώρα που τα σοσιαλιστικά μοντέλα ξέφτισαν- πρέπει να είναι μια καλή παιδεία στην χώρα και σε κάθε χώρα. Γιατί σ’ ότι και να πιστεύει κανείς, η καλή παιδεία είναι –πέραν όλων των άλλων- ένας μηχανισμός κοινωνικής δικαιοσύνης και ανακατανομής του πλούτου. Με αυτή την έννοια, υπάρχουν περισσότερες ευθύνες της αριστεράς για το ξεχαρβάλωμα που υπάρχει σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Σύμφωνοι, πολλά από τα προβλήματα της παιδείας μας θα μπορούσαν να λυθούν με σοβαρή χρηματοδότηση. Δεν είναι όμως πανάκεια, χρειάζονται πολλά περισσότερα, χρειάζονται προϋποθέσεις.

Βοηθάει άραγε η μόνιμη άρνηση σε κάθε αξιολόγηση; Η μόνιμη υπεράσπιση κάθε περιθωριακού και παραβατικού που χρησιμοποιεί και κατασυκοφαντεί το πανεπιστημιακό άσυλο; Η μόνιμη υπεράσπιση της κάθε ευκολίας προς τον φοιτητή για την απόκτηση του πτυχίου, αξίζει δεν αξίζει; Όχι προαπαιτούμενα μαθήματα, όχι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Ποιος θα μιλήσει για τον πραγματικό αριθμό των εβδομάδων, των πραγματικών μαθημάτων; Ποιος θα μιλήσει για τον αριθμό των φοιτητών που παρακολουθούν τα μαθήματα; Ποιος θα μιλήσει για την αυταξία της γνώσης; Ποιος θα φωνάξει στα παιδιά και στους νέους ότι η μόρφωση είναι σπουδαίο αλλά δεν είναι εύκολο πράμα; Ποιος θα μιλήσει για την άθλια εικόνα των κτιρίων, την χυδαιότητα των συνθημάτων, το σκουπιδαριό των διαδρόμων, την επιθετικότητα των προσώπων, την ευτέλεια των ενδιαφερόντων; Αν όχι η αριστερά, τότε ποιός; Χρειάζονται μόνο χρήματα για να διορθωθούν αυτά; Αν η αριστερά δεν πρωτοστατήσει στην ανάταση της παιδείας μας και της κοινωνίας –κατ’ επέκταση- τότε ποιός;

Κι αν σκεφτείς ότι οι απόψεις αυτές είναι «αιρετικές», ίσως και «αντιδραστικές» για την επίσημη αριστερά, είναι να μην θυμηθείς τον Μιχάλη Κατσαρό στο «Κατά Σαδδουκαίων» του; Άλλωστε κι αυτός ένας αιρετικός της αριστεράς υπήρξε που θρήνησε για τις βιασμένες λέξεις:

“Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.
Ανάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους.
Προσπαθώ ν’ αναστήσω
τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές”

ή ακόμα:

«Και τώρα τι πρέπει να γίνει
σ' αυτό το νεκροταφείο των ονομάτων
σ' αυτό το νεκροταφείο των λέξεων;
Πώς θα ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές
ελευθερία, ισότητα, Σοβιέτ, εξουσία;»

ή ακόμα το πιο ελπιδοφόρο:

«Υπάρχουνε προϋποθέσεις για μια καινούργια άνοιξη»

Πολίτες, καταναλωτές, δραστηριοποιηθείτε

Πρωτοβουλία του Beppe Grillo
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!!!!!!
Από την ομάδα του Beppe Grillo ξεκινάει μία καινούρια πρωτοβουλία..(η προηγούμενη ήταν για το κόστος των επαναφορτιζόμενων τηλεφωνικών καρτών...με καταπληκτικά αποτελέσματα !!!!!!!!!!) η δοκιμή δεν κοστίζει τίποτα...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΕΝΖΙΝΗ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ?
Και στην περίπτωση που δεν έχεις αυτοκίνητο, σε παρακαλούμε να μεταβιβάσεις το μήνυμα σε φίλους σου.
Βενζίνη στη μισή τιμή? Ας κάνουμε κάτι.
Μάθαμε για μία κοινή ενέργεια που μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου.
Ακούμε τον τελευταίο καιρό ότι η βενζίνη θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο και θα φτάσει έως 1,50 ευρώ το λίτρο.
ΜΑΖΙ μπορούμε να μειώσουμε την τιμή κινούμενοι μαζί με εξυπνάδα και αλληλεγγύη.
Μα πως?
Το σύνθημα είναι: «Χτυπήστε το πορτοφόλι των εταιρειών βενζίνης και αφήστε τους μόνους τους».
Σκεφτήκαμε να ορίσουμε μία συγκεκριμένη μέρα που δεν θα αγοράζαμε βενζίνη, πράγμα που έκανε τις εταιρείες να γελάσουν, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι τα ρεζερβουάρ θα ήταν γεμάτα από την προηγούμενη ημέρα.
Η επόμενη σκέψη δεν νομίζω να τους κάνει να γελάσουν τόσο..!
Οι ιδιοκτήτες πετρελαιοπηγών και ο OPEC μας έκανε να πιστέψουμε ότι η τιμή του 0,95 και 1 ευρώ για κάθε λίτρο είναι μία καλή τιμή, μα εμείς θα τους πείσουμε ότι υπάρχουν και τιμές πιο λογικές.
Οι καταναλωτές μπορούνε να επηρεάσουν σημαντικά τις πολιτικές των εταιρειών:
Πρέπει απλώς να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη που έχουμε.

Η πρόταση είναι να μην καταναλώσουμε βενζίνη από τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου την SHELL και την ESSO μέχρι το τέλος του χρόνου, που ούτως ή άλλως είναι μία εταιρεία.
Εάν δεν πουλήσουν καθόλου βενζίνη (ή πουλήσουν πολύ λιγότερη) θα αναγκαστούν να μειώσουν τις τιμές.
Και όταν αυτές οι δύο εταιρείες μειώσουν τις τιμές οι υπόλοιπες θα προσαρμοστούν.
Για να τα καταφέρουμε πρέπει να είμαστε εκατομμύρια οι ΟΧΙ πελάτες της SHELL και της ESSO σε όλο τον κόσμο.
Αυτό το μήνυμα προέρχεται από την Γαλλία και στάλθηκε από περίπου τριάντα άτομα, αν αυτοί το προωθήσουν σε δέκα φίλους αμέσως γίνονται τριακόσια και αν αυτοί κάνουν το ίδιο θα γίνουν τρεις χιλιάδες, κ.ο.κ.
Αν κινηθούμε γρήγορα θα καταφέρουμε να φτάσουμε αριθμούς πολύ μεγάλους και ικανοποιητικούς, γι' αυτό στείλε το μήνυμα σε δέκα φίλους σου ζητώντας τους να το προωθήσουν με τον ίδιο τρόπο.
Κάνοντας το αυτό, το βέβαιο είναι ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, δεν είναι έτσι?
Ποιος ενδιαφέρεται για τα κουπόνια και τα μικρό δωράκια που κατά καιρούς μας κάνουν αυτές οι εταιρείες?
Κουράγιο, ας κινηθούμε.!!!!!

Ο Εφιάλτης του Μητσοτάκη

Ο αριστερός φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας που δολοφονήθηκε στα Ιουλιανά του '65.

Μεγάλη προσπάθεια κάνει ο Κ. Μητσοτάκης, εδώ και πολλά χρόνια, να βγάλει από πάνω του τα προσωνύμια του Αποστάτη και του Εφιάλτη της Δημοκρατίας, τα οποία –σοφά- ο λαός μας του απέδωσε για τον ρόλο του στην αποστασία του ’65. Τι Συνέδρια δεν οργανώνει, τι Ομίλους δεν κατασκευάζει, τι Ιδρύματα με τ’ όνομά του δεν ιδρύει, όλα προς τον σκοπό αυτό, της αποκατάστασης και της αγιοποίησής του. Μάταια όμως όλα μάταια. Είναι τόσο βαθειά χαραγμένα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, ο βίος και η πολιτεία του, που η εικόνα του θα αναπαράγεται από γενιά σε γενιά, όσο ακούγεται το όνομα Μητσοτάκης, και πάντα θα σημαίνει τον αποστάτη. Ίσως αργότερα, σε μελλούμενες γενιές, το όνομά του συμπεριληφθεί και σε κάποιο λεξικό τύπου Μπαμπινιώτη, για να δηλώνει –μεταφορικά- την αποστασία και την προδοσία, όπως έγινε με τον Εφιάλτη, μόνο που στην περίπτωση του Μητσοτάκη, θα σημαίνει και την περισσή θρασύτητα, την ξεδιαντροπιά, με την οποία επιδίδεται στην αθώωσή του και στον βιασμό της νοημοσύνης μας.
Μόνο σαν προσβολή στο δημόσιο αίσθημα ακούγονται οι ισχυρισμοί του και τα γραφόμενα στην σελίδα του Ιδρύματός του «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης» στο Ίντερνετ, τα οποία και παραθέτουμε αφήνοντας σε σας τις περεταίρω σκέψεις και κρίσεις.

Αγαπητοί φίλοι,
Στη μακρά πολιτική μου διαδρομή είχα το προνόμιο να είμαι παρών σε κρίσιμες περιόδους της εθνικής μας ζωής. Για τη συμμετοχή μου στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου μας, δε διεκδικώ το αλάθητο και θα ήταν το τελευταίο που θα επιθυμούσα να κάνουν οι άλλοι για μένα. Η φροντίδα για την υστεροφημία μου δεν απετέλεσε ποτέ τμήμα της προσωπικής μου στρατηγικής.
Εκείνο που χαρακτήρισε την πολιτική μου δραστηριότητα ήταν το πάθος της συμμετοχής. Θεωρώ, ότι εμείς οι πολιτικοί, αυτό οφείλουμε στο λαό που υπηρετούμε. Με την αδειάλειπτη ενεργό συμμετοχή μας στα κοινά, να συμβάλλουμε στην υλοποίηση ενός οράματος, με ρεαλισμό, αλλά πάντοτε στη βάση κάποιων απαραβίαστων αρχών. Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στην αρμοδιότητα της Ιστορίας. Ας είναι οι μνήμες μας η δική μας συμβολή στην ιστορική έρευνα και στην αποκάλυψη της ιστορικής αλήθειας. Τα βιώματα των πολιτικών, δεν είναι προσωπική τους υπόθεση. Ανήκουν στο λαό και αποτελούν υλικό της ιστορικής έρευνας.
Η συστηματική ταξινόμηση, στο πλαίσιο του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης, όσων ντοκουμέντων αφορούν την πολιτική μου δράση που δίνει τη δυνατότητα αξιοποίησής τους από τους ερευνητές, συνιστά μια σημαντική πρωτοβουλία. Θέλω να συγχαρώ εκείνους που την ανέλαβαν, απευθυνόμενος δε σε όσους επισκέπτονται την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης, θα επαναλάβω ότι: «Η Ιστορία δεν είναι απλά η μνήμη του παρελθόντος. Ερμηνεύει το παρόν και στοχεύει το μέλλον».
Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης

Εμείς θα σημειώσουμε μόνο το ατόπημα μερικών προσώπων της αριστεράς -και μη- που έσπευσαν με την παρουσία τους να προσδώσουν άλλοθι και σοβαρότητα στο συνέδριο αποκατάστασης του Μητσοτάκη. Τόση ελαφρότητα από τον Λ. Κύρκο τον Ν. Κωνσταντόπουλο, τον Ε. Βενιζέλο και τον Μ. Γλέζο, δεν την περιμέναμε.

Ένα σπουδαίο βιβλίο

Η αηδονόπιτα
Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και η μανική του προσήλωση στον αγώνα των λαών ενάντια στην απολυταρχία δίνουν αφορμή να ξεδιπλωθούν πέντε χρόνια πολέμου και ονείρων, από τον ξεσηκωμό της Μακεδονίας ώς τα βουνά του Ασπροπόταμου, της Ρούμελης κι από κεί στο έγκλειστο Μεσολόγγι.
Η «Αηδονόπιτα» είναι ένα μυθιστόρημα μιας μεγάλης περιπέτειας, που στις σελίδες του συναντάμε τον Νικόλαο Παπάφη, τον Κασομούλη, οπλαρχηγούς της Ρούμελης και του Ολύμπου, τον Μπάιρον, ακόμα και τον Ανώνυμο, τον συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας».

Ο Ισίδωρος Ζουργός
Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε παιδαγωγικά και από το 1988 εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Φράουστ". Ακολουθούν τα μυθιστορήματα: "Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού", "Στη σκιά της πεταλούδας", "Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ωκεανού".
Από τους σημαντικώτερους έλληνες πεζογράφους.