Σήμερα, 31 χρόνια μετά, για να μην ξεχνάμε ότι σ'αυτή την χώρα έγιναν και δικτατορίες, έγιναν και εμφύλιοι, κόσμος σκοτώθηκε, εξορίσθηκε, αυτοεξορίστηκε κυνηγημένος και γενικώς πλήρωσε το μάρμαρο για την όρθια στάση του. Τις ίδιες εποχές κάποιοι άλλοι, πολλοί, πάρα πολλοί, βολεύονταν και βολεύονται με όλα τα καθεστώτα, με όλες τις καταστάσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις δύο αυτές στάσεις ζωής. Η ποίηση βοηθάει την μνήμη. Γι' αυτό τα δυό ποιήματα του Μανώλη Αναγνωστάκη, για να θυμόμαστε.
Μανώλης Αναγνωστάκης (1925-2005)
Επιτύμβιον
Πέθανες -κι έγινες και σύ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
Ά, ρέ Λαυρέντη, εγώ που μόνο τό 'ξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μιά ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Κοιμού εν ειρήνη δε θά 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μές στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Κοιμού εν ειρήνη. Ώς ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δέ θα 'σαι ο πρώτος ούτε δά κι ο τελευταίος.
Φοβάμαι...
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρούν λεκέδες στη δική σου.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολύτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντουρη και εχουν και "άπόψεις".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δόμο.
Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.
Νοέμβρης 1983
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου