Paul Cezanne: La montagne St. VictoireΣτον κόσμο της επιστήμης και της τεχνολογίας υπάρχουν κάποια συστήματα που λέγονται «προληπτικά» (anticipatory) με την έννοια του προλαμβάνω και όχι βέβαια της μεταφυσικής πρόληψης. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των συστημάτων είναι η ικανότητά τους να προβλέπουν –σε ένα βάθος χρόνου- την εξέλιξη του εαυτού τους και του περιβάλλοντός τους και με βάση αυτή την πρόβλεψη να προετοιμάζονται και να δρουν αναλόγως, ώστε να είναι σε αρμονία με τις εξελίξεις. Κι επειδή η τεχνολογία πολλές φορές αντιγράφει την φύση και τον άνθρωπο, τα συστήματα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία προσπάθεια αντιγραφής της ικανότητας αυτής (δηλαδή της πρόβλεψης και της ανάλογης προετοιμασίας) που χαρακτηρίζει τους ζωντανούς οργανισμούς και κυρίως βέβαια τον άνθρωπο. Άλλωστε πρώτος εντόπισε αυτή την ιδιότητα ο Αριστοτέλης μιλώντας για «ζωντανούς οργανισμούς που μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους».
Αυτά ως εισαγωγή, για να έρθουμε στο προκείμενο που δεν είναι παρά η μελλοντική πορεία του ΣΥΝ στο σύντομο μέλλον, δηλαδή μέχρι τις εκλογές και λίγο μετά, και η προετοιμασία του γι’ αυτό.
Είναι φανερό ότι –από την ίδρυσή του- το blog αυτό ήταν και είναι υπέρ της διαμόρφωσης των όρων της προγραμματικής συνεργασίας του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ και όσων άλλων βέβαια το θελήσουν και συμφωνήσουν.
Αυτό μέχρι σήμερα δεν έγινε και όχι μόνον δεν έγινε, αλλά δεν καταβλήθηκε και καμία απολύτως προσπάθεια, εκ μέρους της ηγεσίας του ΣΥΝ, για να διαμορφωθούν οι συνθήκες και ο διάλογος που θα το επέτρεπαν. Απ’ εναντίας έγινε οτιδήποτε άλλο για την αποτροπή αυτής της εξέλιξης. Κι όλα αυτά με αδρά αποτυπωμένη –μέσω των δημοσκοπήσεων- την άποψη των ψηφοφόρων του ΣΥΝ αλλά και του ΠΑΣΟΚ που προσβλέπουν και επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη.
Η άποψή μας είναι ότι εάν ο ΣΥΝ χειριζόταν με διαφορετικό τρόπο την όλη ιστορία –εδώ και ένα χρόνο- μπορούσε να αποκομίσει σοβαρά πολιτικά και εκλογικά κέρδη. Τώρα είναι αργά. Η κυβέρνηση παραπαίει, το ΠΑΣΟΚ επανακάμπτει, ο κόσμος του επανασυσπειρώνεται και προσβλέπει σ’ αυτό, ο δε ΣΥΝ επιστρέφει σιγά – σιγά στα γνώριμα και αγαπημένα του –όπως φαίνεται- ποσοστά.
Η ανεπάρκεια του ΣΥΝ όμως δεν βρίσκεται μόνον στο θέμα των συνεργασιών, όπου επιμένει να συνεργαστεί με το ΚΚΕ για την -ανεκδοτολογικών διαστάσεων- «αριστερή διακυβέρνηση», βρίσκεται και στην διαμόρφωση συγκεκριμένων θέσεων και προτάσεων για μεγάλα και τρέχοντα θέματα της κοινωνίας και της πολιτικής. Πώς να μην επαινέσει κανείς –ας πούμε- τις προτάσεις που έκανε ο ΣΥΝ στο πόρισμά του, της Εξεταστικής Επιτροπής, για τις θεσμικές αλλαγές που προτείνει; Και πώς να μην μειδιάσει για την πρόταση να ψηφίζουν οι νέοι από τα 16 τους χρόνια. Γιατί όχι άραγε από τα 12, μόλις τελειώνουν το Δημοτικό Σχολείο;
Αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχει μια σοβαρή έλλειψη θέσεων και επιπροσθέτως υπάρχει και μια θολούρα σε πολλά ζητήματα τα οποία θέλουν συζήτηση και επαναπροσδιορισμό.
Δηλαδή υπάρχουν όλοι εκείνοι οι σοβαροί λόγοι που πρέπει να μας οδηγήσουν στην πραγματοποίηση ενός Έκτακτου Συνεδρίου το οποίο πρέπει να αποφασίσει για τις συνεργασίες και την προγραμματική μας πρόταση.
Φαντάζεσθε τι θα γίνει εάν πάμε σε εκλογές με το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, χωρίς αυτοδυναμία, σενάριο που διαγράφεται πιθανό, ίσως το πιο πιθανό; Ή θα συρθούμε σε συνεργασία -με τους δικούς του όρους παρακαλώ τότε, αφού δεν φροντίσαμε να διαμορφώσουμε τους δικούς μας πιο πριν-, ή θα οδηγηθούμε σε σοβαρή εκλογική συρρίκνωση στις εκλογές που θα επακολουθήσουν. Και τότε βέβαια θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου για τον ΣΥΝ. Όλοι θα ζητάν τον λογαριασμό. Δεν είναι καθόλου παρακινδυνευμένη η πρόβλεψη για επιστροφή στην γνωστή μας «υπαρξιακή αγωνία».
Αυτά όλα είναι ενδεχόμενα που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες πολιτικού λαγωνικού για να τα αντιληφθεί κάποιος. Έστω και την ύστατη ώρα, η ηγεσία ας φροντίσει να οργανώσει ένα Έκτακτο Συνέδριο, με την μεγαλύτερη δυνατή αντιπροσώπευση. Γιατί να μην γίνει, ας πούμε, ένα συνέδριο με 5000 αντιπροσώπους με θέματα: συνεργασίες - κυβερνητικό πρόγραμμα, μέσα στην άνοιξη, ώστε να οπλιστούμε εν όψει των εξελίξεων που έρχονται;
Αυτά ως εισαγωγή, για να έρθουμε στο προκείμενο που δεν είναι παρά η μελλοντική πορεία του ΣΥΝ στο σύντομο μέλλον, δηλαδή μέχρι τις εκλογές και λίγο μετά, και η προετοιμασία του γι’ αυτό.
Είναι φανερό ότι –από την ίδρυσή του- το blog αυτό ήταν και είναι υπέρ της διαμόρφωσης των όρων της προγραμματικής συνεργασίας του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ και όσων άλλων βέβαια το θελήσουν και συμφωνήσουν.
Αυτό μέχρι σήμερα δεν έγινε και όχι μόνον δεν έγινε, αλλά δεν καταβλήθηκε και καμία απολύτως προσπάθεια, εκ μέρους της ηγεσίας του ΣΥΝ, για να διαμορφωθούν οι συνθήκες και ο διάλογος που θα το επέτρεπαν. Απ’ εναντίας έγινε οτιδήποτε άλλο για την αποτροπή αυτής της εξέλιξης. Κι όλα αυτά με αδρά αποτυπωμένη –μέσω των δημοσκοπήσεων- την άποψη των ψηφοφόρων του ΣΥΝ αλλά και του ΠΑΣΟΚ που προσβλέπουν και επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη.
Η άποψή μας είναι ότι εάν ο ΣΥΝ χειριζόταν με διαφορετικό τρόπο την όλη ιστορία –εδώ και ένα χρόνο- μπορούσε να αποκομίσει σοβαρά πολιτικά και εκλογικά κέρδη. Τώρα είναι αργά. Η κυβέρνηση παραπαίει, το ΠΑΣΟΚ επανακάμπτει, ο κόσμος του επανασυσπειρώνεται και προσβλέπει σ’ αυτό, ο δε ΣΥΝ επιστρέφει σιγά – σιγά στα γνώριμα και αγαπημένα του –όπως φαίνεται- ποσοστά.
Η ανεπάρκεια του ΣΥΝ όμως δεν βρίσκεται μόνον στο θέμα των συνεργασιών, όπου επιμένει να συνεργαστεί με το ΚΚΕ για την -ανεκδοτολογικών διαστάσεων- «αριστερή διακυβέρνηση», βρίσκεται και στην διαμόρφωση συγκεκριμένων θέσεων και προτάσεων για μεγάλα και τρέχοντα θέματα της κοινωνίας και της πολιτικής. Πώς να μην επαινέσει κανείς –ας πούμε- τις προτάσεις που έκανε ο ΣΥΝ στο πόρισμά του, της Εξεταστικής Επιτροπής, για τις θεσμικές αλλαγές που προτείνει; Και πώς να μην μειδιάσει για την πρόταση να ψηφίζουν οι νέοι από τα 16 τους χρόνια. Γιατί όχι άραγε από τα 12, μόλις τελειώνουν το Δημοτικό Σχολείο;
Αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχει μια σοβαρή έλλειψη θέσεων και επιπροσθέτως υπάρχει και μια θολούρα σε πολλά ζητήματα τα οποία θέλουν συζήτηση και επαναπροσδιορισμό.
Δηλαδή υπάρχουν όλοι εκείνοι οι σοβαροί λόγοι που πρέπει να μας οδηγήσουν στην πραγματοποίηση ενός Έκτακτου Συνεδρίου το οποίο πρέπει να αποφασίσει για τις συνεργασίες και την προγραμματική μας πρόταση.
Φαντάζεσθε τι θα γίνει εάν πάμε σε εκλογές με το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, χωρίς αυτοδυναμία, σενάριο που διαγράφεται πιθανό, ίσως το πιο πιθανό; Ή θα συρθούμε σε συνεργασία -με τους δικούς του όρους παρακαλώ τότε, αφού δεν φροντίσαμε να διαμορφώσουμε τους δικούς μας πιο πριν-, ή θα οδηγηθούμε σε σοβαρή εκλογική συρρίκνωση στις εκλογές που θα επακολουθήσουν. Και τότε βέβαια θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου για τον ΣΥΝ. Όλοι θα ζητάν τον λογαριασμό. Δεν είναι καθόλου παρακινδυνευμένη η πρόβλεψη για επιστροφή στην γνωστή μας «υπαρξιακή αγωνία».
Αυτά όλα είναι ενδεχόμενα που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες πολιτικού λαγωνικού για να τα αντιληφθεί κάποιος. Έστω και την ύστατη ώρα, η ηγεσία ας φροντίσει να οργανώσει ένα Έκτακτο Συνέδριο, με την μεγαλύτερη δυνατή αντιπροσώπευση. Γιατί να μην γίνει, ας πούμε, ένα συνέδριο με 5000 αντιπροσώπους με θέματα: συνεργασίες - κυβερνητικό πρόγραμμα, μέσα στην άνοιξη, ώστε να οπλιστούμε εν όψει των εξελίξεων που έρχονται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου